του Σπύρου Σουρμελίδη

Έσπασαν τα τηλέφωνα και τα μηνύματα συμπαράστασης προς τον Αντώνη Σαμαρά, από στελέχη και βουλευτές,   μετά τα όσα είπε για τα εθνικά θέματα. Ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός της ΝΔ, διαφωνεί σε όλα με την κυβερνητική γραμμή, διαφωνεί σε πολλά και με την πάγια πολιτική της χώρας.  Πράγμα γνωστό, αλλά έχει σημασία η στιγμή. Λίγες ώρες πριν αρχίσουν οι Διερευνητικές Επαφές με την Τουρκία. “Είμαστε μαζί σου ότι και αν αποφασίσεις” λένε οι οπαδοί του. Είτε μείνει , είτε φύγει, είτε ψηφίζει (συμφωνίες κλπ), είτε όχι. Επειδή δύσκολα η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο κ. Σαμαράς είναι ικανοποιημένος από την απήχηση των θέσεων του. Και ο κ. Μητσοτάκης από το γεγονός ότι, παρά τις όποιες διαφωνίες, οι διαφωνούντες μπορεί να ψηφίζουν την ΝΔ  ή ένα κόμμα “που τα λέει πατριωτικά”. Μην το ξεχνάμε έχουμε μπροστά μας την ...Απλή Αναλογική.

Ο Αντώνης Σαμαράς μπήκε μπροστά, είναι ο παράγοντας  που κερδίζει τον κόσμο της ΝΔ που διαφωνεί με τις πολιτικές της κυβέρνησης για τα εθνικά ζητήματα. Σε όλα τα πιθανά σενάρια (διασπάσεων , αποχωρήσεων, πρόωρων εκλογών που θα γίνουν με Απλή Αναλογική κλπ) ένας σημαντικός παράγοντας της ΝΔ μπορεί να ελέγξει τις διαθέσεις των ψηφοφόρων της ΝΔ. Γιατί να πάνε σε μικρότερους σχηματισμούς και στην αντιπολίτευση; Γιατί να μην μείνουν στην ΝΔ ή σε σχηματισμό με ακραία δεξιές απόψεις που όμως στην συνέχεια θα συνεργαστεί με την ΝΔ και πάλι; Είναι δύσκολο να σκεφθεί κανείς οτι τούτη την ώρα κάποια επιχειρηματικοί  ή άλλοι παράγοντες  θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και ότι “κάποιοι” παίζουν με σενάρια αλλαγών  σιγοντάροντας ένα δυνατό παίκτη της πολιτικής. Ή ότι ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς θέλει να επαναλάβει κάτι που έχει ήδη κάνει. 

Ο Αντώνης Σαμαράς  σήμερα, μπορεί να διατηρεί τις απόψεις του, αλλά δεν είναι ο Σαμαράς του 1992. Αν και οι  ακραία δεξιές απόψεις του, ίσως βρουν μεγαλύτερη απήχηση σήμερα από το 1992. Κάτι που συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη , συμβαίνει και  στην Ελλάδα μετά από μια χρεοκοπία και μπροστά στο ενδεχόμενο μιας ακόμα χρεοκοπίας.  Το πώς θα ελεγχθούν οι διαθέσεις των ανθρώπων, ο θυμός, η αναζήτηση διεξόδων είναι ένα θέμα προς εξέταση. Και γι αυτό ανοίγει η βεντάλια των δυνατοτήτων. 

Οι διαφωνίες Σαμαρά-Μητσοτάκη και τα ενδεχόμενα  

Οι διαφωνίες του Α. Σαμαρά με την οικογένεια  Μητσοτάκη είναι γνωστές. Μπορεί τα θέματα που προτιμά ο κ. Σαμαράς να είναι τα λεγόμενα εθνικά (ζητήματα κατά κύριο λόγο εξωτερικής πολιτικής), όμως οι διαφωνίες είναι και σε άλλους τομείς. Στην οικονομική πολιτική ή ακόμα και στις επιλογές στον χώρο της υψηλής επιχειρηματικής τάξης (ελίτ). Είναι φανερή επίσης η διαφορά στην ένταση της αντιπαράθεσης με την Αριστερά. Η οικογένεια Μητσοτάκη διατηρούσε σχέσεις και με αριστερούς και μάλιστα κατά καιρούς στενές. Ο κ. Σαμαράς όχι.  Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως ήρθε στην εξουσία στηριζόμενος (εκτός πολλών άλλων) στην πολιτική της μετωπικής αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τις απόψεις της Αριστεράς. Στηρίχτηκε και στον Σαμαρά (όπως και σε πολλούς άλλους).  Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν το πρόσωπο που καθοδηγούσε την  αντίδραση κατά της κυβέρνησης Τσίπρα  για την Συμφωνία των Πρεσπών.  Ήταν  ο άνθρωπος  των συλλαλητηρίων, ήταν αυτός που έδινε τον ρυθμό πάνω και από τον αρχηγό της ΝΔ. 

