Ανατρέπεται γρήγορα, προσεκτικά αλλά σταθερά το κλίμα στη Δύση. Ξαφνικά Ευρωπαίοι ηγέτες αποκαλύπτουν πτυχές των παρασκηνιακών συνομιλιών τους με κοινό παρανομαστή την εξεύρεση λύσης στον πόλεμο Ρωσίας -Ουκρανίας μέσω διαπραγματεύσεων. Αν πρόκειται για ελιγμό θα φανεί σύντομα. Πάντως, εκεί που οι ΗΠΑ και η ΕΕ προπαγανδίζουν την ήττα της Ρωσίας γνωρίζοντας ότι αυτό δεν ισχύει, καταγράφεται μια σημαντική μεταστροφή, που ίσως δεν είναι άσχετη με την οικονομική κρίση που πλήττει και την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ο Ζελένσκι αντιλαμβανόμενος ότι οι εξελίξεις τρέχουν ίσως ερήμην του, αναγκάστηκε να αποκαλύψει δημόσια ότι ο Μακρόν του ζήτησε να παραχωρήσει εδάφη στη Ρωσία, προφανώς στα Ανατολικά. Οι υπουργοί Άμυνας των ΗΠΑ και της Ρωσίας είχαν την πρώτη τους τηλεφωνική συνομιλία και ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι ζήτησε από τον Μπάϊντεν να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με τον Πούτιν, προφανώς το είπε εν γνώσει του Αμερικανού προέδρου. Όλα αυτά μέσα σε λίγες ώρες, ενώ η Μόσχα σίγουρα θέλει να βάλει σε μια συμφωνία την διχοτόμηση της Ουκρανίας. Ο Ζελένσκι ζήτησε συνάντηση με τον Πούτιν.....
Του Σωτήρη Σιδέρη
Για πρώτη φορά από τις εκλογές του 2019 τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, καλούνται να επιβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη τους στον Αλέξη Τσίπρα την Κυριακή 15 Μαϊου. Ταυτόχρονα όμως το προσκλητήριο του ίδιου του προέδρου του κόμματος, αλλά και του Γραμματέα Δημήτρη Τζανακόπουλου, για συμμετοχή στις ψηφοφορίες για εκλογή προέδρου και ΚΕ, όχι με στενά κομματικά, αλλά με ευρύτερα πολιτικά κριτήρια, προσλαμβάνει τον χαρακτήρα κινηματικής αντίδρασης στην κυβέρνηση. Η εκστρατεία αυτή έχει το ρίσκο της, αλλά επικρατεί η εκτίμηση ότι θα προκύψει κάτι νέο και ισχυρό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις εσωτερικές διαφωνίες για τον τρόπο εκλογής προέδρου και ΚΕ εμφανίζεται ενωμένος, αλλά θέλει να βγει και ενισχυμένος τη Δευτέρα 16 Μαϊου. Υπό αυτό το πρίσμα , ενδεχόμενη μαζική συμμετοχή θα στείλει το μήνυμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέστρεψε. Οι εκλογές έχουν περισσότερο συμβολική αξία καθώς το διακύβευμα δεν είναι κομματικό, αλλά ευρύτερα κοινωνικό και αφορά εκατομμύρια Ελλήνων, πέραν του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν μια δύσκολη ώρα για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον Κυριακό Μητσοτάκη η κοινοβουλευτική διαδικασία ψήφισης της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Βάσεις, η οποία δίνει το δικαίωμα παραμονής των αμερικανικών δυνάμεων και εγκαταστάσεων στη χώρα μας , πρακτικά επ αόριστον. Και αυτό γιατί έγινε 24 ώρες μετά την δημοσιοποίηση της προτροπής του Μπάϊντεν προς το Κογκρέσο να εγκρίνει μια νέα συμφωνία για την ενίσχυση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας με προηγμένα οπλικά συστήματα. Και την ίδια ώρα οι ΗΠΑ απαιτούν από την Ελλάδα να απογυμνώσει την άμυνά της από οπλικά συστήματα για να τα στείλει στην Ουκρανία. Και όλα αυτά συμβαίνουν λίγα 24ωρα πριν ο Κ. Μητσοτάκης βρεθεί στην Ουάσιγκτον, όπου θα συναντηθεί με τον Μπάϊντεν και θα μιλήσει στο Κογκρέσο.
Με σειρά προτάσεων που συνιστούν αποθέωση του τακτικισμού , ο Γραμματέας του ΜέΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης τοποθετήθηκε στο ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ . Η απάντησή του αποτελείται από δύο σκέλη. Μια δαιδαλώδη διαδικαστική και μία πολιτική. Η πολιτική επικεντρώνεται σε 7+1 προτάσεις ρήξης, όπως τις χαρακτηρίζει, στις οποίες πρέπει να τοποθετηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ίδιος είχε απορρίψει τις 5+1 δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του κόμματός του. Οι προτάσεις Βαρουφάκη, διακρίνονται για τον άκρατο οικονομισμό τους περιορίζοντας την ακτίνα δράσης μιας κυβέρνησης συνεργασίας στην οικονομία και μάλιστα σε επιμέρους ζητήματα. Αλλά κάθε κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με πλήθος προβλημάτων που οφείλει να αντιμετωπίσει. Υπάρχουν εργασιακοί νόμοι, εξωτερική πολιτική, άμυνα ασφάλεια, πολυμερείς οργανισμοί που συμμετέχει η χώρα. Υπάρχει αγροτική οικονομία, Μέσα Μεταφοράς, εθνικοί δρόμοι, παιδεία, πολιτισμός κλπ. Μια κυβέρνηση, δεν αποτελείται μόνο από το Υπουργείο Οικονομικών.
Η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αλλάζει το μεταπολεμικό καθεστώς ασφάλειας, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την έναρξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η αφορμή, όλα όμως δείχνουν ότι οι αιτίες είναι διαφορετικές. Η ένταξη τους στο ΝΑΤΟ, σηματοδοτεί επίσης την πολύ σκληρή αντιπαράθεση της Δύσης με την Ρωσία. Οι κυβερνήσεις των δύο αυτών χωρών είναι φανερό ότι έχουν αποφασίσει τη ένταξη, μένει βεβαίως η διαδικασία να πειστεί η πλειοψηφία της κοινής γνώμης ότι είναι αναγκαίο και προς τον συμφέρον τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ για να προστατευθούν μια για πάντα από τον ρωσικό κίνδυνο. Η Μόσχα αντιδρά με υπονοούμενες απειλές, αλλά δεν φαίνεται οτι μπορεί να κάνει στην πράξη.