Η  εμπειρία του ΠΑΣΟΚ "δίδαξε"  στους Γάλλους να   υποβαθμίσουν (ακυρώσουν) το δικό τους Σοσιαλιστικό Κόμμα, με διαδικασίες fast truck.  Ο υποψήφιος Πρόεδρος Ε. Μακρόν ονομάστηκε ανεξάρτητος και ο επίσημος σοσιαλιστής Μπ. Αμόν πήγε άπατος. Το θέμα  άλλωστε είναι που θα πάνε οι ψηφοφόροι,  όχι τι θα γίνουν τα κόμματα. Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ ακόμα ταλαιπωρείται από αυτούς που νομίζουν ότι θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του, αλλά κυρίως απ αυτούς  που το θέλουν διαλυμένο, αφού  το θέμα είναι, οι ψηφοφόροι να πάνε στην …Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.  Ο Κώστας Σημίτης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος  είναι απ αυτούς που δεν θέλουν πλέον να ακούνε για ΠΑΣΟΚ , για κεντροαριστερά , για σύμπλευση των σοσιαλιστικών ή προοδευτικών δυνάμεων. Αν και οι δυο είναι πρώην πρόεδροι του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, θέλουν να ακούνε μόνο για την ημέρα που θα φύγει από την κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας.  Ο  Κ. Σημίτης αν και δεν προσδοκά επιστροφή στην ενεργό πολιτική, είναι ένας από τους σημαντικότερους διαμεσολαβητές πολιτικών εξελίξεων  και επιδιώκει να γίνει και πάλι ο καθοριστικός διαμεσολαβητής.  Ο Ε. Βενιζέλος αν και έχει χάσει τις ελπίδες του να είναι και πάλι σε πρωταγωνιστικούς ρόλους,  δεν  παύει να μπορεί να δημιουργεί εξελίξεις έστω και αν είναι αρνητικές.

Κοντά σ αυτούς,  ο πρωταγωνιστής της «ημέρας» , ο δημιουργός της πρόσφατης αναστάτωσης,  ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, φαίνεται να δηλώνει:  «Δεν πρόκειται να πάω εκεί που υπάρχει ο Γιώργος Παπανδρέου».  Προτιμά την παρέα του …Σταύρου Θεοδωράκη.

Οι ελπίδες της Φώφης

Το τελευταίο διάστημα  το ΠΑΣΟΚ υπό την Φώφη Γεννηματά, είδε κάποιους , βουλευτές και στελέχη, να επιστρέφουν στην Χαριλάου Τρικούπη.   Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ  που είχε 16 μέλη – αφού ο Λεωνίδας Γρηγοράκος είχε αποπεμφθεί  τον Ιανουάριο του 2016- έχει σήμερα 19 μέλη. Επέστρεψε ο Γρηγοράκος, αλλά ήρθαν από το «Ποτάμι»  ο Κ. Μπαργιώτας (Λάρισας) και ο Αχμέτ Σαμπή Ιλχάν (Ροδόπη).  Ολ αυτά  μετά την συνάντηση  της Φώφης Γεννηματά με τον Γιώργο Παπανδρέου στις 12 Ιανουαρίου. Και οι δύο ήθελαν να δώσουν κάποιο αέρα εξελίξεων, διεργασιών στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ο Γ. Παπανδρέου ήθελε να εκλεγεί ξανά πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κάτι που το πέτυχε. Η Φώφη όμως ήθελε να δημιουργήσει ένα αέρα επιστροφής , επανασυσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ. Και η συνάντηση της με τον Παπανδρέου  –όσο και αν κάνει εντύπωση-  έφερε θετικά αποτελέσματα. Οι ελπίδες αναπτερώθηκαν.  Αέρας αισιοδοξίας φύσηξε , μαζί βεβαίως με τις ελληνικές υπερβολές , του τύπου «πάμε για δεύτερο κόμμα», «είμαστε ο καθοριστικός παράγοντας στις εκλογές» κλπ. κλπ. 

Η Φώφη ανακοίνωσε  για το τέλος Ιουνίου   Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης , του συνασπισμού που έχει δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ με την ΔΗΜΑΡ του Θ. Θεοχαρόπουλου και ορισμένες μικρές ομάδες –ομίλους , περίπου όπως είχε διαμορφωθεί αρχικώς  ο ΣΥΡΙΖΑ  επί Α. Αλαβάνου.   Στο συνέδριο καλεί και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις (Ποτάμι π.χ) αλλά δεν τίθεται θέμα εκλογής προέδρου της Δ.Σ. και οργάνων.

Και ήρθε η στιγμή (τελευταίες μέρες Απριλίου) να συζητηθεί στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ,  το οργανωτικό ζήτημα της διεξαγωγής του Συνεδρίου. Ο Ε. Βενιζέλος απουσιάζει  στο Στρασβούργο δείχνοντας και εμπράκτως την απόλυτη διαφωνία του με όλες τις κινήσεις της Φώφης Γεννηματά. 

