Του Σωτήρη Σιδέρη

Ενδείξεις μεταστροφής της Τουρκίας προς τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα , καταγράφονται στο διπλωματικό παρασκήνιο. Καλά ενημερωμένες πηγές, συγκλίνουν στην άποψη πως η επίσκεψη της Βικτόρια Νούλαντ στην Άγκυρα, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση για τα F-16 και την προτροπή της Ουάσιγκτον να “εξαφανίσει” τους S-400 με αντάλλαγμα τα F-35, αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Το μεγάλο σχέδιο των ΗΠΑ είναι η πλήρης επαναφορά της Τουρκίας στη Δύση και σε ρόλο που πάντα ήθελε ο Ερντογάν. Δηλαδή, τον ρόλο του χωροφύλακα της περιοχής, συνυπάρχοντας με το Ισραήλ έστω και με παγωμένες σχέσεις.  

Από τον περασμένο Δεκέμβριο και κυρίως, μετά την επίσκεψη της Νούλαντ στην Τουρκία, οι τουρκικές τράπεζες, κλείνουν άρον άρον εκατοντάδες λογαριασμούς ρωσικών εταιρειών, που εγκαταστάθηκαν   μετά την εισβολή στην Ουκρανία και ενώ οικοδομείται ένας πολεμικός συνασπισμός κατά του Ιράν.  Η Ελλάδα δεν ερωτάται καν, καθώς είναι το απόλυτο εργαλείο για την Δύση. Καμία πολιτική, καμία φιλοδοξία, πλήρης υποταγή, αλλά η Τουρκία έχει σχέδια τα οποία όχι μόνο δεν εγκατέλειψε, αντίθετα ο ρόλος του χωροφύλακα θα απογειώσει το αναθεωρητικό της δόγμα και την επιθετικότητά της κατά της Ελλάδας.  Τι έπεται; υψηλή και επικίνδυνη ένταση.

Ο σκακιστής Ερντογάν και τα νέα δεδομένα

Θεωρητικά οι λογαριασμοί των ρωσικών εταιρειών κλείνουν υπό την απειλή κυρώσεων κατά της Τουρκίας, αλλά είναι σαφές ότι υπάρχει περισσότερη πολιτική, παρά οικονομία πίσω από τις κινήσεις αυτές.
Κατά τις ίδιες πηγές,  οι ενδείξεις οδηγούν σε ένα δεύτερο πλαίσιο παγώματος της διαρκούς επιθετικότητας της Άγκυρας προς το Ισραήλ και η δημιουργία  συνασπισμού κατά του Ιράν.  Ο πόλεμος στη Γάζα, η εχθρότητα που αναπτύσσεται κατά του Ισραήλ, η κρίση με το Ιράν και τις παραφυάδες του στη Μέση Ανατολή και η στρατηγική συνεργασία Ρωσίας -Κίνας, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη ολικής επαναφοράς της Άγκυρας στην αυλή των δυτικών . Η ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι το απόλυτο άλλοθι προς αυτή την κατεύθυνση.

 Ο Ερντογάν όμως που είναι ένας σοβαρός διπλωματικός σκακιστής , αντιλαμβάνεται πως η στροφή του προς τη Δύση, ενώ δεν θα του στοιχίσει τίποτα το ιδιαίτερο στις σχέσεις του με τη Μόσχα, αντίθετα θα μπορεί με την γνωστή τακτική του αέναου παζαριού να αποσπάσει πολλά οφέλη από τις ανήσυχες ΗΠΑ.

Οι Αμερικανοί γνωρίζουν πως αν δεν τροφοδοτούσαν με όπλα και πυρομαχικά συνεχώς το Ισραήλ, θα υπήρχε πρόβλημα. Γνωρίζουν επίσης πως όσο διαρκούν οι σφαγές στη Γάζα, τόσο περισσότερες χώρες του πλανήτη θα απομονώνουν το Ισραήλ και θα το καταγγέλλουν. Ταυτόχρονα, ο μεγάλος φόβος των Αμερικανών είναι η ισχύς του Ιράν στην ευρύτερη περιοχή.  Το Ιράν έχει αρχίσει να ανησυχεί, αλλά δεν είναι Χαμάς. Ελέγχει δυνάμεις στο Ιράκ, την Συρία, την Υεμένη τον Λίβανο . Με κάποιο τρόπο  οι ΗΠΑ, θέλουν να προκαλέσουν πλήγματα με αφορμή και τον θάνατο τον Αμερικανών από επίθεση drone στην Συρία . Γι αυτό και με πρώτο βήμα την συμμαχία των προθύμων για την προστασία των εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα,   θέλουν να οικοδομήσουν μια ευρύτερη αντι -ιρανική συμμαχία, με άγνωστο προς το παρόν σχεδιασμό, αλλά δεν χρειάζονται προφητικές ικανότητες για να αντιληφθούμε τον στόχο.

