Αίσθηση προκάλεσε η είδηση από την Λιβύη ότι δικαστήριο  έκρινε  άκυρα τα διατάγματα της κυβέρνησης Αλ Σάρατζ για το τουρκολιβυκό Μνημόνιο αλλά και για τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με την Τουρκία. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά από πλευράς ουσίας και διεθνούς δικαίου και μάλλον δεν θα πρέπει να ανησυχεί η Τουρκία , αντίθετα είναι η Ελλάδα που πρέπει να εντείνει την προσπάθειά της για να ακυρωθεί , όχι μόνο το τουρκολιβυκό μνημόνιο , δηλαδή η παράνομη οριοθέτηση ΑΟΖ , αλλά η συνολική πολιτική της Άγκυρας στην ανατολική Μεσόγειο.

Σύμφωνα με όσα μεταδόθηκαν την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου, δημοσίευμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας  218tv.net, το Εφετείο Al-Bayda εξέδωσε απόφαση υπέρ της Βουλής των Αντιπροσώπων μετά την αγωγή που κατέθεσε ο Πρόεδρος του Σώματος, Ακίλα Αλ Σάλεχ, για να κηρυχθεί άκυρο το τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Όπως είναι γνωστό ο πρόεδρος του κοινοβουλίου είναι εναντίον του Σάρατζ που υπέγραψε την συμφωνία με την Τουρκία.

Την απόφαση δημοσιεύει και το λιβυκό κοινοβούλιο που εδρεύει στο Τομπρούκ της Ανατολικής Λιβύης.
Η δικαστική απόφαση υποχρεώνει τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της κυβέρνησης, τον Υπουργού Εξωτερικών και τον Υπουργό Εσωτερικών της «Al-Wefaq» εκτός από την ακύρωση των συμφωνιών, να καταβάλλουν και τα δικαστικά έξοδα.

Επειδή κάποιοι στην Ελλάδα συνέδεσαν την απόφαση αυτή με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας που ακύρωσε την συμφωνία του 2009 με την Ελλάδα, σημειώνεται ότι πρόκειται για διαφορετικές περιπτώσεις . Πρώτον η Ελλάδα, ανοήτως δεν είχε κυρώσει την συμφωνία από τη βουλή. Δεύτερον ούτε στην Αλβανία υπήρχε γιατί το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε την αρμοδιότητα να ακυρώσει την συμφωνία για εσωτερικούς λόγους. Κατά συνέπεια η ελληνοαλβανική συμφωνία δεν είχε τεθεί σε ισχύ, ούτε είχε κατατεθεί στον ΟΗΕ.
Στην περίπτωση της Λιβύης, έγκριτοι νομικοί του διεθνούς δικαίου σημειώνουν ότι :

 Στην περίπτωση της Λιβύης υπάρχει  μια ακύρωση, χωρίς να έχουν γίνει γνωστοί οι λόγοι προς το παρόν, ωστόσο η συμφωνία έχει ήδη τεθεί σε ισχύ. Οπότε η ενδεχόμενη  μη εφαρμογή της από τη Λιβύη είναι παραβίαση κατά το διεθνές δίκαιο και εγείρει τη διεθνή ευθύνη, πράγμα που θα εκμεταλλευθεί στο έπακρο η Τουρκία. Από την στιγμή μάλιστα που  τέθηκε σε ισχύ δεν ακυρώνεται παρά μόνο από τη βούληση και συναίνεση με διαδικασία των συμβαλλόμενων μερών.
Εν κατακλείδι απέχουμε πολύ από το να ακυρωθεί το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Αυτό όμως δίνει το έναυσμα στην Ελλάδα , να αναπτύξει δράση , οπότε στην περίπτωση κατά την οποία υπάρχει διευθέτηση της εσωτερικής κρίσης στην Λιβύη, να τεθεί σε νέα βάση και το ζήτημα αυτό. Και είναι επίσης μια ευκαιρία για την Αθήνα να κάνει μια σοβαρή διπλωματική εκστρατεία προς όλες τις χώρες της Δύσης , με στόχο να καταστήσει σαφές ότι υφίσταται σοβαρό ζήτημα με την εν λόγω συμφωνία.