Ξεπερνά  τη φαντασία η  τραγικότητα  του θανάτου  ενός κοριτσιού  σε νησίδα του Έβρου από τσίμπημα σκορπιού με τους γονείς του να το βυθίζουν στα παγωμένα νερά του ποταμού για να καθυστερήσουν τη σήψη και το έθαψαν τελικά μετά από ημέρες. Όλο και πιο συχνά τους τελευταίους μήνες δραματικές εικόνες από τον Έβρο και από ναυάγια στο Αιγαίο με δεκάδες νεκρούς κάνουν το γύρο του κόσμου. Η Ελλάδα καταγγέλλεται διεθνώς και δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο αναφέρονται στην αναλγησία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά η αλήθεια είναι ότι η αναλγησία είναι πλέον η επίσημη πολιτική και της ΕΕ. Η ελληνική κυβέρνηση όμως, αντί να αντιδράσει και να αναλάβει μια διεθνή πρωτοβουλία με ανθρωπιστικό περιεχόμενο , ώστε να δοθεί ευρωπαική λύση στο πρόβλημα του Έβρου και η ΕΕ, όσο και η Τουρκία να αναλάβουν  τις ευθύνες τους,  γίνεται συνένοχη σε ένα έγκλημα.  Περισσεύει η υποκρισία όλων να στέλνουν βοήθεια δις ευρώ στην Ουκρανία για βοήθεια,  να αγωνίζονται για να επιλυθεί το ανθρωπιστικό πρόβλημα που προκύπτει από τον πόλεμο , και καλά κάνουν,  αλλά ταυτόχρονα να αφήνουν παιδιά , γυναίκες και ηλικιωμένους να πεθαίνουν αβοήθητοι στη θάλασσα και στον Έβρο σε περιοχή ειρήνης .  

Μια νέα συμφωνία με την Τουρκία

Τριάντα εννιά άνθρωποι στη νησίδα βιώνουν τον πόνο και την εγκατάλειψη του πολιτισμένου κόσμου. Η Τουρκία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των επιθέσεων κατά της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις έχει δίκιο όταν μιλάει για βίαιες επαναπροωθήσεις και παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ισχύουν και τα δύο. Ισχύει όμως ταυτόχρονα το γεγονός ότι η ίδια τη Τουρκία είτε αφήνει, είτε σπρώχνει , είτε απλά δεν ελέγχει καλά τις διαβάσεις με αποτέλεσμα, παιδιά να βρίσκουν φρικιαστικό θάνατο. Η Αθήνα όφειλε εδώ και καιρό να ενεργοποιηθεί και να αναλάβει πρωτοβουλία για να δοθεί διεθνής λύση σε ένα πρόβλημα που εξελίσσεται όλο και πιο δραματικά στο Αιγαίο και στον Έβρο. Η ΕΕ , με πρώτη τη Γερμανία αρνούνται να δώσουν λύση. Επικαλούνται την ήδη βεβαρυμένη κατάσταση , αλλά ο ευρωπαικός πολιτισμός γκρεμίζει τις δικές του αξίες , το δικό του δίκαιο . Όσο η ΕΕ κλείνει τα μάτια και τα αυτιά της στο πρόβλημα, τόσο περισσότερα θύματα θα υπάρχουν, αλλά ταυτόχρονα καμία λύση δεν πρόκειται να δοθεί.

Σε πρώτη φάση είναι αναγκαίο η ΕΕ , με πρωτοβουλία της Αθήνας να καταθέσει ένα νέο σχέδιο συμφωνίας με την Τουρκία με έναν διπλό στόχο. Πρώτος να έχουν την καλύτερη δυνατή βοήθεια μετανάστες και πρόσφυγες που εγκαταλείπονται σε νησίδες του Έβρου και στη θάλασσα. Δεύτερος, να υποχρεωθεί η Τουρκία, αλλά και τρίτες χώρες να ελέγχουν καλύτερα τις διόδους διαφυγής και να ενισχυθούν με ευρωπαική οικονομική βοήθεια οι συνοριακές δυνάμεις για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων. Όσοι διασώζονται να θεσμοθετηθεί ένα αυτόματο σύστημα αναλογικής διανομής στις χώρες της Ευρώπης για όσους δικαιούνται άσυλο, ενώ για όσους δεν δικαιούνται να υπάρχει σχέδιο επιστροφής. Πολιτισμένο σχέδιο όχι βίαιο και δολοφονικό.

Η κατάσταση επιβαρύνεται συνεχώς. Η Ελλάδα έχει αλλάξει προφίλ. Από μια χώρα ιστορία πολιτισμού και αίσθηση αλληλεγγύης , μετατρέπεται σε μια χώρα συνεργό σε θανάτους παιδιών. Το να απωθούνται βίαια μέσα στο νερό παιδιά και γυναίκες δεν είναι πολιτική , είναι έγκλημα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Λύσεις υπάρχουν αλλά σε μια Ελλάδα, η κυβέρνηση της οποίας είναι όμηρος ακροδεξιών , ρατσιστών και μισαλλόδοξων πολιτικών, οι ελπίδες για επανεξέταση και αλλαγή πολιτικής είναι σχεδόν μηδενικές. Ίσως μέχρι την στιγμή που η ίδια η ΕΕ θα απειλήσει την Ελλάδα με κυρώσεις, αν αυτό είναι εφικτό, που προς το παρόν δεν φαίνεται. Αντίθετα η κυβέρνηση έχει την σιωπηλή στήριξη των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ, αλλά πλέον όχι όλων των θεσμών και των διεθνών οργανισμών.
Βέλτε τον Μηταράκη και τους ομολόγους του της ΕΕ σε μια νησίδα με την οικογένειά του να νιώσει τον πόνο και την αγωνία και θα δείτε πως αλλάζουν οι πολιτικές.