Και όταν η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, ο Α. Σαμαράς και όλη η πτέρυγα της σκληρής δεξιάς, ζήτησε να του αναγνωριστεί μερίδιο της νίκης.  Παρ ολα αυτά, και παρά τις κατηγορηματικές δηλώσεις του στην “Καθημερινή”, δεν είναι εύκολο να σκεφθεί κανείς ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο πρώην πρωθυπουργός, θα ανατρέψει και πάλι  την κυβέρνηση της παράταξης του.   Ο κίνδυνος για την κυβέρνηση, για τον Μητσοτάκη αλλά και για τον Σαμαρά είναι άλλος. Τα έντονα προβλήματα (οικονομία, πανδημία, Τουρκία) και η ...αριστερή αντιπολίτευση.  Ειδικά το δεύτερο ενώνει τον Μητσοτάκη με τον Σαμαρά. Η διατήρηση της εξουσίας στις ίδιες δυνάμεις, στους ίδιους  παράγοντες του αντιΣΥΡΙΖΑ μπλοκ, είναι  η πρόθεση και των δύο. Και ας διαφωνούν σε ορισμένα άλλα.    Σε ότι αφορά δε την υπόθεση Τουρκία η ενδεχόμενη συμφωνία με την Τουρκία,  δημιουργεί κινδύνους διάσπασης.  Είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να περάσει η συμφωνία κοινοβουλευτικά ή και με Δημοψήφισμα, χωρίς να διασπαστεί η γαλάζια παράταξη. Είτε γίνει Δημοψήφισμα είτε όχι (στο Omegapress έχουν γράψει αναλυτικά για την σχετική συζήτηση ), υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών. Οι οποίες θα γίνουν με Απλή Αναλογική. Αν διαπιστωθεί τάση εξόδου, τότε η λύση “Σαμαρά” είναι προτιμότερη και προσφορότερη από όποια άλλη. 

Η συνέντευξη 

 Ο  κ. Σαμαράς  (στην συνέντευξη του στην “Καθημερινή”)  δεν είπε καν το όνομα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.  Δεν ονόμασε ποιανού είναι η πολιτική με την οποία διαφωνεί. Ποιος την επιβάλλει. Ποιος αποφάσισε  τον διάλογο με τους “πειρατές” της Άγκυρας ή ποιος θα φέρει  τις Συμφωνίες με την Βόρεια Μακεδονία στη Βουλή να ψηφιστούν. Τα όσα είπε όμως ο κ. Σαμαράς, είναι πράγματι μια ευθεία διαφωνία με την πολιτική και την τακτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

-Διαφωνεί με την διαδικασία του διαλόγου. 
-Διαφωνεί με τα θέματα που θα συζητηθούν (αν και  σ αυτό δεν είναι ο μόνος) 
-Διαφωνεί με το ενδεχόμενο υπογραφής Συνυποσχετικού, με το οποίο θα τεθούν στην διακριτική ευχέρεια του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να αποφασίσει  για όλα τα θέματα που θέτει και η Ελλάδα αλλά και η Τουρκία.
-Διαφωνεί με την ψήφιση των εφαρμοστικών Συμφωνιών, που ακολουθούν την Συμφωνία των Πρεσπών , με την Βόρεια Μακεδονία, με το επιχείρημα  ότι η Ελλάδα δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. 
-Δηλώνει ότι θα τις καταψηφίσει! 
-Καταφέρεται εναντίον της Γερμανίας και για τα εθνικά θέματα και για την οικονομική πολιτική
-Θυμίζει όσα έλεγε το 2011 για τα εθνικά θέματα, υποστηρίζοντας ότι ήταν ...μόνος.
- Υποστηρίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει σε μερική διαγραφή χρέους.
-Και “επιστρέφει” στην πολιτική που διακήρυττε  στο Ζάππειο το  2009- 2011 για την οικονομική πολιτική, για να μην ξεχνάμε ότι ήταν και αντιμνημνονιακός.  
Ολ αυτα συγκινούν μεγάλα πλήθη  του δεξιού και ακροδεξιού χώρου, ακόμα και του πατριωτικού χώρου.  

Το φόντο όλων των παραπάνω όμως είναι η αντιπαράθεση (μίσος) με την Αριστερά. Όλα όσα είπε, αν και αφορούν κυρίως τα θέματα εξωτερικής πολιτικής (η αγαπημένη θεματολογία του κ. Σαμαρά) στηρίζονται στην βαθειά αντιπαράθεση του με την αριστερά, με κάθε τι αριστερό. Ξεπερνώντας ή παραφράζοντας, τις θέσεις  του ΣΥΡΙΖΑ και των  αριστερών, έναντι της Τουρκίας. Και παρά το γεγονός ότι η αντιπολίτευση διαφωνεί πλήρως με την πολιτική και τακτική Μητσοτάκη, όπως και η αντιπολίτευση γενικώς. 

Ο Σαμαράς έκανε κάτι που σχεδόν όλοι περίμεναν. Εξέφρασε την διαφωνία του. Μένει να δούμε όμως την συνέχεια….