Του Σωτήρη Σιδέρη
Η Μικρασιατική Καταστροφή συνεχίζει να παραλύει την κρίση πολλών Ελλήνων κάθε φορά που πλησιάζει η επέτειος . Τώρα όμως που συμπληρώνονται εκατό χρόνια η προσέγγιση, οφείλουμε να είναι ρεαλιστική. Πολλά αφιερώματα και εκδόσεις, νέα βιβλία περισσότερη έρευνα και πιο ψύχραιμα συμπεράσματα μας βοηθούν να κατανοήσουμε την πολιτική σκηνή έναν αιώνα πριν, τον τρόπο λήψης των αποφάσεων, τις σωστές και τις λάθος αποφάσεις. Αν η καταστροφή δεν αναλυθεί στο πολιτικό πλαίσιο, εντός του οποίου καταγράφηκαν τα γεγονότα, θα μείνουμε με το μοιρολόϊ και δεν θα προσφέρουμε τίποτα στη νέα γενιά και στην επόμενη που βιώνουν πολλαπλές κρίσεις. Οι καθηγητές Άγγελος Συρίγος και ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου καταφέρνουν να συνοψίσουν μια ολόκληρη εποχή , σε ένα βιβλίο υπό τον τίτλο “Μικρασιαστική Καταστροφή: πενήντα ερωτήματα και απαντήσεις” , εκδόσεις Πατάκη, που θα μπορούσαν να είναι πενήντα βιβλία , αν κάποιος ήθελε να καταγράψει τα πάντα. Το βιβλίο είναι ένα διαπεραστικό βλέμμα στην ιστορία. Αλλά οι πενήντα ερωτήσεις και απαντήσεις δεν έχουν την κουραστική μορφή συνέντευξης, αλλά αποτελούν μια “χειρουργική” επέμβαση που ανοίγει το σώμα του χρόνου και βρίσκει απαντήσεις σε αποφάσεις, τις εξηγεί, διαλύει μύθους και πληροφορεί για όλες τις πτυχές της ιστορικής περιόδου .
του Γιάννη Μπράχου*
Οι απαντήσεις της οικονομικής ορθοδοξίας σε δύο μείζονες οικονομικές διαταραχές αυτόν τον αιώνα, όπως η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και η πανδημία του 2020 ήταν άστοχες. Στην χρηματοπιστωτική κρίση, η νεοφιλελεύθερη προσέγγιση υποτίμησε τους κινδύνους της χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης, ενώ στην πανδημία, υπερεκτιμήθηκαν οι κίνδυνοι των εκτεταμένων, περίπλοκων δικτύων παραγωγής και της παγκοσμιοποίησης του εμπορίου.
Η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία και οι σαρωτικές κυρώσεις που ακολούθησαν απειλούν με την τρίτη μεγάλη κρίση. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα λάθη της νεοφιλελεύθερης οπτικής, ώστε με τις απαιτούμενες προσαρμογές να επιτευχθεί ο μετριασμός της κρίσης κυρίως στη χώρα μας. Υπό αυτή την οπτική η αύξηση μισθών είναι διέξοδος και μάλιστα άμεση.
