Του Σωτήρη Σιδέρη
Ντροπιαστική παράσταση για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας έδωσαν οι Νίκος Δένδιας και Ιωάννης Κασουλίδης στις δηλώσεις που έκαναν μετά την συνάντησή τους στην Αθήνα στις 19 Ιανουαρίου. Την στιγμή που ο διεθνής τύπος, οι ΗΠΑ η Ρωσία, άλλες ξένες κυβερνήσεις και φυσικά ο Ερντογάν αναφέρονται εκτενώς επί δύο εβδομάδες στην ματαίωση του EastMed από την Ουάσιγκτον, οι δύο υπουργοί με σχεδόν πανομοιότυπες δηλώσεις που σχεδόν συλλάβιζαν για να μην ξεφύγουν από το έτοιμο κείμενο, προσποιήθηκαν ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για το ..έγκλημα. Η σιωπή τους όμως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απεγνωσμένη προσπάθεια απόδρασης από τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο ερήμην της Αθήνας και της Λευκωσίας. Γιατί η απόφαση των ΗΠΑ για τορπιλισμό του EastMed, ήταν μια κραυγαλέα πολιτική απόφαση με σαφέστατες γεωπολιτικές παραμέτρους με γνώμονα το μέλλον της αμερικανικής στρατηγικής στην περιοχή και το μέλλον των σχέσεων με την Τουρκία.
Με ένα συγκλονιστικό κείμενο –ανακοίνωση, η «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση στο Υπουργείο Πολιτισμού», καταγγέλλει ως δυσώδη την πολιτική της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη. Χορηγοί και δωρητές, που δεν είναι καθόλου , ούτε αθώοι χορηγοί, ούτε δωρητές, διαπλεκόμενες σχέσεις , μπίζνες άνευ προηγουμένου συνθέτουν ένα ερεβώδες σκηνικό, αδιανόητης παρακμής. Και μόνο από μια ανάγνωση του κειμένου θα έπρεπε να κινητοποιηθεί σύσσωμος ο Άρειος Πάγος και όχι μόνο ένας εισαγγελέας. Καταγγελίες για μουσεία, εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού, καταγγελίες για εφοπλιστικές οικογένειες, για τον δήμαρχο Αθηναίων με την Λίνα Μενδώνη να ενορχηστρώνει όλες τις δράσεις τις οποίες η Κίνηση θεωρεί παράνομες και όχι μόνο. Παραθέτουμε στην συνέχεια ολόκληρο το κείμενο, καθώς πολύ σπάνια ένας συνδικαλιστικός φορέας, αναφέρεται με τέτοιες λεπτομέρειες σε πλήθος ζητημάτων και με τέτοια ωμή περιγραφή. Για την λόγο αυτό διατηρούμε και τον τίτλος της Κίνησης των συνδικαλιστών.
Αντί να υποβάλλει την παραίτησή του , ο Άδωνης Γεωργιάδης επιτίθεται μαινόμενος κατά όλων και ο πρωθυπουργός, όμηρος πλέον όλων των πτερύγων της ΝΔ, δεν τολμά να κάνει το αυτονόητο. Η ελώδης διακυβέρνηση αποκαλύφθηκε με την υπόθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ, καθώς η Δικαιοσύνη στέλνει στο δικαστήριο με βαριά κακουργήματα στενούς συνεργάτες του Άδωνη Γεωργιάδη. Και όμως σε αντίθεση με ότι συμβαίνεις τον πολιτισμένο και στοιχειωδώς δημοκρατικό κόσμο εδώ ο Γεωργιάδης έχει πολιτική ασυλία από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αλλά το χειρότερο είναι ότι από το βήμα της βουλής ο Γεωργιάδης εγκαλεί ουσιαστικά την δικαιοσύνη και δηλώνει ότι οι συνεργάτες του είναι αθώοι. Το κλίμα στην κυβέρνηση βαραίνει και πλέον ο πρωθυπουργός νοιώθει το καράβι να κλυδωνίζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ με μια σκληρή ανακοίνωση θέτει ζήτημα παραίτησης Γεωργιάδη, όμως το πρόβλημα ξεφεύγει από τα συνήθη πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης και γίνεται πρόβλημα δημοκρατίας. Έτσι υπονομεύεται το κράτος δικαίου και ο καθεστωτικός αυταρχισμός απογειώνει την αλαζονεία της εξουσίας .
Όταν οι Έλληνες πολίτες άκουσαν ή διάβασαν ότι ο Κώστας Μπακογιάννης συγκαταλέγεται στους πέντε καλύτερους δημάρχους της Ευρώπης, ο δικαιολογημένα καχύποπτος Έλληνας υπομειδίασε, ή και οργίστηκε. Ένας δήμαρχος που έχει αφιερώσει ήδη τη μισή του θητεία στην Πανεπιστημίου, σε μια παράσταση του Ρουβά και στην τοποθέτηση λαμπτήρων και διακοσμητικών για τις γιορτές να είναι στην κορυφή!! Που να φανταστεί όμως ότι αυτό το σκηνικό έχει μια τόσο φαιδρή, όσο και ντροπιαστική ιστορία που αφήνει άναυδο , όχι μόνο τον καχύποπτο, αλλά και τον πλέον καλόπιστο δεξιό πολίτη. Όπως αποκαλύπτει η Αυγή η πλατφόρμα mayorsofeurope.eu, συμπεριλαμβάνει τον Μπακογιάννη στους 5 καλύτερους της Ευρώπης μαζί με τους δημάρχους του Αμβούργου, της Στοκχόλμης, της Πράγας και της Μπρατισλάβα, έχει μια περίεργη ιστορία.
Ο Μπόρις Τζόνσον πήρε μέτρα για την πανδημία, τα οποία ο ίδιος δεν σεβάστηκε στον κήπο της πρωθυπουργικής κατοικίας, όπου έπιναν και έτρωγαν οι συνεργάτες του. Σε αντίθεση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όπου τέτοια πράγματα δεν έγιναν (ή δεν μάθαμε) στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Ελληνας πρωθυπουργός φρόντιζε πάντα να πηγαίνει στην Πάρνηθα, στην Ικαρία ή στην Κρήτη. Κάπου στην εξοχή βρε αδελφε.