Σε κατάσταση διαρκούς χαμηλής διπλωματικής έντασης βρίσκονται εδώ και αρκετό χρόνο οι σχέσεις Ελλάδας –Ρωσίας. Παρά τις προθέσεις , όχι μόνο δεν ομαλοποιούνται, αντίθετα οξύνονται. Πολλά μικρά , αλλά αξιοσημείωτα γεγονότα έχουν δημιουργήσει ζήτημα εμπιστοσύνης και διπλωματικής  έντασης. Ευθύνες υπάρχουν και στις δύο πλευρές, ωστόσο το κλίμα επιβαρύνεται από την πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να δημιουργηθεί μια νέα μεγάλη στρατιωτική βάση στην Ελλάδα με προφανή στόχο τη Ρωσία και η δυσφορία της Μόσχας έχει ήδη διαμηνυθεί στην Αθήνα . Παρά την εκπεφρασμένη βούληση της Αθήνας να αποκαταστήσει  τις σχέσεις με τη Μόσχα που δέχθηκαν πλήγμα από το 2018 με την απέλαση δύο διπλωματών από την Ελλάδα, στην πράξη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αρνητικός πρωταγωνιστής  στο παρασκήνιο , είναι ο Αμερικανός πρέσβης Πάϊατ, που κυριολεκτικά καθορίζει την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και υποδαυλίζει την αντιρωσική πολιτική, έχοντας φυσικά την στήριξη του Στέητ Ντηπάρτμεντ.

 Ακολουθεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης που υπό την πίεση των ΗΠΑ αναγνώρισε την απόσχιση της ουκρανικής εκκλησίας από τη Μόσχα.  Εννοείται ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι εφηβική ομάδα ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι το αντιρωσικό μένος που καλλιεργούν ισχυροί κύκλοι της Ουάσιγκτον, προσωπικά ο Πάϊατ και της ΕΕ, θα είναι ανώδυνο για τα ελληνικά συμφέροντα. Η στρατηγική συνεργασία της Ρωσίας με την Τουρκία , δεν είναι παράγοντας έντασης,  κάθε χώρα κάνει τις επιλογές της. Όπως ενισχύεται η ρωσοτουρκική συνεργασία , έτσι ενισχύεται και ατλαντική πολιτική της Ελλάδας. Η διαφορά όμως  είναι ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την Ελλάδα στην αντιρωσική της πολιτική και στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και σε διμερές επίπεδο.

Εύθραστες ισορροπίες

Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να είναι τόσο δεδομένη σε κανέναν. Το αμέσως επόμενο διάστημα, τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου, θα εξελιχθεί η πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό υπό  τον εκβιασμό  της Άγκυρας για δύο κράτη. Ταυτόχρονα η ελληνική κυβέρνηση , το ίδιο ακριβώς διάστημα, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός θα οργανώσει στην χώρα μας τον 62ο γύρο των διερευνητικών συνομιλιών, που αυτή τη φορά δεν θα είναι τόσο εύκολος. Την επόμενη περίοδο , είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ στο πλαίσιο της ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αναμένεται με αγωνία η πρώτη επίσκεψη του Μπάιντεν στις Βρυξέλλες για συνομιλίες.  Ας σημειωθεί ότι την αντιρωσική φρενίτιδα δεν την ακολουθούν οι περισσότερες χώρες της ΕΕ.. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έχει ένα πολυμέτωπο διπλωματικό μαραθώνιο και φυσικά έχει ανάγκη στήριξης από κάθε πλευρά, κυρίως από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Υπό αυτή την οπτική, η Αθήνας οφείλει να λάβει σοβαρά υπόψη της , τόσο τη δήλωση Λαβρόφ για τα χωρικά ύδατα που σκοπίμως διαστρεβλώνει ο Νίκος Δένδιας και η οποία δεν είναι νέα αλλά είναι θέση δεκαετιών και αφορά τη δυνατότητα ελεύθερης διέλευσης για τους Ρώσους από το Αιγαίο. Ωστόσο η θέση αυτή ,  δεν διαφέρει από τη θέση της Τουρκίας, ότι ουσιαστικά το Αιγαίο είναι ειδική περίπτωση. Φυσικά η Ελλάδα έχει τον πρώτο λόγο για τα χωρικά της ύδατα.  Επίσης η άρνηση του Πούτιν να έρθει στην Αθήνα για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου για τα 200 από την  επανάσταση και η μάλλον ψυχρή στάση στο Κυπριακό, πρέπει να ενεργοποιήσουν την κυβέρνηση. Ο Πούτιν δεν θέλει, τουλάχιστον σε αυτή την συγκυρία να χαλάσει τις σχέσεις του με την Τουρκία. Όμως ακόμη κι έτσι, το θέμα είναι να μην αλλάξει εντελώς η ρωσική πολιτική. Και όσο η  ΝΔ, ο πρωθυπουργός και όλη η κυβέρνηση κατακλύζουν τη χώρα με επιθετικές αμερικανικές βάσεις που έχουν προφανή στόχο τη Ρωσία, τα πράγματα ίσως πάρουν άλλη τροπή.  
       

