Του Στράτου Βαλτινού

Η απύθμενη υποκρισία των Κυριάκου Μητσοτάκη και  Κώστα Καραμανλή εκτροχιάζει την λογική. Αν  ο Καραμανλής νοιώθει τον πόνο  των συγγενών των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών,  όπως ισχυρίζεται, ας παραιτηθεί από την ασυλία και ας  θέσει τον εαυτό του στη διάθεση της Δικαιοσύνης. Αν ο πρωθυπουργός θέλει Δικαιοσύνη, ας δηλώσει ότι δεν υπάρχει ασυλία για κανέναν, αν έρθει στη βουλή αίτημα άρσης της ασυλίας οιουδήποτε. Σιωπή όμως.Η ιστορία ήδη γράφει συγκάλυψη. Ο Μητσοτάκης θα μείνει στην ιστορία όμως για το πάθος του να συγκαλύπτει σκάνδαλα και όχι για τη Δικαιοσύνη

Στη δήλωση που έκανε ο Καραμανλής, σχεδόν επαίρεται για την παραίτησή του, αν είναι δυνατόν. Ούτε ένδειξη πόνου, ούτε καν ένδειξη ευαισθησίας συνιστά η παραίτησή του από τη θέση του υπουργού Μεταφορών. Τακτικισμός ενόψει των εκλογών ήταν, για να κατευναστεί η λαϊκή οργή και τίποτα παραπάνω. Ο πρωθυπουργός επίσης, πρέπει να σταματήσει την άθλια τακτική του, να μιλά για τα διαχρονικά προβλήματα του κράτους.  Οι δικές του παραλείψεις και σκοπιμότητες πρέπει να ερευνηθούν γιατί όλοι γνώριζαν και δεν έκαναν τίποτα. Το υποκριτικό κρεσέντο συνεχίζεται και ενώ 780 .000 πολίτες  (που συνεχώς αυξάνονται) υπογράφουν το αίτημα της Καρυστιανού για κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Γιατί δεν μιλάει γι αυτό;

Ιστορικό ενδιαφέρον

Άρα , η δήλωσή του είναι προκλητική και προσβλητική για τη μνήμη των θυμάτων και των συγγενών τους. Εκτός του ότι δεν υπάρχει η λέξη “ασυλία” στη δήλωσή του, που σημαίνει ότι κρύβεται πίσω από την πλειοψηφία της ΝΔ στη βουλή, δεν υπάρχει ούτε η λέξη “Δικαιοσύνη”. Τυχαίο; κάθε άλλο. Και είναι επίσης ντροπιαστικό για την ΝΔ , τον ίδιο τον Καραμανλή και τον πρωθυπουργό που τον καλύπτει, να επιδιώκουν την συγκάλυψη, γιατί περί αυτού πρόκειται. Όταν ως υπουργός σήκωνε το δάχτυλο στην αντιπολίτευση που έθετε ζήτημα ασφάλειας του σιδηροδρόμου, ένοιωθε ισχυρός . Τώρα πανικόβλητος, ποταπός και υποκριτής, κρύβεται, φοβάται και θέλει την ασυλία.
Θα έχει ιστορικό ενδιαφέρον όταν και αν κληθεί η βουλή να ψηφίσει για την άρση ή όχι της ασυλίας του Καραμανλή. Τότε θα πέσουν οι μάσκες όλων. Οι ενδείξεις που έχουμε από την στάση της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού έναντι της εξεταστικής επιτροπής, προκαλούν ήδη οργή. Αλλά ας περιμένουμε….

