Του Σπύρου Σουρμελίδη 

Ζητούν αλλαγή τιμών στα φάρμακα και μάλιστα χωρίς ντροπή την αύξηση των τιμών, με το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα τα φάρμακα είναι φτηνά! Στη χώρα με την μεγαλύτερη δαπάνη σε φάρμακα (απο το 1988 και μετά) δικαιολογούν τις ελλείψεις στα φάρμακα λόγω φτηνών τιμών. Οι ελλείψεις σε φαρμακευτικά σκευάσματα είναι το μέσο πίεσης για να δοθούν νέες αυξήσεις σε ένα κλάδο που διαχρονικά κερδίζει τουλάχιστον τα διπλά από οποιοδήποτε άλλο κλάδο. Πόσες είναι οι ελλείψεις που έχουν δηλωθεί στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκου (ΕΟΦ);
O Πλεύρης απειλεί με ελέγχους που δεν κάνει, οι λίστες των ελλείψεων περιέχουν φάρμακα σε απόσυρση  και φάρμακα που δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια, χωρίς προβλήματα για τους ασθενείς. Ένας χορός αναλυτών, δημοσιογράφων, γιατρών, φαρμακοποιών και πολιτικών λένε ευθέως ότι θα ακριβύνουν τα φάρμακα.   Οπως και η κυρία Γκάγκα.

Το κόλπο είναι ότι στην Ελλάδα ο κόσμος ονομάζει φάρμακο, τα εμπορικά σκευάσματα (που είναι περίπου 13.000) και όχι τις φαρμακευτικές ουσίες (που είναι περίπου 1.800), δηλαδή το πραγματικό φάρμακο. Ακόμα και ο Θ. Πλεύρης μπροστά στην ανησυχία του κόσμου, είπε ότι φάρμακα υπάρχουν (ανεξαρτήτως εμπορικής ονομασίας). Η έλλειψη κατά βάση αφορά συγκεκριμένα σκευάσματα με την εμπορική τους ονομασία.

Αυτό που ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έμαθε ποτέ είναι τι είναι πραγματικά φάρμακο. Ο "αγώνας" εταιρειών, γιατρών, φαρμακοποιών ακόμα και φαρμακαποθηκών, είναι να συνταγογραφούνται τα φάρμακα με τις εμπορικές ονομασίες. Ο "αγώνας" ήταν ο γιατρός να μην συνταγογραφεί την δραστική (φαρμακευτική) ουσία, δηλαδή το φάρμακο, αλλά εμπορική ονομασία. Και επίσης ότι η λέξη αντίγραφο η γενόσημο σημαίνει φάρμακο δεύτερης διαλογής.

Δηλώνεται σήμερα ότι υπάρχει π.χ έλλειψη σε Depon. Ποιό είναι το φάρμακο; Η παρακεταμόλη. Υπάρχουν πάμπολλες εταιρείες που παρασκευάζουν και πουλούν παρακεταμόλη.

Το φάρμακο για το στομάχι είναι η ομεπραζολη. Ο κόσμος αγοράζει κυρίως ένα σκεύασμα "L….".

Ομως είναι δεκάδες (80) οι εταιρείες που παρασκευάζουν ομεπραζολη.

Η λέξη αντίγραφο ή γενόσημο δεν σημαίνει κάποιο κακό φάρμακο,  κακο-αντίγραφο ή δεύτερης διαλογής φάρμακο. Αφορά την εμπορική πατέντα και μόνο. Κάθε εταιρία μετά απο 7-10 χρόνια χάνει την πατέντα αποκλειστικής παρασκευής και διακίνησης. Οταν χαθεί η πατέντα για το πρωτότυπο, ολα τα ομοειδή εμπορικά σκευάσματα ονομάζονται αντίγραφα (γενόσημα). Η λέξη δεν αφορά την φαρμακευτική τους ικανότητα (βιοισοδυναμία)  η οποία έτσι κι  αλλιώς ελέγχεται απο τον ΕΟΦ κάθε χώρας. Αυτό που αλλάζει είναι η ….τιμή. Δεν είναι πλέον μονοπώλιο , υπάρχουν και “ανταγωνιστές” αρα ολα πωλούνται φθηνότερα.

