Κάποια στιγμή, κατά την διάρκεια της εξέγερσης των δημοκρατών και αντιρατσιστών Αμερικανών για την δολοφονία του Φλόϊντ ο Τραμπ εναπόθεσε τις ελπίδες του στον στρατό για να επιβάλλει το ακροδεξιό του δόγμα νόμος και τάξη, ενώ διάχυτος είναι ο ρατσισμός του, αλλά απέτυχε στο παρά πέντε, κάτω από σφοδρές αντιδράσεις.
Ο κόσμος ξεσηκώνεται . Δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί που κινητοποιούνται κατά του ρατσισμού, είναι και πολίτες σε πολλές χώρες της Ευρώπης που διαδηλώνουν και οργανώνουν αντιρατσιστικές εκδηλώσεις , που ταυτόχρονα μετατρέπονται σε διαδηλώσεις κατά των ανισοτήτων και την απουσία δικαιοσύνης.
Η είδηση και μόνο προκαλεί ανατριχίλα. H Microsoft σχεδιάζει να αντικαταστήσει τους δημοσιογράφους, που εργάζονται στην ιστοσελίδα της MSN, με τη χρήση αυτοματοποιημένων συστημάτων για την επιλογή των ειδήσεων, δηλαδή με ρομποτική δημοσιογραφία.
Στις 7 Μαΐου του 2000 ο Βλαντίμιρ Πούτιν ορκίστηκε Πρόεδρος της Ρωσίας στη θέση του Μπόρις Γιέλτσιν ο οποίος είχε ήδη παραιτηθεί μερικούς μήνες πριν, στις 31 Δεκεμβρίου του 1999. Είχε εκλεγεί στις 26 Μαρτίου με τις ευλογίες του Γιέλτσιν, της οικογένειας του και της ολιγαρχίας που τους περιστοίχιζε.
Στα 20 χρόνια που πέρασαν η Ρωσία άλλαξε. Έγινε και πάλι μια υπολογίσιμη δύναμη όχι μόνο λόγω του μεγέθους της και των πυρηνικών, αλλά λόγω της επανασυγκρότησης του κράτους, της επαναφοράς του αισθήματος ότι η Ρωσία ήταν και παραμένει μια «αυτοκρατορική» δύναμη. Ο Βλ. Πούτιν συνέχισε την ρωσική παράδοση, έγινε ένας ακόμα Ρώσος ηγέτης μεγάλης διάρκειας, αδιαμφισβήτητος στο εσωτερικό, με ισχύ και αποφασιστικότητα για τους άλλους. Δύσκολα κανείς θα στοιχημάτιζε το 2000, ότι ένα μεσαίο και μάλλον άσημο στέλεχος της πρώην KGB, θα γίνει ο μακροβιότερος ηγέτης της Ρωσίας μετά τον Ιωσήφ Στάλιν (1922-1953). Δύσκολα επίσης θα στοιχημάτιζε ότι θα μπορούσε να ξαναστήσει την ρωσική οικονομία στα πόδια της.
Σε μια μυστική συνάντηση που οργάνωσε ο γαμπρός του Τραμπ ο Τζάρεντ Κούσνερ στις 2 Μαρτίου 2020 στην Ουάσιγκτον με προσκεκλημένους τους ηγέτες της Σερβίας και του Κοσσόβου Βούτσιτς και Θάτσι αποφασίστηκε η επανεκκίνηση του διαλόγου Βελιγραδίου-Πρίστινας με κύριο αντικείμενο την ιδέα της ανταλλαγής εδαφών, ώστε να λυθεί η διένεξη μεταξύ των δύο χωρών.