Αίφνης , τρία στελέχη, συνεργάτες του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη, οι  Ανδρέας Σπυρόπουλος , Σωτήρης Ζαρπαλάς και Έλενα  Αναστασίου, εμφανίζουν μια διαφορετική  πρόταση . Την διεξαγωγή Συνεδρίου που θα εκλέξει όργανα και  αρχηγό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.  Η ηγεσία του κόμματος και το προεδρείο της συνεδρίασης αρνούνται να θέσουν σε ψηφοφορία την πρόταση με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ντε φάκτο διαίρεση . Η πλειοψηφία ανακοινώνει το τέλος της συνεδρίασης η μειοψηφία παραμένει και ψηφίζει την …πρόταση της! 
Ακολουθεί ένα  non paper της Χαριλάου Τρικούπη στο οποίο γίνεται λόγο για «δούρειους ίππους» και για «προσπάθεια διάλυσης και υπονόμευσης του ΠΑΣΟΚ». «Στο τέλος της διαδικασίας και εντελώς αιφνιδιαστικά, μία μικρή ομάδα στελεχών καθοδηγούμενη από τον Νίκο Ανδρουλάκη», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο non paper, «προσπάθησε να προκαλέσει τεχνητή κρίση ζητώντας να διεξαχθεί ψηφοφορία στη βάση κειμένου που κατατέθηκε την τελευταία στιγμή. Παρέμειναν στην αίθουσα μόνοι τους. Είναι μία κίνηση υπονόμευσης της παράταξης και προσπάθεια διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και ναρκοθέτησης της πορείας της Συμπαράταξης».

Η απάντηση,  από την  ομάδα  Ανδρουλάκη αναφέρει  ότι «τα παιδία (του μηχανισμού που ταλαιπωρεί την παράταξη τα τελευταία πέντε χρόνια) παίζει. Ευτυχώς για την παράταξη και ατυχώς για τους ίδιους, εν ου παικτοίς…».

Αυτό που δεν κατόρθωσε με τις πύρινες παρεμβάσεις του εδώ και μήνες ο Ε. Βενιζέλος , το πέτυχε ο ευρωβουλευτής Ν. Ανδρουλάκης, εκμεταλλευόμενος τον αιφνιδιασμό αλλά και την αβεβαιότητα που διακατέχει την Φώφη  Γενημματά.  Απέφυγε να αξιοποιήσει την πλειοψηφία και τα επιχειρήματα της, το βάρος του ηγετικού της ρόλου. Αιφνιδιάστηκε και από το γεγονός ότι ακόμα και ο Γραμματέας της ΚΠΕ, Στέφανος Ξεκαλάκης τάχθηκε με την ομάδα Ανδρουλάκη.  Για όσους βεβαίως γνωρίζουν ο Ν. Ανδρουλάκης πριν γίνει ευρωβουλευτής το 2014, είχε επιρροή στον κομματικό μηχανισμό, κατορθώνοντας να επηρεάζει μεγάλο αριθμό στελεχών και στα όργανα του Κινήματος.

Η Φώφη μετά απ όλα αυτά αντέδρασε, ξηλώνοντας τον Γραμματέα Ξεκαλάκη, ορίζοντας ντε φάκτο αντικαταστάτη του τον Γκεγκέρογλου .
Εξήγγειλε όμως και την διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Στην τοποθέτησή της μεταξύ άλλων, η κ. Γεννηματά μίλησε για:      Εκλογή του επικεφαλής του ενιαίου φορέα από τη βάση και   Συνέδριο για την εκλογή οργάνων.
Επίσης, ανακοίνωσε ότι το συνέδριο θα εκλέξει και νέα Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, η οποία –όπως είπε- θα αντιστοιχεί στην ενισχυμένη κοινωνική και πολιτική δυναμική του Κινήματος.
Από τη συνεδρίαση απουσίασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Στέφανος Ξεκαλάκης, ενώ επίσης δεν συμμετείχαν οι διαφωνούντες από την Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ.
Έκανε όμως και κάτι άλλο.  έσπευσε να δει τον Σημίτη. Έδειξε να μην αντιλαμβάνεται ποιος είναι ο ιθύνων νους ή ότι του ζητάει να μην εμπλακεί.  Διαλέξτε  ότι προτιμάτε  από τα δύο ή και τα δύο. 

Το «Ποτάμι»  

Τα όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ δεν αφορούν μόνο την κα Γενημματά και στα στελέχη του, δυστυχώς γι αυτούς.   Εδώ και χρόνια γίνονται προσπάθειες να αναστηθεί η κεντροαριστερά , να δημιουργηθεί  ένας νέος πόλος που δεν θα θυμίζει ΠΑΣΟΚ, αλλά κάτι από φιλελεύθερο  ευρωπαϊσμό.  Το εγχείρημα δεν πέτυχε το ΠΑΣΟΚ έχασε τις δυνάμεις ειδικά μετά τις εκλογές του 2012. Όσο και αν είναι περίεργο οι τρείς πρόεδροι του, στην εποχή μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο  Κ. Σημίτης, ο Γ. Παπανδρέου και ο Ε. Βενιζέλος , δεν θέλουν το ΠΑΣΟΚ. 

Λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2014 γεννιέται  κάτι καινούργιο , το Ποτάμι, που δηλώνει εκφραστής της κεντροαριστεράς. Ιδρυτής ο δημοσιογράφος , θαυμαστής του έργου του Κ. Σημίτη, ο Σταύρος Θεοδωράκης.  Στόχος να προσελκύσει ψηφοφόρους  της αριστεράς και του κέντρου που θα πήγαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αστοχεί όμως γιατί έρχονται οι ψηφοφόροι που θα ψήφιζαν …Σαμαρά. Είναι απλό . Ο Σταύρος Θεοδωράκης παραπέμπει στον Κ. Σημίτη,  άρα στην κεντροδεξιά. 

Έτσι μετά τι μάχες του 2015 – που κερδίζονται  όλες από τον Αλ. Τσίπρα- αρχίζει ένα άλλο σχέδιο. Η απευθείας μεταφορά των ψηφοφόρων στην ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.   Η ρητορική του νέου αρχηγού της ΝΔ είναι ευθέως νεοφιλελεύθερη – με ολίγο ελληνικό πολιτικαντισμό,  λόγω της ιδιομορφίας του πολιτικού μας συστήματος  - ευθέως επιθετική κατά του ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτηρίζεται σκληρός αριστερός έως και νεοκομμουνιστικός  σχηματισμός, που έχει φίλο  μόνο τον Μαδούρο  της Βενεζουέλας.  Η λέξη κλειδί  είναι «εθνολαικισμός» που ευθύνεται για όλα τα δεινά της χώρας και τα πριν και τα τώρα.  Για να δικαιολογηθεί μάλιστα γράφονται βιβλία, ξαναγράφεται η Ιστορία  του εμφυλίου,  αναζητούνται επιχειρήματα ανα την υφήλιο. 

Σκοπός η πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η δημιουργία μιας κυβέρνησης σχεδόν χωρίς αντιπολίτευση. Αν κανείς διαβάσει ξανά προσεκτικά τα όσα σαφώς λέγονται από συνεργάτες του Κ. Σημίτη (Β. Κοντογιαννόπουλος κα) θα το διαπιστώσει . Κοινό μέτωπο των ευρωπαϊκών- φιλεύθερων δυνάμεων, με στόχο όχι μόνο να πέσει η κυβέρνηση αλλά να δημιουργηθεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα ακυρώσει αυτομάτως τον εκλογικό νόμο της Απλής Αναλογικής. 

Έτσι δημιουργούνται και μικρότερα ρεύματα όπως η Κίνηση Διαμαντοπούλου-Φλωρίδη-Ραγκούση.  Την ίδια ώρα  το «Ποτάμι» χάνει νερά, αλλά αυτό είναι σχεδόν υπολογισμένο. Ενοχλεί όμως που υπάρχουν  βουλευτές  που αντί να πάνε  στον Κυριάκο όπως ο Φωτήλας πάνε στην  Φώφη  (Μπαρτζώτας, Ιλχάν).

Ενοχλεί και το ΠΑΣΟΚ της Φώφης

Άρα δεν υπάρχουν πλέον πολλές λύσεις. Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης  που ταλαντεύεται , που δεν αποφασίζει ευθέως να συνεργαστεί με το «Ποτάμι»,  σηματοδοτώντας  συνεργασία με τον Κυριάκο, πολεμώντας τον Τσίπρα –και μόνον αυτόν- πρέπει να ακυρωθεί, να ακινητοποιηθεί.  Η Φώφη βγάζει κάθε μέρα φωνές κατά της κυβέρνησης, αλλά οργανώνει το δικό της κόμμα, προσπαθεί να εδραιώσει την δική της θέση. Δηλώνει ότι έχει αποστάσεις και από τα δύο μεγάλα κόμματα. 

Στο ΠΑΣΟΚ της Φώφης υπάρχει ρεύμα  υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ρεύμα που ξεκινάει από λίγα μεγαλοστελέχη αλλά όσο πάει προς τα κάτω διευρύνεται. Αντιθέτως υπάρχει ισχυρός αντίλογος σε ότι έχει σχέση με την ΝΔ. 

Επειδή  η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει ότι οι ψηφοφόροι δεν περιμένουν τους αρχηγούς για να αποφασίσουν,  η στόχευση αφορά  την ακινητοποίηση του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ, την απονεύρωση του. Αυτό που επιδιώκεται είναι να μην υπάρχουν πόλοι που θα αφήνουν ανοικτά ενδεχόμενα για μετεκλογικές συνεργασίες.  

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος  αν και δεν ήταν ποτέ καλός και αγαπητός συνεργάτης του Κ. Σημίτη, έχει τους δικούς του λόγους να διαφωνεί με τις κινήσεις της Φώφης.  Βλέπει και αυτός τον Τσίπρα ως το βασικό εχθρό , αυτός είναι τώρα ο στόχος, όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Οι δυο πρώην πρόεδροι λοιπόν με όποιο τρόπο  μπορεί ο καθένας , συνομολογούν και ενεργούν για την απονεύρωση αν όχι την διάλυση του ΠΑΣΟΚ . Είναι οι κληρονόμοι που «μισούν» την κληρονομιά που τους ευνόησε.