Η αδυναμία διαχείρισης προβλημάτων , η υπεροχή των προσωπικών σχέσεων έναντι της υπευθυνότητας, η αποξένωση από την κοινωνία, η αντίληψη ότι η υπεροχή στα ΜΜΕ θα αποτρέψει τις πιθανές επιπτώσεις από την κακή ή και την ανύπαρκτη διαχειριστική ικανότητα και ιδιαίτερα η ανικανότητα να αναλυθούν οι επιρροές νέων κινημάτων όπως το me Too και υπέρ του κράτους δικαίου, οδηγούν την κυβέρνηση σε κρίση. Είναι μια κατάσταση πολιτικής ομηρείας από την οποία η κυβέρνηση δεν μπορεί να βγει εύκολα . Δεν είναι η υπόθεση Λιγνάδη το μόνο πρόβλημα. Ούτε μόνο η Μενδώνη. Είναι οι ελευθερίες, είναι το κράτος δικαίου , είναι η πανδημία , είναι τα Πανεπιστήμια. Είναι πλήθος προβλημάτων που δεν αντιμετωπίζονται και πλέον μοιάζουν με Λερναία Ύδρα
Η υπόθεση Μητσοτάκη-Μενδώνη- Λιγνάδη από διαχείριση προβλήματος εξελίχθηκε σε πολιτική και ηθική κρίση. Με επίκεντρο την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. όχι μόνο για την συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά για την συνολική της παρουσία στο εν λόγω υπουργείο , πλήθος πνευματικών ανθρώπων, καλλιτεχνών και άνθρωποι με ευαισθησίες, παιδεία και συνεισφορά στον πολιτισμό είναι απέναντί τους. Αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί στον πρωθυπουργό. Η κυβέρνηση στο σύνολό της με πρώτο τον πρωθυπουργό δεν κατάλαβαν την δυναμική του νέου κινήματος που αναπτύσσεται διεθνώς και ήρθε στην Ελλάδα με τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου . Πίστεψαν ότι με την συνήθη τακτική της συγκάλυψης και την στήριξη αρχικά των ΜΜΕ, η υπόθεση θα μπορούσε να ξεπεραστεί ανώδυνα. Μέγα λάθος. Γιατί δεν επρόκειτο για υπόθεση ρουτίνας, αλλά για μια νέα δυναμική γενιά που διεκδικεί τα δικαιώματά της χωρίς συμβιβασμούς και κυρίως στέκεται απέναντι σε κάθε μηχανισμό, επώνυμο , διάσημο ή πολιτικό. Είναι ένα κίνημα τιμωρός μιας εξουσίας και μιας στάσης ζωής που κλονίζεται και που στο βάθος του, είναι ένα κίνημα αξιοπρέπειας και δημοκρατίας στην βαθιά παρακμή που βιώνει ο δυτικός πολιτισμός.
Ως αντιπολίτευση ήταν ένα κόμμα με εμπρηστικό πολιτικό λόγο. Ήταν μια ελληνική εκδοχή του αργεντίνικου περονισμού, ένα μίγμα ακραίου λαϊκισμού διανθισμένο με εθνικισμό , ένα χωνευτήρι διαπλοκής, ρεβανσιστικών τάσεων και εξαπάτησης των μαζών, αλλά και με έντονα στοιχεία ασυδοσίας, νεποτισμού και αυταρχισμού. Με την επινόηση του Επιτελικού Κράτους, επινοήθηκε η προβολή ενός νέου τύπου διακυβέρνησης, με επικεφαλής έναν ηγέτη που στην αρχή επιχειρήθηκε η πολιτική αγιοποίησή του. Άγιος μιας χρήσης. Τότε , το 2019, το εγχείρημα ήταν εύκολο γιατί η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν νωπή και τα ΜΜΕ ενορχήστρωσαν το νέο σχέδιο χωρίς αντίπαλο και χωρίς αντίσταση.
Τις έντονες αντιδράσεις των διπλωματών έχει προκαλέσει ο νέος οργανισμός του ΥΠΕΞ που έχει ετοιμάσει ο Νίκος Δένδιας. Οι διπλωμάτες καταγγέλλουν ότι πρόκειται για ένα δαιδαλώδες νομοσχέδιο που, αντί να επιλύει προβλήματα και να διευκολύνει τους Έλληνες Διπλωμάτες στην καθημερινή μάχη που δίνουν για την προώθηση των εθνικών δικαίων, προωθεί την εσωστρέφεια και επιστρέφει σε πρακτικές που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν και απέτυχαν. Σε επιστολή της προς το Omegapress.gr η Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων, δεν μένει μόνο εκεί. Υπογραμμίζει ότι «αντί βελτίωσης, ο νέος νόμος προβλέπει ένα δαιδαλώδες οργανόγραμμα επικαλυπτόμενων, νεοϊδρυόμενων υπηρεσιών, ανεξέλεγκτες μετατάξεις, την κατάργηση εκατοντάδων οργανικών θέσεων. Με τον τρόπο αυτό το Υπουργείο Εξωτερικών οδηγείται σε κατάρρευση και η Διπλωματική Υπηρεσία με μαθηματική ακρίβεια σε σταδιακή συρρίκνωση και εξουδετέρωση».
Ενώ η ζωή του Κουφοντίνα βρίσκεται σε κίνδυνο , η Ντόρα Μπακογιάννη σε μια αμφιλεγόμενη προσπάθεια απώθησης των κατηγοριών ότι τηρεί εκδικητική στάση, ζήτησε να εφαρμοστεί η ισχύουσα νομοθεσία, δηλαδή να μεταφερθεί ο Κουφοντίνας στον Κορυδαλλό. Με ιδιαίτερη έναταση τις τελευταίες ημέρες πολλοί αναλυτές, κόμματα και πανεπιστημιακοί υπερασπίστηκαν το κράτος δικαίου κάνοντας σαφείς , όσο και επικριτικές αναφορές σε εκδικητική στάση, αφήνοντας μάλιστα σαφείς υπαινιγμούς για την οικογένεια του πρωθυπουργού.