του Σπύρου Σουρμελίδη 

Παρακολουθούμε το αλαλούμ σε Ευρώπη και Αμερική, την ώρα που η Κίνα αποφάσισε να δώσει ισχύ πλανητάρχη στον Σι Τζινπινγκ.  Η απόφαση να κερδίσει και τρίτη θητεία ο Σι, δείχνει την σταθερότητα της ηγεσίας της Κίνας, την οποία μας την έδειξαν (συμβόλισαν) ακόμα και με την απομάκρυνση απο το Προεδρείο του Συνεδρίου, του γηραιού και ανίσχυρου πλέον πρώην ΓΓ του ΚΚΚ,  Χου Τζιντάο.
Ο κινέζος πλανητάρχης και η ισχύς του είναι το θέμα των ημερών.
Την ίδια ώρα στην Μεγάλη Βρετανία αναζητούν πρωθυπουργό με διαδικασίες κωμικοτραγικές, στην ΕΕ είναι ανίκανοι να πάρουν αποφάσεις για τον χειμώνα, στην Γαλλία αδυνατούν να ψηφίσουν προϋπολογισμό, στην Ιταλία έχουν αλλαγή κυβέρνησης, και στην Γερμανία ο Καγκελάριος Ολαφ Σολτς είναι διαρκώς αμήχανος. Ενώ στις ΗΠΑ περιμένουμε να δούμε το βάθος τους διχασμού, που θα βγάλουν οι κάλπες της 8ης Νοεμβρίου.

Η διαχείριση της σύγκρουσης 

Την ώρα που οι ΗΠΑ οδεύουν σε εκλογές με αβέβαιο αποτέλεσμα για το Δημοκρατικό Κόμμα, τις ισορροπίες στο Κογκρέσο, και στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις τρίζουν, η Κίνα διατρανώνει την σταθερότητα της ηγεσίας της και της πολιτικής της.  Η εκλογή του Σι Τζινμπινγκ στην θέση του ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος, για τρίτη θητεία, είναι η πιο ηχηρή απόδειξη  της σταθερότητας της ηγεσίας αλλά και του πολιτικού συστήματος. 

 Είναι η Ουάσιγκτον που με κάποια καθυστέρηση, εγκαταλείποντας τους όποιους δισταγμούς, κάνει όλες εκείνες τις κινήσεις που οδηγούν σε ένα καινούργιο διπολισμό , σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο. Ο στόχος είναι τα επιστρέψουν τα κεφάλαια, οι επενδύσεις, τα κέρδη πίσω στη Δύση. Η παγκοσμιοποίηση (που τόσο πανηγύρισαν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ) πλέον δεν εξυπηρετεί. Έκανε ισχυρή την Κίνα και πολλές ακόμα χώρες (Ινδία, Ρωσία,  Βιετνάμ, Ινδονησία, Καζακστάν, Νιγηρία κα) έδωσε δυνατότητες στον υπόλοιπο κόσμο, αφαιρώντας πλούτο απο την Δύση.

Ο Σι Τζινμπινγκ έφτασε στα μεγαλύτερα αξιώματα (2012 ΓΓ του ΚΚ και  2013 Πρόεδρος της Κίνας), σε μια περίοδο που το Πεκίνο είχε δείξει πλέον πως θα είναι η νέα υπερδύναμη, η νέα μεγάλη δύναμη στον πλανήτη.  

Τώρα όμως ο Κινέζος ηγέτης καλείται να διαχειριστεί την μεγάλη σύγκρουση. Γιατί η υπερδύναμη που λέγεται ΗΠΑ, αποφάσισε να αντιδράσει, στην άνοδο της Κίνας και άλλων νέων οικονομικών δυνάμεων, παρασέρνοντας μαζί της και  την σύμμαχο Ευρώπη.  Στην απόφαση της Ουάσιγκτον ήταν ο Πούτιν που αποφάσισε να απαντήσει με πόλεμο, γνωρίζοντας ότι θα έχει απέναντι του τις ΗΠΑ και την ΕΕ μαζί. 