Οι ελλείψεις ή οι δήθεν ελλείψεις;  

Το ερώτημα λοιπόν ξεκινά απο τα βασικά. Πόσες ελλείψεις έχουν δηλωθεί στον ΕΟΦ; Ποια είναι η επίσημη γνώση του κράτους για τις ελλείψεις; Πότε θα κάνει ελέγχους ολοκληρωμένους ο κ. Πλεύρης για να μας δώσει ένα συγκεκριμένο Πόρισμα;

Η έκρηξη  τιμών, η ακρίβεια που μαστίζει την Ευρώπη, προκαλεί διάφορες κινήσεις απο εταιρείες κάθε κλάδου να διατηρήσουν τα ποσοστά κέρδους. Οι μεγάλοι νικητές είναι οι εταιρείες παραγωγής και πώλησης ενέργειας. Ακολουθούν όμως και τα τρόφιμα.
Ο covid έφερε νικητές στον χώρο του φαρμάκου, που είναι πρωτίστως οι εταιρείες των εμβολίων. Ήταν θέμα χρόνου να επιδιώξουν και οι αλλες φαρμακευτικές οχι απλώς να διατηρήσουν τα ποσοστά κέρδους αλλά και ακόμα μεγαλύτερα οφέλη. Την πανδημία κορονοϊού, ακολουθούν αλλωστε διάφορες άλλες, λοιμώξεις, ιώσεις κλπ, κλπ. 
Ετσι φτάσαμε στις ελλείψεις. Οι ιώσεις φέρνουν μεγαλύτερη ζήτηση, μεγαλύτερη παραγωγή, για κάποια σκευάσματα και παροδική έλλειψη.

Ειναι η ευκαιρία για να ζητηθούν υψηλότερες τιμές, στο όνομα μάλιστα της αύξηση τιμών και πρώτων υλών.

Οι λίστες με τις ελλείψεις αναφέρονται σε φαρμακα σε μακροχρόνια ελλειψη (!) ή φάρμακα που έχουν αποσυρθεί. Αν έτσι είναι, ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα και πότε παρουσιάστηκε;
Συγχρόνως εμφανίστηκαν και λίστες με φάρμακα (εμπορικά σκευάσματα) σε έλλειψη. Μόνο που υπάρχουν τα βιο-ισοσύναμα, δεκάδες. Για την παρακεταμόλη, για την  οπρεμαζόλη (στομάχι) πάνω απο 80, στα αντιβιοτικά επίσης απειρος ο αριθμός.

Οι αντιφάσεις και τα αληθινά προβλήματα

Υπάρχουν θέματα που δείχνουν οτ δεν υπάρχει απολύτως κανένας έλεγχος σε κανένα επίπεδο.
Υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις τιμών σε ομοειδή φάρμακα. Ιδια φαρμακα, ιδιας φαρμακευτικής αξίας,  έχουν διαφορετική τιμή.

Γενόσημα στοιχίζουν ακριβότερα απο τα …πρωτότυπα.

Οι παράλληλες εξαγωγές δεν αντιμετωπίζονται απο τον κρατικό οργανισμό ΙΦΕΤ (πρώην φαρμακαποθηκη) με παραλληλες εισαγωγές.

Τα φαρμακεία αυξήθηκαν  στην Ελλάδα στα 11.000 οταν η Σουηδία (3πλασια έκταση) ίδιος πληθυσμός έχει 1400!!!

Ολ αυτα δείχνουν το αναρχο του πράγματος, την διαπραγμάτευση εταιριών με την εκάστοτε  πολιτική ηγεσία για να πετύχει η κάθε εταιρία οποια τιμή μπορεί.
Οι φαρμακοποιοί με σταθερό ποσοστό κέρδους, ωφελούνται απο την αυξηση των τιμών, ενω οι γιατροί συνεχίζουν να συνταγογραφούν εμπορικά σκευάσματα και οχι φάρμακα.

 Ο πολίτης σε όλα αυτα δεν μπορεί να αντιδράσει. Αληθινό η μη, περιοδική ή όχι η έλλειψη κάποιου σκευάσματος, η μητέρα με το παιδάκι αγωνιά. Και έτσι η κοινή γνώμη αποδέχεται μια ακόμα σκληρή “πραγματικότητα”. Την αυξηση των τιμών.   

Οι εταιρείες και στην Ελλάδα όλα δείχνουν οτι εκμεταλλεύονται την συγκυρία επίσης. Μόνο που το θέμα  με τις τιμές των φαρμάκων είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό.
Η Ελλάδα πληρώνει διαχρονικά τα περισσότερα για φαρμακοδαπάνη. Απο τα 300 εκ ευρώ το 1988 φτάσαμε στα 9 δις ευρώ το 2010, χωρίς η χώρα να έχει περάσει πόλεμο η πανδημία ή κάποιον κορονοιο. Ο λόγος ήταν η διαρκής αύξηση τιμών, με την υπογραφή του πολιτικού συστήματος. Το οποίο όταν προέκυψε το σκάνδαλο Νovartis διακήρυξε  ότι ήταν σκευωρία.
Μας κοροϊδεύουν και συνεχίζει να μην αντιδρα κανένας.