Ένα ακόμη “φρούτο” απ το περιβόλι της ΝΔ μας αποκαλύφθηκε μέσω δημοσιεύματος του Docoumento. Πρόκειται για τον βουλευτή Φθιώτιδας Θέμη Χειμάρα που εμφανίζεται να έχει συνάψει συμβάσεις προμηθειών με μια σειρά από δήμους της εκλογικής του περιφέρειας, ενώ υπάρχει ασυμβίβαστο. Το χειρότερο είναι πως, μόλις αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, αντί να αναλάβει την ευθύνη, κατηγόρησε τους υπαλλήλους του ότι δεν γνώριζαν ότι υπάρχει ασυμβίβαστο. Όπως δηλαδή κάνουν όλοι οι θρασύδειλοι που κρύβονται ακόμη και πίσω από το δάχτυλό τους. Μια ακόμη περίπτωση που επιβεβαιώνει ότι η ΝΔ έχει πάψει προ πολλού να είναι πολιτικός οργανισμός με την κλασική έννοια του όρου και συμπεριφέρεται σαν ανώνυμη εταιρεία που απλά κάνει μπίζνες.
Οι εισαγγελείς δεν ενοχλούνται. Η κυβέρνηση υποκρίνεται και υπηρετεί συμφέροντα. Οι φαρμακαποθήκες και οι φαρμακευτικές εταιρείες πλουτίζουν εξάγοντας ανεξέλεγκτα ενώ έχουν υποχρέωση να τροφοδοτούν την εγχώρια αγορά και να έχουν επαρκή αποθέματα. Παρά τις έγκαιρες μάλιστα προειδοποιήσεις των φαρμακοποιών, η κυβέρνηση δεν έπραξε τίποτα για να αντιμετωπίσει έγκαιρα την έλλειψη φαρμάκων. Έχει αλλεργία στους ελέγχους. . Όπως καταγγέλλει εδώ και ημέρες η αντιπολίτευση δεν πρόκειται απλά για ζήτημα διαχειριστικής ανεπάρκειας, αλλά για πρόβλημα ιδεοληψίας περί της δήθεν δυνατότητας της αγοράς να αυτορρυθμίζεται χωρίς ισχυρή κρατική παρέμβαση. Δεν εξηγούν όμως γιατί δεν έχει αυτορρυθμιστεί η αγορά και γιατί οι ελλείψεις βασικών παιδικών φαρμάκων, όπως αντιβηχικά και αντιπυρετικά είναι άφαντα ή πρέπει κάποιος να διανύσει χιλιόμετρα σε πολλά φαρμακεία για να βρει.
Του Σωτήρη Σιδέρη
Στην ροή του μεταπολιτευτικού χρόνου, κάθε φορά που οι ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονταν υπό πίεση ή ήθελαν να πείσουν το εκλογικό σώμα ότι διαθέτουν ισχυρά πατριωτικά αντισώματα, έκαναν σποραδικές δηλώσεις για επέκταση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια. Από το 1995 και μετά την κύρωση από το ελληνικό κοινοβούλιο της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπου επαναλήφθηκε η δήλωση, η Τουρκία φοβούμενη ότι η Ελλάδα μπορεί και να το εννοεί, αποφάσισε το γνωστό casus belli. Σαν τις βαρετές τηλεοπτικές επαναλήψεις περίπου, η Ελλάδα συνεχίζει το ίδιο παραμύθι και η Τουρκία απαντά με το δικό της. Ο λόγος απλός. Η Ελλάδα δεν θα επεκτείνει ποτέ τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο, αν πρώτα δεν υπάρξει μια διεθνώς συμφωνημένη διαδικασία και η Τουρκία απειλεί προληπτικά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Αθήνα με πρόσφατες διαρροές δεν αναφέρεται στο Αιγαίο , αλλά την Κρήτη και μάλιστα νότια και δυτικά. Όπου η μεν Ελλάδα έχει μεταφέρει την διπλωματική της δυσλειτουργία , η δε Τουρκία την διπλωματική της νευροπάθεια.
Τα επιδόματα, οι φοροδιαφυγή, το "λεφτά υπάρχουν αλλά ποιος τα έχει;", πόσοι είναι οι φτωχοί πραγματικά, η ανάπτυξη που δεν έρχεται. Αυτά είναι τα θέματα που ακούμε και πάλι στην δημόσια συζήτηση. Είμαστε στο 2023, μετά απο μια μεγάλη χρεοκοπία , τα μνημόνια και διάφορες κρίσεις. Και η συζήτηση επέστρεψε στο...2000. Τι άλλαξε λοιπόν; Τι μάθαμε, τι έμαθε αυτό το σύστημα που μας χρεοκόπησε και τώρα διοικεί και πάλι; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Διότι αν μετά απο μια 12ετία παθών με συνέπειες έως το 2060, συζητάμε τα ίδια, σημαίνει ότι συνεχίζουμε να κυνηγάμε την ουρά μας. Σημαίνει ότι διοικούν την χώρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία. Σημαίνει επίσης ότι και η Αριστερά δεν κατάλαβε ότι έπρεπε να είχε μιλήσει για την χρεοκοπία, πριν μιλήσει για μνημόνια. Γι αυτό και στριφογυρίζει στον λαβύρινθο της καλύτερης διαχείρισης και δεν αναζητά την διέξοδο.
Του Στράτου Βαλτινού
Αν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η ενσωμάτωσή του στις εικόνες και τα σύμβολα της τηλεοπτικής παρακμής, τότε κάτι περίεργο συμβαίνει στην Κουμουνδούρου. Η τοποθέτηση της Πόπης Τσαπανίδου στη θέση της εκπροσώπου Τύπου, αγνώστων πολιτικών πεποιθήσεων , τάσεων, γνώσεων, αγώνων και στοιχειώδους έστω ικανότητας πολιτικής σκέψης και ανάλυσης, συνιστά ένα βήμα ουσιαστικής πολιτικής και ιδεολογικής οπισθοδρόμησης του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα για ένα κόμμα, στην εποχή των δικτύων, δεν είναι ΄μόνο να έχει τις σωστές πολιτικές θέσεις, το πρόγραμμα, τις αρχές του και τις αξίες του, αλλά πως θα εκφράζει όλα αυτά. Πως ο εκπρόσωπος ενός κόμματος με απλά λόγια θα μπορεί να μεταφέρει την πολιτική του κόμματος και να επιδρά θετικά στην κοινή γνώμη. Η κυρία Τσαπανίδου δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από το πολιτικό τίποτα. Μια συμπαθής παρουσιάστρια που έκανε τηλεοπτική καριέρα στα χρόνια της τηλεοπτικής παρακμής.