Νέο σοκ για την Ευρώπη, το Συνταγματικό  Δικαστήριο της Αυστρίας  αποφάσισε την επανάληψη των προεδρικών εκλογών, ακυρώνοντας την εκλογή του «πράσινου» Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν. Έτσι  δίνεται μια ακόμα ευκαιρία στον ακροδεξιό Νόρμπερτ Χόφερ, να ξαναδιεκδικήσει το ύπατο αξίωμα. Μόνο που αυτή τη φορά η μάχη θα γίνει μετά το Brexit, άρα σ ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό περίγυρο.

Ο υποψήφιος του ακροδεξιού κόμματος, Νόρμπερτ Χόφερ είχε ηττηθεί οριακά (31.000 ψήφοι) με ποσοστό 49,7%, έναντι 50,3% του υποψήφιου των Πράσινων Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν. Αυτή η διαφορά των 31.000 ψήφων προήλθε από την επιστολική ψήφο, δηλαδή των αυστριακών εκτός Αυστρίας. Αυτός ήταν και ο λόγος που επικαλέστηκε και ο ηττημένος Χόφερ και τον οποίο αποδέχθηκε το Συνταγματικό Δικαστήριο. Ότι δηλαδή η επιστολική ψήφος δεν μετρήθηκε σωστά.
Πρακτικά θα επαναληφθεί  ο δεύτερος γύρος των εκλογών, μεταξύ των δύο του Αλεξάντερ ντερ Μπέλεν και Νόρμπερτ Χόφερ. 

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου ανακοινώθηκε προφορικά, καθώς αναγνώσθηκε από τον πρόεδρό του, τον Γκέρχαρντ Χόλτσινγκερ, ο οποίος την αιτιολόγησε τονίζοντας πως οι εκλογές αποτελούν το θεμέλιο της Δημοκρατίας και συνιστά ύψιστη υποχρέωση η διασφάλιση της λειτουργίας τους.
Ο Χόλτσινγκερ διαβεβαίωσε επίσης πως με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά στόχος είναι η ενίσχυση της εμπιστοσύνης στο Κράτος Δικαίου.
Το ζήτημα όμως που ανακύπτει είναι ευρύτερο. Ενδεχόμενη νίκη των ακροδεξιών, ενδέχεται να ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο το κλίμα κατά της ΕΕ και να υπάρξουν νέες εξελίξεις μετά τις δηλώσεις στελεχών του ακροδεξιού κόμματος για την διενέργεια δημοψηφίσματος για έξοδο από την ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα νέο και πολύ σημαντικό τεστ για την Αυστρία, αλλά και όλη την ΕΕ καθώς ο δεύτερος γύρος των εκλογών θα πραγματοποιηθεί με φόντο το Brexit.

ΥΓ: Οι ιστορικοί συχετισμοί δεν έχουν πάντα νόημα, αλλα η πρόκληση είναι μεγάλη. Δικαστήρια δικαιώναν και τον Αδόλφο Χίτλερ, όταν ζητούσε, το κλείσιμο των εφημερίδων, την κατάργηση της κυβέρνησης της Πρωσίας, την καταδίκη των κομμουνιστών, ή περισσότερες εξουσίες στο ονομα της "κατάστασης ανάγκης". Και μάλιστα με την στήριξη κορυφαίων διανοητών της εποχής οπως ο Κάρλ Σμίτ.