Του Στράτου Βαλτινού
Ο Ερντογάν δεν ζήτησε από τον Έλληνα πρωθυπουργό, δεν θα μπορούσε άλλωστε, να μην υπερασπίζεται την κυριαρχία της Ελλάδας. Ο Τούρκος πρόεδρος, κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι δεν τηρεί την συμφωνία που είχαν κάνει, όπως ισχυρίζεται ο Τούρκος πρόεδρος να μην ανακατεύει τρίτες χώρες στις διμερείς σχέσεις. Ο Έλληνας πρωθυπουργός φέρεται να εξόργισε τον Ερντογάν επειδή έθεσε στις ΗΠΑ το ζήτημα της πώλησης F-16 στην Άγκυρα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός επομένως όφειλε μια απάντηση επ αυτού, όταν σχολίασε την επίθεση του Τούρκου προέδρου στο πρόσωπό του, ότι δεν θα τον ξανασυναντήσει ποτέ. Επίσης ο Έλληνας πρωθυπουργός , άγνωστο για ποιο λόγο δεν λέει το παραμικρό στην μη τήρηση του μορατόριουμ εκ μέρους της Τουρκίας, ώστε να υπογραμμίσει την αναξιοπιστία του Ερντογάν, καθώς η ένταση κλιμακώνεται. Οι αόρατες δεσμεύσεις του καθενός είναι το ζήτημα ή η επίσημη πολιτική τους;
Αυτό το κουβάρι αντεγκλήσεων δεν θα καταγράφονταν αν υπήρχε διαφάνεια στις συναντήσεις των δύο ηγετών. Την ίδια στιγμή, το ερευνητικό Γιουνούς, κινείται δίπλα σε ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, με αποστολή να προκαλέσει καθώς είναι άγνωστος ο λόγος της “περιπολίας” του.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Δεν είναι η πρώτη φορά, έχει χαθεί ο λογαριασμός, που η κυβέρνηση συλλαμβάνεται ψευδόμενη. Αυτή τη φορά ήταν η νέα αποστολή όπλων και πυρομαχικών για την στήριξη της Ουκρανίας και ενώ ηχούν ακόμη οι δεσμεύσεις ότι άλλη αποστολή, μετά τα Καλάσνικοφ δεν θα υπάρξει. Και δεν θα το μαθαίναμε, όπως και τόσα άλλα, αν ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας δεν ανακοίνωνε τις χώρες που συμμετέχουν σε νέες αποστολές όπλων, για να κάνει επίδειξη του μετώπου κατά της Ρωσίας. Από τον καιρό της πανδημίας, την έκθεση Τσιόδρα για τους νεκρούς εκτός ΜΕΘ, τις στεγανοποιημένες συνομιλίες με τον Ερντογάν, την πορεία της οικονομίας και πλήθος ακόμη ζητημάτων η κυβέρνηση με πρώτο τον πρωθυπουργό συλλαμβάνονται συχνά ψευδόμενοι και δεν τρέχει τίποτα, όταν αλλού αναγκάζονται να παραιτηθούν. Σφοδρή ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να αναβαθμίσει σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα την μονομερή και εθνικά επιβλαβή πολιτική του πρωθυπουργού. Και σε όλα αυτά, έρχεται ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ Τσούνης να δηλώσει αναρμόδιος για την Τουρκία!…
Η Τουρκία ετοιμάζει νέα εισβολή με στόχο τη δημιουργία “ζώνης ασφαλείας βάθους 30 χιλιομέτρων” αποκάλυψε την Δευτέρα 23 Μαίου ο Ερντογάν , χωρίς να προσδιορίσει ακριβώς το πεδίο, μάλλον αναφέρονταν στη Συρία και ταυτόχρονα κλείνει τους διαύλους με την Ελλάδα. Στις δηλώσεις είναι κυρίαρχη η εικόνα του ηγέτη που ταυτίζεται με το κράτος. Εκ των πραγμάτων κλιμακώνει την ένταση και διμερώς με την Ελλάδα και με τη Δύση ίσως και με τη Μόσχα. Ως προς τη δημιουργία “ζώνης ασφαλείας” για να αντιμετωπιστούν υποτίθεται τρομοκρατικές επιθέσεις , από Κούρδους, πρόκειται για έναν παγκόσμιο εμπαιγμό και αποτελεί κομβικό ερώτημα ποια θα είναι η αντίδραση της Δύσης, καθώς έχει επικεντρωθεί στην Ουκρανία. Φυσικά εκβιάζει ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, αλλά θα υπάρχει καλός και κακός εισβολέας; Η αποστροφή της δήλωσης Ερντογάν ότι «για εμένα δεν υπάρχει Μητσοτάκης. Δεν θα ξανασυναντηθώ ποτέ μαζί του», είναι η άλλη πλευρά μιας στρατηγικής, γλαφυρή και προβληματική ταυτόχρονα, που στόχο έχει να δείξει ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικός και απειλητικός σε πολλά μέτωπα. Αρα πρέπει να προετοιμαστούμε. Είναι πολύ αρνητική εξέλιξη γιατί το κλείσιμο των διαύλων θα φέρει νέα ένταση. Οδεύουμε προς οριακές καταστάσεις;