του Σωτήρη Σιδέρη  

Η συζήτηση στη βουλή για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο έκανε πιο ανήσυχους όσους παρακολουθούν τις διαρκείς μεταμορφώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού εμφανίστηκε εντελώς αποσυντονισμένη και χωρίς κανένα σχέδιο για την κρίσιμη περίοδο που διανύουμε και τα δύσκολα που έρχονται.

Είναι δυστυχώς εξωφρενικά αληθινή η διαπίστωση ότι,   η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός διανύουν τα τελευταία χρόνια μια εθνικά επιβλαβή στάση. Από την ρητορική του μίσους πριν τις εκλογές, πέρασαν στην αποθέωση της ασάφειας και  τώρα, πέρα από τα ηγετικά του ολισθήματα, έχει την τάση να ενισχύει την ασάφεια, την απουσία σαφών στόχων, ενώ προκαλούνται εύλογα ερωτηματικά , ως προς το πως λαμβάνονται  αποφάσεις. Καθώς όλα δείχνουν ότι οι προσωπικές δεσμεύσεις, δυνατότητες ή αδυναμίες του  πρωθυπουργού και της ομάδας του και τα κομματικά συμφέροντα , υπερτερούν σε βαρύτητα των εθνικών στόχων. Ως προς τον κ. Μητσοτάκη αυτό επιβεβαιώθηκε δραματικά και πάλι στη Bουλή.  Με αυτές τις σκέψεις μπορεί κάποιος να κρίνει την συζήτηση  στις 20 Ιανουαρίου για την επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο. Ο πρωθυπουργός δεν κατάφερε ούτε για μια στιγμή να είναι πειστικός,  πως είναι δυνατόν να πολεμά χωρίς έλεος ως αντιπολίτευση το ίδιο νομοσχέδιο που ψήφισε σήμερα όταν ήταν στην αντιπολίτευση και ταυτόχρονα, να μην είναι σε θέση να αιτιολογήσει τι θέλει και τι θα  κάνει στα ελληνοτουρκικά ή πως θα διαχειριστεί την εξωτερική πολιτική στα βαλκάνια αφού επίσης άλλαξε στάση ως προς την συμφωνία των Πρεσπών.

Πάντα ανεύθυνος

Ο Μητσοτάκης δικαιολογήθηκε στην επίθεση Τσίπρα  για την προεκλογική στάση της ΝΔ, λέγοντας ότι ο ίδιος δεν είπε ποτέ τίποτα  κατά της επέκτασης των χωρικών υδάτων,  αλλά μιλούσαν οι τομεάρχες και οι άλλοι παράγοντες. Θέση ανάξια ηγέτη. Δεν απάντησε ωστόσο σε καμία επισήμανση του Τσίπρα ως προς το ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές στις συνομιλίες με την Τουρκία.  Η ασάφεια ως προς  την ατζέντα δεν είναι διαδικαστικό ζήτημα , αλλά πολιτικό και εθνικό. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άφησε επίσης υπαινιγμούς για το πώς λαμβάνονται οι κυβερνητικές αποφάσεις, ενώ κατέθεσε διαφορετικές προσεγγίσεις του υπουργού Επικρατείας Γεραπετρίτη, του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια και του ιδίου του πρωθυπουργού. Ο  Μητσοτάκης και πάλι δεν θέλει να πει το παραμικρό, ώστε είτε οι εξελίξεις είναι δυσμενείς, είτε είναι θετικές να εμφανιστεί αποστασιοποιημένος την πρώτη περίπτωση και να πιστωθεί τα κέρδη στην δεύτερη περίπτωση. Αλλά δεν θέλει να κατανοήσει ο  Μητσοτάκης ότι δεν είναι πλέον στην αντιπολίτευση για να χρεώσει λάθη ή παραλείψεις στα κομματικά στελέχη  αλλά πρωθυπουργός που έχει την ευθύνη όλων . Και των αποφάσεων και του τι λένε οι υπουργοί του.
 
Παρά τις πιέσεις ο πρωθυπουργός έδειξε να είναι εκτός τόπου και χρόνου σε κρίσιμα ζητήματα της χώρας που θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας σύντομα. Δεν είπε τίποτα, καθώς σίγουρα δεν ήταν προετοιμασμένος για τις διεθνείς εξελίξεις με επίκεντρο τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την κατάσταση στην περιοχή. Απέφυγε το παραμικρό για το πώς θα κινηθεί η ΕΕ. Δεν έδωσε κανένα στίγμα προθέσεων ούτε παρουσίασε ιδέες ή προτάσεις για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, θέμα για το οποίο η Ελλάδα έχει νομικές και εθνικές δεσμεύσεις. 