Η δεδομένη κυβέρνηση

Ακόμη και στον ψυχρό πόλεμο η Ελλάδα, παρά την σαφή εξάρτησή της από το δυτικό στρατόπεδο, διατήρησε καλές σχέσεις με την Ρωσία . Τώρα οι ελληνορωσικές σχέσεις είναι χειρότερες από αυτές του ψυχρού πολέμου.
Σημειώνεται ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα ο Ρώσος αναπληρωτής ΥΠΕΞ Αλεξάντερ Γκρουσκό δήλωσε σε ρωσικά ΜΜΕ και προφανώς  διεμήνυσε στο ελληνικό ΥΠΕΞ ότι  «το μήνυμα, που μεταφέρουμε έγκειται στο ότι, κατά την άποψη μας, είναι απαραίτητο να αποκλειστεί η εμπλοκή του εδάφους μιας φιλικής για εμάς χώρας στο γεωπολιτικό παιχνίδι, που σχετίζεται με την ανάσχεση της Ρωσίας».

Κατά την ρωσική ανάλυση , που δεν είναι λάθος , όπως και η Α. Μεσόγειος, έτσι και η περιοχή της Μ. Θάλασσας «πρέπει να παραμείνει ζώνη ειρήνης και συνεργασίας και πρέπει να γίνει το παν γι’ αυτό, καθώς η πολιτική «ανάσχεσης» της Ρωσίας συνδέεται», όπως εξήγησε, «με τις επιθέσεις στο περιφερειακό σύστημα ασφαλείας στη Μαύρη .Θάλασσα, τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ να αυξηθούν οι ημέρες παραμονής των πολεμικών του πλοίων στα ύδατά της, τις προσπάθειες να τεθεί υπό αμφισβήτηση το καθεστώς της Συνθήκης του Μοντρέ, που επί δεκαετίες αποτέλεσε αξιόπιστη εγγύηση της στρατιωτικής σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή αυτή και τα σχέδια εξοπλισμού και εκσυγχρονισμού των στόλων Βουλγαρίας, Ρουμανίας, ενώ ήδη λόγος γίνεται για τη Γεωργία και την Ουκρανία. Αυτή η οδός οδηγεί στην αύξηση του δυναμικού της έντασης στην περιοχή αυτή», σημείωσε ο κ. Γκρουσκό. Ας σημειωθεί ότι οι διευκολύνσεις των ΗΠΑ στη Βόρειο Ελλάδα αποσκοπούν στην παρακολούθηση των Ρώσων στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο.  Πιθανή νέα αμερικανορωσική ένταση θα βάλει τη χώρα μας στο μάτι του κυκλώνα.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποιώντας λοιπόν την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Ρουμανία, την Ουκρανία και τις Βαλτικές χώρες επιχειρούν να δημιουργήσουν έναν ασφυκτικό κλοιό περικυκλώνοντας τη Ρωσία. Δεν είναι μια αποδεκτή πολιτική, πέραν του ότι και παραβιάζει συμφωνίες για μη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς είναι επικίνδυνη, για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες, όχι για τις ΗΠΑ