Μια δεύτερη Ουκρανία, δημιουργείται στην δυτική αυλή της Μόσχας, με τους ευρωπαίους να αδημονούν πότε θα πέσει ο Αλεξάνταρ Λουκασένκο για να δημιουργηθεί ένα νέα καθεστώς στην Λευκορωσία , μάλλον εχθρικό προς τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Αν οι επιδιώξεις γίνουν πράξη, τότε θα έχει ολοκληρωθεί ένα όνειρο των Πολωνών, των βαλτικών (Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας) , των Γερμανών, και άλλων για την απομάκρυνση της επιρροής της Μόσχας από τα εδάφη που θεωρούν ότι προσάρτησε η Ρωσία (ειδικά μετά τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο και την επικράτηση της Σοβιετικής Ένωσης στην περιοχή).
Οι Λευκορώσοι (Άσπροι Ρως) είναι κυρίως Ρώσοι και κυρίως ορθόδοξοι, σε αντίθεση με την Ουκρανία που ήταν πάντα και εθνοτικά και θρησκευτικά διαιρεμένη. Η Λευκορωσία ήταν πάντα κομμάτι της Ρωσίας , στο έδαφος της δε, δόθηκαν μεγάλες μάχες των Ρώσων με τους Γερμανούς. Η Λευκορωσία πλήρωσε βαρύ τίμημα –όπως και η Ρωσία- από την ναζιστική κατοχή. Οι Πολωνοί βεβαίως θεωρούν την δυτική Λευκορωσία δικό τους «έδαφος» (όπως και την Λιθουανία, όπως και την δυτική Ουκρανία) με τους κατοίκους της να ήταν κυρίως Πολωνοί και Εβραίοι, οι οποίοι εκτοπίσθηκαν από το σοβιετικό καθεστώς.
Τα μίση και τα πάθη στην κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είναι πολλά ( οι Έλληνες δεν γνωρίζουμε την ένταση των αντιπαραθέσεων που πολλές φορές ξεπερνά την ελληνοτουρκική εχθρότητα), ιδίως δε ο αντιρωσισμός.
Η αλήθεια είναι ότι το καθεστώς του Αλεξάνταρ Λουκασένκο που ηγείται της χώρας του εδώ και 26 χρόνια έχει σαπίσει. Μια χώρα σχεδόν διπλάσια από την Ελλάδα (207.000 τχ), με περίπου 10 εκ κατοίκους , βιομηχανική (με συμμετοχή και στο διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας), συγχρόνως με τεράστιες αγροτικές εκτάσεις και άφθονα νερά (τρία μεγάλα ποτάμια), δεν έχει την ανάπτυξη που θα μπορούσε, είναι τεχνολογικά παρωχημένη. Το βασικό πρόβλημα είναι πλέον ένα διεφθαρμένο καθεστώς , το οποίο δεν επιτρέπει την ανάπτυξη της χώρας, κρατώντας τους κατοίκους της σε κατάσταση φτώχειας. Αυτός είναι ο λόγος της εξέγερσης και της αντίθεσης με τον Λουκασένκο, χωρίς να παραγνωρίζουμε την επιθετική έξωθεν επιρροή. Είναι τόσο σάπιο το καθεστώς που ακόμα και ο Πούτιν δεν δείχνει διατεθειμένος να στηρίξει τον Α. Λουκασένκο. Μένει όμως να δούμε αν έχει εναλλακτικές για να στηρίξει. Ο Λουκασένκο εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή το 1994 σαν κομήτης, κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με 80% (β γυρος) και έκτοτε όλες τις εκλογές , 2001, 2006, 2010, 2015 και πάλι το 2020. Αμφισβητείται όμως εδώ και χρόνια. Η νοθεία όμως για την οποία κατηγορείται, σημαίνει ότι έχει ένα καθεστώς που ακόμα αντέχει. Αρα ο κίνδυνος της αιματοχυσίας, της εμφύλιας σύρραξης είναι ορατός.
Απέναντι στον Λουκασένκο στέκεται η Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια , μια καθηγήτρια ξένων γλωσσών, η οποία έθεσε υποψηφιότητα όταν δεν έγινε δεκτή η υποψηφιότητα του συζύγου της, ακτιβιστή και δημοφιλή μπλόγκερ, Σεργκέι Τιχανόφσκι. Και είναι αυτός που ηγείται της εκστρατείας κατά του Λουκασένκο. Μετά τις εκλογές η Τιχανόφσκαγια έφυγε στην Λιθουανία απ όπου και …οργανώνει την εκστρατεία κατά του Λουκασένκο.
Προς το παρόν είναι αυτή το πρόσωπο της αντιπολίτευσης. Αν γίνουν ξανά εκλογές θα δούμε αν παραμείνει στη σκηνή ή αν εμφανιστεί ο μπλόγκερ και σύζυγος της Σεργκέι.
Η Μόσχα αντέδρασε προειδοποιώντας το Βερολίνο ότι η Λευκορωσία είναι αδελφή χώρα της Ρωσίας και δεν θα δεχθεί έξωθεν επεμβάσεις. Η Ρωσία έχει και γνώση των όσων συμβαίνουν στην Λευκορωσία αλλά διαθέτει και ανθρώπους. Ήταν όμως ο ίδιος ο Πούτιν που τηλεφώνησε στην Αγκελα Μέρκελ για να επισημάνει ότι οι έξωθεν απόπειρες αποσταθεροποίησης της κατάστασης στη Λευκορωσία, ενοχλούν τη Μόσχα. Και ακολούθησε η επικοινωνία του Σεργκέι Λαβρόφ με τον Γερμανό ομόλογο του, Χάϊκο Μάας, προφανώς για να εξειδικεύσει τα όσα συζήτησαν Πούτιν και Μέρκελ.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, «οι υπουργοί συζήτησαν τις τελευταίες εξελίξεις στη Λευκορωσία υπό το φως των προεδρικών εκλογών που διεξήχθησαν εκεί, εκφράζοντας την ελπίδα για την ταχύτερη εξομάλυνση της κατάστασης…Από ρωσικής πλευράς υπογραμμίσθηκε ότι είναι απαράδεκτες οι οιεσδήποτε εξωτερικές παρεμβάσεις στις εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες, επεστήθη στη Γερμανία ως προεδρεύουσας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης η προσοχή στις έξωθεν απόπειρες αποσταθεροποίησης της κατάστασης στην αδελφή αυτή για τη Ρωσία χώρα».