Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση φθείρεται, είναι προφανές ότι  κοινοβουλευτικά δεν απειλείται.  Είναι επίσης αποδεκτό ότι ακόμη και αν παρατηρηθεί δυσαρμονία βουλής-κοινωνίας, οι εκλογές  μπορούν να γίνουν στο τέλος της τετραετίας, έτσι γίνεται στις δημοκρατίες. Ωστόσο,  η προβληματική διαχείριση  κρίσεων από έναν νευρικό πλέον πρωθυπουργό,  εδώ και μερικούς μήνες δημιουργεί εύλογο προβληματισμό. Το ενδιαφέρον , επικεντρώνεται στο Επιτελικό Κράτος και τον Μητσοτάκη . Γιατί αν όλο αυτό το οικοδόμημα στήθηκε  για να λειτουργεί σε συνθήκες εθνικής καραντίνας , κάτι δεν έχουν καταλάβει, καθώς το οικοδόμημα κλυδωνίζεται παρά το γεγονός ότι έχουν επιστρατευθεί όλοι οι αρμοί της εξουσίας για να στηρίξουν την κυβέρνηση σε κάθε ζήτημα που ανακύπτει. ΜΜΕ, δικαστές, παράγοντες, επιχειρηματίες, αλλά το κλίμα δεν αλλάξει . Στα οξυμένα εσωτερικά προβλήματα , θα αθροιστούν τις  επόμενες εβδομάδες και μείζονα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που απαιτούν ηγετικότητα. Και αυτή θα είναι η νέα δοκιμασία για τον πρωθυπουργό και την συνοχή της κυβέρνησης.

 Παρά την ήδη καταγεγραμμένη φθορά , το ερώτημα που ανακύπτει είναι ποιες κινήσεις θα κάνει ο πρωθυπουργός για να αναχαιτίσει αυτή την πορεία, καθώς δείχνει εντελώς αμήχανος  . Ένα από τα πλέον σημαντικά κεφάλαια ενός πρωθυπουργού είναι η ηγετικότητα. Η ικανότητά του δηλαδή να καθοδηγεί την πορεία της χώρας, να διαπραγματεύεται υπερασπιζόμενος τα εθνικά συμφέροντα και να είναι αποτελεσματικός στην αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων. Εκ των πραγμάτων, οι επόμενες εβδομάδες θα είναι μια μεγάλη δοκιμασία για τον κ. Μητσοτάκη και την πορεία της κυβέρνησης , καθώς επιστρέφουν στο προσκήνιο τα ελληνοτουρκικά, ενεργειακά και περιφερειακά προβλήματα και μάλιστα με δυναμικό ρυθμό. Αν ο πρωθυπουργός αποτύχει να έχει θετικά αποτελέσματα, η αντοχή και η σταθερότητα της κυβέρνησης , πιθανόν να δοκιμαστούν σοβαρά.

Μήνας έντονων διεργασιών

Ο Μάρτιος θα είναι μήνας έντονων ζυμώσεων για την προετοιμασία της συνόδου κορυφής της 25ης Μαρτίου, ενώ ακολουθεί μετά από ένα μήνα , τον Απρίλιο, η πενταμερής για το Κυπριακό, μια επίσης μεγάλη δοκιμασία. Ήδη οι έως τώρα διεργασίες είναι απογοητευτικές ως προς την προσέγγιση της ΕΕ στις ελληνοτουρκικές και τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Η Γερμανία, μέσω του Ύπατου Εκπροσώπου Ζοζέ Μπορέλ και των συμμάχων της επιχειρεί να επανεκκινήσει τις ευρωτουρκικές  σχέσεις, δίνοντας χώρο και πολιτικό περιθώριο στην Τουρκία ώστε να προσεγγίσει τη θετική ατζέντα που της προσφέρουν.