Εκτός τόπου και χρόνου

Η φράση του πρωθυπουργού ότι οι διερευνητικές δεν είναι διαπραγματεύσεις και ότι η κυβέρνηση διακατέχεται από αυτοπεποίθηση , έχουν την μηδενική βαρύτητα που έχουν οι δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη. Πρώτον γιατί και στις διερευνητικές τηρούνται σημειώσεις και αν τεθεί ζήτημα νησιών χωρίς αντίδραση θα καταγραφεί, άρα η βουλή έπρεπε να γνωρίζει την αντίδραση. Δεύτερον γιατί με την ίδια υποτιθέμενη αυτοπεποίθηση διακατέχονταν ο πρωθυπουργός και πριν φθάσει το Ουρούτς Ρέις στα έξη μίλια από το Καστελλόριζο και όταν ανακοίνωνε ότι θα επιβληθούν «κυρώσεις που θα δαγκώνουν» στην Τουρκία και όταν έλεγε ότι θα επαναδιαπραγματευθεί την συμφωνία των Πρεσπών και όταν ανακοίνωνε στη ΔΕΘ ότι θα θέσει βέτο στην Αλβανία, αν δεν ψηφίσει νόμο για τη μειονότητα. Είναι πολιτικά αίσχη που η ΝΔ δεν θέλει να θυμάται, όπως και πολλά άλλα στην ιστορία της. Δυστυχώς για την ίδια όμως τα θυμούνται οι άλλοι….

Κατά συνέπεια ο ίδιος ο πρωθυπουργός δίνει το στίγμα μιας ρευστότητας που δεν θα έπρεπε να υπάρχει σε αυτή την συγκυρία, αντίθετα η χώρα έπρεπε να ήταν έτοιμη. Ας σημειωθεί ότι με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα χωρικά ύδατα τελειώνει  και η λίστα των έτοιμων φακέλων που βρήκε η κυβέρνηση της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα πρέπει να ασκήσει δική της εξωτερική πολιτική. Ειδικότερα η κυβέρνηση βρήκε έτοιμους φακέλους για την συμφωνία με την Αίγυπτο και την Ιταλία, όπως και για τα χωρικά ύδατα ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν προχώρησαν για διάφορους λόγους.  Τώρα όμως η ΝΔ θα πρέπει κανονικά να κάνει ένα είδος προγραμματικών δηλώσεων στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής καθώς ο νέος κύκλος  που ανοίγει θα αναγκάσει την Ελλάδα να τρέξει πολύ  πιο γρήγορα , να εμπλακεί σε δύσκολες συνομιλίες και να αναζητήσει πιο ισχυρά και κυρίως πιο σταθερούς συμμάχους και στηρίγματα διεθνώς.

Είναι επανάληψη να ειπωθεί, αλλά είναι επιβεβλημένο. Ότι όσο ο πρωθυπουργός κρύβεται και δεν εμφανίζει ένα σχέδιο συνομιλιών και ορίων με την Τουρκία, τόσο πιο ευάλωτη θα γίνει η Ελλάδα και στις διαπραγματεύσεις και στην διεθνή σκηνή. Όσο δεν αποκαλύπτει τις προθέσεις του, ούτε θέτει κόκκινες γραμμές, τόσο πιο υποχωρητική σε πιέσεις θα γίνει και ο πρωθυπουργός και όλη η κυβέρνηση.
Και αυτό θα εκτιμηθεί πλέον σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του , παρά την τυχοδιωκτική τους στάση εμφάνιζαν κάποια άλλοθι στις θέσεις τους, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να  λύσει το μακεδονικό. Τώρα η κυβέρνηση θα κριθεί από το δικό της έργο και όχι από το έργο των άλλων. Και αν ο Μητσοτάκης έχει αποφασίσει να πάει σε εκλογές εντός του έτους, η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκη εθνικά, γιατί κανείς δεν θα δώσει περίοδο χάρητος σε μια χώρα που δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει .

ΥΓ. Για την ιστορία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προώθησε στη βουλή την επέκταση των χωρικών υδάτων γιατί μετά τις Πρέσπες, θεωρούσαν ότι ήταν δύσκολο να υπερνικήσουν τα εμπόδια που έβαζε η ΝΔ που ωρύονταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκε και η ΝΔ επιβεβαίωσε ότι το κομματικό συμφέρον και η εξουσία είναι υπεράνω της χώρας. Και ιστορικά  και σήμερα….