"Ευθύνεται αυτός που άφησε την τίγρη να βγει απο το κλουβί της" είπε με τρόπο κινέζικο ο Σι Τζινπινγκ, κατηγορώντας ουσιαστικά την Δύση. Στηρίζοντας συγχρόνως με τρόπο διπλωματικό την Μόσχα. 

Οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να  έχουν κάποια ελπίδα να δημιουργήσουν και πάλι ένα διπολικό κόσμο αν δεν είχαν με το μέρος τους και την Ευρώπη, δηλαδή την Γερμανία. Η ουκρανική κρίση έφερε το αναμενόμενο αποτέλεσμα, δημιούργησε έχθρα μεταξύ Ρώσων και Ευρωπαίων, ενοποίησε (προς το παρόν) το δυτικό στρατόπεδο έναντι της ανατολής.   Και την ίδια ώρα οι ΗΠΑ αναζητούν αφορμές  (Ταιβάν κα)  για μια ψυχρότητα με την Κίνα.  Ουσιαστικά ο πρόεδρος Μπάϊντεν βρίσκεται σε ένα διπλό πόλεμο , με την Ρωσία και την Κίνα ταυτόχρονα.

Μπορεί η αντιπαράθεση με την Ρωσία να έχει χαρακτηριστικά θερμού πολέμου στα μέτωπα της Ουκρανίας, όμως ο πόλεμος με την Κίνα είναι καθαρά τεχνολογικός- οικονομικός. Όπως έγραψε προσφάτως ο  αρθρογράφος Τομας Φριτμαν, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ένα διμέτωπο πόλεμο με την Ρωσία και την Κίνα. Κάτι που θα έπρεπε να είχε αποφύγει. Για την αμερικανική ηγεσία το στοίχημα είναι να μείνουν η υπερδύναμη, να μην επιτρέψουν στην Κίνα να τις ξεπεράσει και να αποκτήσει τον πρώτο λόγο  στις πλανητικές εξελίξεις.

Ο 21ος κινεζικός αιώνας

Το 1999 οι αμερικανικοί συντηρητικοί αναλυτές έγραφαν ότι ο 21ος θα είναι ο νέος αμερικανικός αιώνας (όπως ήταν και ο 20ος). Είκοσι χρόνια μετά επιδιώκουν μια πολυεπίπεδη σύγκρουση για να "αποτρέψουν" να είναι ο 21ος Αιώνας, κινεζικός. 

 Αυτή την μάχη καλείται να διαχειριστεί ο Σι Τζινμπινγκ. Το Πεκίνο όταν ξεκίνησε η σύγκρουση τη Ρωσίας με την Δύση, στάθηκε στην πλευρά του Πούτιν. Δεν είχε λόγο να μιλήσει  υπέρ του πολέμου, όμως δικαίωσε την ρωσική αντίδραση. Γνωρίζοντας οτι ο τελικός στόχος των ΗΠΑ είναι η Κίνα. 

Ο Σι Τζινμπινγκ ανοίγοντας  τις εργασίες του 20ου συνεδρίου του ΚΚ, το οποίο και τον εξέλεξε για τρίτη θητεία στη θέση του ΓΓ, τόνισε ότι η χώρα του θα αντιδράσει με τρόπο ισχυρό σε κάθε προσπάθεια παρέμβασης των ΗΠΑ στην Ταϊβάν, η οποία αποσχίστηκε όταν κέρδισε ο Μάο τον εμφύλιο πόλεμο το 1949, έγινε κράτος, αλλά πάντα με την επισήμανση του Πεκίνου ότι αποτελεί τμήμα της Κίνας. Και ως τέτοιο αργά η γρήγορα θα επανενταχθεί όπως έγινε με το Χονγκ-Κονγκ και το Μακάο.  

Η Κίνα του Σι Τζινμπινγκ, στοχεύει να γίνει η υπερδύναμη και ας μην το φωνάζει. Είναι φανερό με πολλούς τρόπους. Και έχει πλέον σύμμαχο και την Ρωσία. Και την ανοχή-συνεργασία πολλών μικρών και μεγάλων χωρών του πλανήτη.