Η Τουρκία ήδη γύρισε σελίδα , η διπλωματία πήρε τα ηνία, αλλά το πρόβλημα απλά άλλαξε χέρια. Από τους στρατιωτικούς το πήραν οι διπλωμάτες. Ευτυχώς κατά μία έννοια, αλλά οι κίνδυνοι είναι ίδιοι . Κάνοντας με ευκολία, όπως συνηθίζει, μια αναγκαστική στροφή στην εξωτερική της πολιτική , η Τουρκία, έχει αναβαθμίσει μέσα σε χρόνο ρεκόρ τον διάλογο και την προσέγγιση με αρκετές χώρες της Ευρώπης, τόσο σε διμερές επίπεδο, όσο και θεσμικά με την ΕΕ. Ήδη , ενέταξε σε αυτή την πολιτική και τις διερευνητικές συνομιλίες Αθήνας –Άγκυρας, χωρίς όμως να έχει υποχωρήσει ούτε κατά ένα εκατοστό από την στρατηγική της προβάλλοντας με μια πετυχημένη επικοινωνιακή πολιτική το προφίλ της χώρας που επιζητεί διάλογο. Και θα διατηρήσει αυτό το σκηνικό ελισσόμενη συνεχώς και προτείνοντας ακόμη και ενδιάμεση λύση στα ελληνοτουρκικά, ώστε να σαρώσει κυριολεκτικά στη σύνοδο του Μαρτίου. Το κλίμα στο Βερολίνο είναι σχεδόν πανηγυρικό , θετικό στο Παρίσι, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη, την Ρώμη. Έχοντας βάλει πλώρη για τον Μάρτιο και την επίτευξη μιας αναβαθμισμένης στρατηγικής σημασίας Τελωνειακή Ένωση που στην ουσία θα είναι Ειδική Σχέση, ο Ερντογάν έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος.
Ως παράλληλοι μονόλογοι ξεκίνησαν τελικώς οι Διερευνητικές Συνομιλίες Ελλάδας -Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη με την κάθε πλευρά να παρουσιάζει τις δικές της θέσεις για την ατζέντα της διαβούλευσης. Συμφώνησαν ότι η συζήτηση θα συνεχιστεί μέσα στον Φεβρουάριο στην Αθήνα. Είναι μεγάλο το διακύβευμα και κανείς δεν πρόκειται να σηκωθεί πρώτος από το τραπέζι, αφού τόσο η Αθήνα όσο και η Άγκυρα, για διαφορετικούς λόγους , θέλουν την συνέχιση του διαλόγου. Η τουρκική αντιπροσωπεία μάλιστα εμφανίστηκε αναβαθμισμένη με την συμμετοχή και του Ιμπrαχίμ Καλίν του εκπροσώπου και στενού συμβούλου του Ερντογάν. Αντιθέτως η Αθήνα θέλει να δείξει ότι πρόκειται για άτυπες, μη δεσμευτικές συζητήσεις (επαφές).
Για τα εθνικά συμφέροντα ή για να στηρίξει τον αδερφό της πρωθυπουργό; Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη η αναζήτηση της σωστής απάντησης, ότι η Ντόρα Μπακογιάννη με σειρά παρεμβάσεών της απάντησε στα όσα είπε ο Σαμαράς για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά η αίσθηση είναι ότι το έκανε για να στηρίξει τον αδερφό της πρωθυπουργό και όχι για να επιχειρηματολογήσει για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως οι μεταξύ τους διαμάχες εξελίσσονται με κάθε ευκαιρία, όχι για την Ελλάδα και τα εθνικά συμφέροντα, αλλά για τον δικό τους μικρόκοσμο και θυμίζουν σκιαμαχίες , βεντετισμούς και προσωπικούς και οικογενειακούς ανταγωνισμούς, αλλά με την επίκληση σοβαρών εθνικών θεμάτων. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που και ο Σαμαράς και η Μπακογιάννη δείχνουν μια εξαιρετικά επιλεκτική ευαισθησία , σίγουρα ούτε η τελευταία.
Εθισμένη στον αυταρχικό τρόπο λήψης των αποφάσεων και προφανώς έντρομοι από το φόβο κοινωνικών αντιδράσεων στην πολιτική τους, η κυβέρνηση ζήτησε από τον αρχηγό της ΕΛΑΣ και εκείνος συμμορφώθηκε, να απαγορευθούν οι συναθροίσεις άνω των εκατό ανθρώπων με νυχτερινή απόφαση. Προφανώς αφορά τους διαδηλωτές και όχι όσους ψωνίζουν στην Ερμού ή σε όλη την Επικράτεια. Ψευδώς αναφέρθηκε ότι η απόφαση ελήφθη μετά από εισήγηση της Επιτροπής Λοιμοξιολόγων του υπουργείου Υγείας γιατί ο καθηγητής Αλκιβιάδης Βατόπουλος και μέλος της Επιτροπής σε δήλωσή του στον Σκάι το πρωί της 26ης Ιανουαρίου αρνήθηκε ότι υπάρχει τέτοια απόφαση.
Όταν ο Πάνος Καμμένος διαφώνησε με τον Αλέξη Τσίπρα, για την Συμφωνία των Πρεσπών, άνοιξαν οι Πύλες της Κολάσεως στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Τώρα που ο πρώην πρωθυπουργός, γέννημα θρέμμα της δεξιάς παράταξης, Αντώνης Σαμαράς, διαφωνεί με τον σκληρό πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης (ελληνοτουρκικά, Πρέσπες, σχέσεις με Γερμανία), στην ΝΔ και στην κυβέρνηση σφυρίζουν αδιάφορα. Την ίδια ώρα όμως που η κυβέρνηση εμφανίζεται διασπασμένη, ο Ερντογάν αναβαθμίζει την σημασία των Διερευνητικών Συνομιλιών, με την παρουσία του Ιμπραχίμ Καλίν, σ αυτές. Ο άνθρωπος που είναι δεξί χέρι του Ερντογάν , ο βασικός του στρατηγικός σύμβουλος και ο οποίος είχε διαπραγματευθεί και στο Βερολίνο με την κα Ελένη Σουρανή και τον σύμβουλο της Μέρκελ Γιάν Χέκερ.