Η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αλλάζει το μεταπολεμικό καθεστώς ασφάλειας, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την έναρξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η αφορμή, όλα όμως δείχνουν ότι οι αιτίες είναι διαφορετικές. Η ένταξη τους στο ΝΑΤΟ, σηματοδοτεί επίσης την πολύ σκληρή αντιπαράθεση της Δύσης με την Ρωσία. Οι κυβερνήσεις των δύο αυτών χωρών είναι φανερό ότι έχουν αποφασίσει τη ένταξη, μένει βεβαίως η διαδικασία να πειστεί η πλειοψηφία της κοινής γνώμης ότι είναι αναγκαίο και προς τον συμφέρον τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ για να προστατευθούν μια για πάντα από τον ρωσικό κίνδυνο. Η Μόσχα αντιδρά με υπονοούμενες απειλές, αλλά δεν φαίνεται οτι μπορεί να κάνει στην πράξη.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ίσως η πιο ξεδιάντροπη χώρα του κόσμου. Υποδαυλίζουν αντιπαραθέσεις και πολέμους για να βρίσκεται σε αιώνια κίνηση η πολεμική τους βιομηχανία. Δεν έχουν κανόνες , συνεργάζεται εξίσου άνετα με φιλελεύθερες και φασιστικές χώρες, αρκεί να κερδίζουν. Η μόνη χώρα του κόσμου ίσως που την σέρνει από τη μύτη είναι η Τουρκία. Εκτελεί το δικό της σχέδιο για να γίνει περιφερειακή δύναμη, συμμαχεί εκτός πλάνων ΗΠΑ ή ανατρέπει συμμαχίες , προσποιείται την μονίμως ανικανοποίητη και βρίσκει πάντα τρόπο να νοιώθουν οι Αμερικανοί ότι την έχουν ανάγκη. Έτσι λοιπόν, λίγα 24ωρα πριν την επίσκεψη Μητσοτάκη στον Λευκό 0ίκο , διοχετεύθηκε στην Wall Street Journal η πληροφορία ότι , η κυβέρνηση Μπάιντεν ζητά από το Κογκρέσο να εγκρίνει μια νέα συμφωνία στρατιωτικού υλικού υπέρ της Τουρκίας με προηγμένα οπλικά συστήματα. Ταυτόχρονα όμως οι ΗΠΑ απαιτούν από την Ελλάδα να απογυμνώσει την άμυνά της από οπλικά συστήματα για να τα στείλει στην Ουκρανία και στην Αθήνα το ΥΠΕΞ και το Μέγαρο Μαξίμου δηλώνουν ότι θα στηρίξουν την Ουκρανία με οποιοδήποτε κόστος για την Ελλάδα. Πρόκειται για ένα ρεσιτάλ υποτέλειας. Έχουν αυτό το δικαίωμα;
«Η Ελένη Τουλουπάκη είναι η πιο γνωστή εισαγγελέας στην Ελλάδα. Η 57χρονη θεωρούνταν ορκισμένη μαχήτρια κατά της διαφθοράς και διερεύνησε μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομικές υποθέσεις σε ελληνικά δικαστήρια.» Έτσι προλογίζει την πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς που συνέδεσε το όνομά της με το σκάνδαλο της φαρμακοβιομηχανίας Novartis, το Spiegel, στο οποίο παραχώρησε συνέντευξη.«Ένα σκάνδαλο που κλόνισε το ελληνικό σύστημα», με την φαρμακοβιομηχανία να κατηγορείται για «δωροδοκίες εκατομμυρίων ευρώ σε πολιτικούς, δημόσιους υπαλλήλους και εργαζομένους νοσοκομείων προκειμένου να κρατήσει τεχνητά υψηλά τις τιμές και να αποκτήσει καλύτερη πρόσβαση στην ελληνική αγορά». Όπως παρατηρεί το Spiegel «μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τη συντηρητική κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2019, η κατεύθυνση της έρευνας άλλαξε. Ξαφνικά οι κατήγοροι έγιναν κατηγορούμενοι».
Η κυβέρνηση τρίζει , το καράβι γέρνει και όταν αρχίζει να βυθίζεται, τα ποντίκια φεύγουν πρώτα λέει ο λαός. Η κυβέρνηση χωρίς την προστατευτική πανοπλία της πανδημίας μοιάζει με φτερό στον άνεμο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάλλεται πλέον από παντού. Η ηγετική πολεμική του Σαμαρά στο συνέδριο , η έντονη κινητικότητα στα δεξιά της ΝΔ και οι φωνές του Κώστα Μπακογιάννη που βιάζεται να πάρει θέση στην κούρσα διαδοχής συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό για τον πρωθυπουργό. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται πλέον σε κατάσταση πολιορκίας στο Μέγαρο Μαξίμου, ενώ η πολυεπίπεδη κρίση στα μέτωπα της οικονομίας και του πολέμου της Ουκρανίας προσθέτουν ασήκωτα βάρη στις ούτως ή άλλως αδύναμες πλάτες του πρωθυπουργού. Ο δήμαρχος Αθήνας βλέποντας το σκηνικό που δημιουργείται εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκου, ενθυμούμενος ξαφνικά την εγκληματικότητα στο κέντρο της Αθήνας. Πριν ένα ή δύο χρόνια μια τέτοια επίθεση θα ήταν αδιανόητη και ο δήμαρχος θα την είχε άσχημα. Τώρα όμως, υπάρχει περιθώριο. Αλλά , το δόγμα “Νόμος και Τάξη” ήταν του Μητσοτάκη και όχι του Θεοδωρικάκου. Οι σκιές της ΝΔ αρχίζουν και φωτίζονται…
Όλοι επικαλούνται το ηρωικό παρελθόν για να δικαιολογήσουν το φτενό ή και σκοτεινό παρόν. Το έκανε χθες και ο Πούτιν αλλά και οι ευρωπαίοι ηγέτες, πρώτα ο Σόλτς και ο Μακρόν. Το παρελθόν, δηλαδή η νίκη κατά του ναζισμού, δεν δικαιολογεί ούτε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ούτε και τις πραγματικές επιδιώξεις Ευρωπαίων και Αμερικανών που επικαλούνται και την δημοκρατία για να δικαιολογήσουν τις δικές του προθέσεις σε βάρος της Ρωσίας. Ο Πούτιν δεν προανήγγειλε την συντέλεια του κόσμου, ούτε και την δική του νίκη. Προσπάθησε όμως να δώσει χαρακτηριστικά πατριωτικού πολέμου.