Η δήλωση Μητσοτάκη

«Έναν χρόνο από την τραγωδία των Τεμπών, οι πληγές από τον χαμό των θυμάτων της μένουν νωπές, με τον Γολγοθά των δικών τους ανθρώπων πάντα δύσκολο και ανηφορικό. Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος πάγωσε, την ώρα εκείνη που ο τόπος συγκρούστηκε μετωπικά με τον χειρότερο εαυτό του. Ξέφυγε από τις ράγες τoυ, λυγίζοντας από το βάρος μιας κρυφής πραγματικότητας. Και, σε μία στιγμή, είδε το παρελθόν να παράγει το αδιανόητο στο παρόν.
Σε μια τέτοια μέρα η θλίψη δεν μπορεί να βαφτεί με χρώμα κομματικό. Κι ο σεβασμός στην οδύνη απαιτεί ωριμότητα και σύνεση. Στην υπέρβαση αυτού του εθνικού τραύματος ο καιρός δεν θα είναι σύμμαχος. Μπορεί, όμως, να προσφέρει κάποια ανακούφιση όταν αναδειχθούν όλες οι αιτίες του κακού. Όταν σβηστεί κάθε αμφιβολία. Όταν διαψευστούν ακόμη και οι πιο παράλογες φήμες. Και, κυρίως, όταν τιμωρηθούν οι ένοχοι. Κι αυτό θα γίνει.

Η Βουλή εξέτασε δεκάδες μάρτυρες με εκατοντάδες στοιχεία, ερευνώντας πώς τα ανθρώπινα λάθη συναντήθηκαν μοιραία με τα διαχρονικά κενά του κράτους. Αλλά και αυτή δεν παύει να είναι ένας θεσμός πολιτικός. Γι’ αυτό και μόνο η Δικαιοσύνη είναι εκείνη που θα ρίξει φως στην υπόθεση, όπως το θέλουμε όλοι. Ήδη κινείται γρήγορα και στον ανώτατο βαθμό, καλώντας τους πρώτους από όσους πρέπει να λογοδοτήσουν. Της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και είμαι βέβαιος ότι θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η αλήθεια, λοιπόν, δεν αργεί. Όπως δεν αργούν και οι προσπάθειες της πολιτείας να θεραπεύσει τις δικές της σοβαρές ελλείψεις.
Υποδεχόμαστε, συνεπώς, τη θλιβερή επέτειο, σκύβοντας το κεφάλι στη μνήμη των 57 αθώων που χάσαμε και στη δοκιμασία των τραυματιών. Με τη σκέψη στις οικογένειες, που έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν τον πόνο τους διαμαρτυρία. Ωστόσο, πρώτη η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα οφείλουμε να διακρίνουμε πίσω από την τραγωδία μια συλλογική αποτυχία. Να βρούμε τον κορμό και τα κλαδιά της και με τόλμη να την ξεριζώσουμε, όχι διχασμένοι, αλλά ενωμένοι.

Αποστολή μας είναι ο πόνος να μετουσιωθεί σε πράξεις. Ώστε οι Οργανισμοί που υπηρετούν τον πολίτη να λειτουργούν με ασφάλεια, συνέπεια και επαγγελματισμό. Το Δημόσιο να μη μένει αιχμάλωτο της γραφειοκρατίας, που καθυστερεί κρίσιμα έργα. Και τα δικαστήρια να αποφασίζουν εγκαίρως, ιδίως για υποθέσεις που απασχολούν την κοινωνία.
Ως πρωθυπουργός, ως πολίτης, αλλά και ως πατέρας, συμμετέχω στο πένθος της πατρίδας. Και επαναλαμβάνω τη δέσμευση ότι η χώρα θα συνεχίσει στον δρόμο της διαρκούς εγρήγορσης και της προόδου. Αλλάζοντας το κράτος και βελτιώνοντας την καθημερινότητα. Χωρίς συμβιβασμούς με λάθη τού σήμερα και ανατρέποντας παθογένειες του χθες. Μέχρι το "ποτέ ξανά" από σύνθημα να γίνει, επιτέλους, πραγματικότητα»

Η δήλωση Καραμανλή

Ένα χρόνο μετά, η σκέψη όλων μας δεν μπορεί να φύγει από την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη.
Η προσωπική μου οδύνη και η συναίσθηση της πολιτικής ευθύνης, με οδήγησαν εκείνη την ημέρα στην άμεση παραίτηση.
Όμως, η σκέψη μου δεν θα φύγει ποτέ από τους 57 συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους, τους τραυματίες και τους επιβάτες που βίωσαν την τραγωδία, και βέβαια τους συγγενείς των θυμάτων.
Κανένας δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο που βιώνουν, έχουν και θα έχουν πάντα τον σεβασμό μας.