 Το Βερολίνο προωθεί μια νέα συμφωνία για το μεταναστευτικό, συμμετοχή της Τουρκίας στην κοινή άμυνα και στην στρατιωτική βιομηχανία και μέσω της αναβαθμισμένης Τελωνειακής Ένωσης, συναλλαγές που ετησίως θα φθάνουν τα 80 δις ευρώ. Όλα αυτά, χωρίς τον παραμικρό όρο για δημοκρατικές ελευθερίες, για διώξεις , φυλακές  δικαιώματα . Η ελληνική κυβέρνηση χωρίς ειδικό βάρος και κύρος αδυνατεί να παρουσιάσει δικές της προτάσεις και πρωτοβουλίες ,όπως κατάργηση της απειλής πολέμου, ομαλοποίηση των σχέσεων στο πλαίσιο της καλής γειτονίας και ουσιαστικές συνομιλίες στο πλαίσιο των διερευνητικών .
Αν ο πρωθυπουργός φύγει και πάλι με άδεια χέρια από τη σύνοδο κορυφής  και οι διερευνητικές ναυαγήσουν, όπως όλα δείχνουν, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε σε νέο κύκλο έντασης με ιδιαίτερα γκρίζο ορίζοντα.  Ταυτόχρονα όμως μια νέα αποτυχία θα αθροιστεί στην αρνητική λίστα του Μητσοτάκη στο εσωτερικό της χώρας.
Κρίσιμη παράμετρος είναι η στάση των ΗΠΑ την οποία ακόμη δεν γνωρίζουμε και το μέλλον του Ερντογάν , καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη δίκη στη Νέα Υόρκη για το σκάνδαλο της HALK BANK, που μπορεί να κλονίσει τον Τούρκο πρόεδρο και την οικονομία της Τουρκίας.
      

  Η εσωτερική παράμετρος

Ο συνδυασμός αρνητικών εξελίξεων στην εσωτερική και την εξωτερική πολιτική θα φέρουν τον πρωθυπουργό σε μειονεκτική θέση. Καμία αντιπολίτευση δεν χάνει επειδή μια κυβέρνηση αποτυγχάνει στην ευρωπαική της πολιτική,  ούτε επειδή δεν έχει σχέδιο στα ελληνοτουρκικά, ούτε κυρίως, επειδή ο πρωθυπουργός είναι αόρατος στις συνόδους κορυφής. Ταυτόχρονα, και αυτό προδίδει η διαχειριστική κρίση της υπόθεσης Κουφοντίνα, αρχίζει να διαμορφώνεται και μια υπόκωφη βοή στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Οι ημέρες κυριαρχίας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, οι αμφιβολίες είναι παρούσες, οι αρνητικές γνώμες αυξάνονται ραγδαία, όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα εν δυνάμει ασταθούς διαχείρισης. 

Μέχρι τώρα ισχυροί παράγοντες στήριξαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη υμνώντας την υποτιθέμενη κεντρώα πολιτική του.  Και τα καλύτερα παραμύθια έχουν ένα τέλος. Δεν  μπορεί είναι να είναι αρεστός και στην ακροδεξιά, και στους μετριοπαθείς και σε κεντρώους . Όλοι αυτοί οι αρμοί στήθηκαν επιδέξια όσο ήταν την αντιπολίτευση και τώρα απογυμνώνονται. Καθόλου τυχαία ότι αυτοί οι αρμοί επιστρατεύθηκαν επειγόντως για να στηρίξουν την κυβέρνηση στην υπόθεση Κουφοντίνα , αλλά ήδη έχουν υπονομευθεί από το ίδιο το κόμμα τους, την διανόηση και την κοινή λογική…

Προκαλεί πάντως εντύπωση το γεγονός ότι ενώ ο πρωθυπουργός έχει την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ, έχει αυτοδυναμία, έχει μαζί του το μεγάλο κεφάλαιο, τα ξένα ΜΜΕ και κυβερνήσεις, αδυνατεί να αλλάξει το κλίμα. Δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, δεν μπορεί να κάνει βήματα απεγκλωβισμού, δείχνει εντελώς καθηλωμένος και σχεδόν απομονωμένος. Η ακροδεξιά πτέρυγα, όσο και αν  προσπαθεί να την ικανοποιήσει ο κ. Μητσοτάκης είναι αδίστακτη και  ανικανοποίητη.

Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μετατρέψει  τον ΣΥΡΙΖΑ σε εχθρό της δημοκρατίας, κάτι που δεν κατάφερε το 2015, πόσο μάλλον τώρα. Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει, όσο δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δεν οριοθετεί  τις σχέσεις του με την ακροδεξιά, είναι να διαβρωθεί η ΝΔ και η ακροδεξιά να γίνει η κυρίαρχη πολιτική τάση .  Όπως συνέβη και στο αμερικανικό Ρεμπουμπλικανικό Κόμμα που συγκλονίζεται από την άνοδο και την πτώση του Τραμπ που το συμπαρασέρνει . Και τότε, ίσως κάποιοι αναλάβουν την πρωτοβουλία να σώσουν τη ΝΔ στοχοποιώντας τον Μητσοτάκη. Η εσωτερική διαπάλη στη ΝΔ θα μορφοποιηθεί σύντομα, υπό την προυπόθεση ότι η εικόνα φθοράς θα γίνει πιο ισχυρή.. Και αυτό θα είναι το νέο στοιχείο των πολιτικών εξελίξεων. .