          

Η Ελλάδα χωρίς εθνική ατζέντα

Επί 4,5 χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέφερε στην κορυφή της διπλωματικής του ρητορικής την μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική του ψυχρού πολέμου, με τη διαφορά ότι στον  σημερινό πολυπολικό κόσμο , η μονοδιάστατη πολιτική είναι παρωχημένη και φοβική. Πέραν αυτού, οι διαρκείς υποκλίσεις της Αθήνας σε οτιδήποτε ζητούν οι ΗΠΑ και η απουσία στρατηγικού βάθους σε αυτή τη σχέση, προκαλεί εύλογο προβληματισμό, αλλά και ανησυχίες, αν λάβουμε υπόψη την διεθνή κατάσταση. Οι εθνικές ανάγκες της Ελλάδας δεν ταυτίζονται με τα γεωπολιτικά σχέδια των ΗΠΑ. Η ενσωμάτωση της Ελλάδας στα πολεμικά σχέδια των Αμερικανών, δεν μπορεί να είναι το ελληνικό εθνικό σχέδιο.

Η αναβάθμιση της εμπλοκής της Ελλάδας σε πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ , η εκχώρηση εθνικού εδάφους για την επ αόριστο παρουσία αμερικανικών επιθετικών βάσεων στην Ελλάδα, η απουσία ταυτόχρονα βούλησης για διαπραγμάτευση καθιστούν το δόγμα Μητσοτάκη πολύ ευάλωτο .  Ένα μεγάλο μέρος της Ουκρανίας είναι υπό κατοχή, ένα μεγάλο μέρος του συστήματος Ζελένσκι -στρατιωτικών είναι διεφθαρμένο και η ΕΕ δυσκολεύεται να συνεχίσει να δίνει δις και όπλα, χωρίς κανένα σχέδιο. Αν τώρα ήταν ο Όρμπαν και οι Ευρωπαίοι αγρότες που φανέρωσαν τις παθογένειες της ΕΕ, σύντομα θα είναι πολλά κράτη που απλά θα κάνουν δηλώσεις υπέρ της Ουκρανίας. Η ΕΕ μπαίνει σε περιπέτειες στο πλευρό των ΗΠΑ  και η πιθανή εκλογή Τραμπ θα φέρει πολλά ερείπια στις ευρωπαικές χώρες. Οπότε η Ελλάδα που απλά υπακούει χωρίς να ασκεί διεκδικητική εξωτερική πολιτική, είναι πολλαπλά ευάλωτη σε κρίσεις.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις συνεχίζουν να διέρχονται περίοδο ηρεμίας. Όσο όμως η κατάσταση στην περιοχή οξύνεται και η Τουρκία αναβαθμίζεται στρατηγικά, παίζοντας με όλους και κερδίζοντας από παντού, τόσο  σταδιακά θα αυξάνεται και η αυτοπεποίθησή της ότι μπορεί να έχει ανοιχτά πολλά μέτωπα και να κερδίζει σε όλα. Αν οι ΗΠΑ τη θέλουν θα πρέπει να την αφήσουν να έχει ρόλο. Και η Ελλάδα και η Κύπρος πιθανότατα να εξελιχθούν σε πιόνια , όπως η Ουκρανία σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό πεδίο.
Θα αφυπνιστεί η κυβέρνηση; όχι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πλέον δέσμιος στο δυτικό άρμα . Αυτή είναι η βουλησή του, δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει καμία αλλαγή, δεν θέλει να διεκδικήσει τίποτα. Αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας….