του Σωτήρη Σιδέρη

Ήταν προβλέψιμη και το επιβεβαίωσε. Η ελληνική κυβέρνηση απογυμνώθηκε πλήρως από κάθε φύλο συκής και έδειξε την αδυναμία της να ασκήσει στοιχειώδη διεκδικητική εξωτερική πολιτική.  Μόλις η Γαλλία και η Ολλανδία για δικούς τους λόγους απέσυραν το βέτο στην Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία, η  Αθήνα σύρθηκε όπως ακριβώς προβλέπονταν και ενέκρινε με ασαφείς αστερίσκους, άνευ ουσίας και αξίας,  την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων και για τις δύο χώρες. Το πρόβλημα όμως ήταν η στάση έναντι των Τιράνων, παρά το γεγονός ότι η αναδίπλωση της έναντι των Σκοπίων είναι ιστορικής σημασίας και δείχνει την πατριδοκάπηλη στάση της ΝΔ.

Αυτά συνέβησαν στην συνεδρίαση των υπουργών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στις 24 Μαρτίου. Επί εβδομάδες η ελληνική κυβέρνηση αντί πολιτικής έπαιζε με τις λέξεις στις συνεδριάσεις  των Μονίμων Αντιπροσώπων. Και η υπόθεση αυτή είναι μια νέα ιστορία αποτυχίας και έτσι θα καταγραφεί .
Η Αλβανία, χώρα με σαφώς αρνητική συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας σε πολλά θέματα, από την  μη εφαρμογή της συμφωνίας του 2009 για τις θαλάσσιες ζώνες, μέχρι τον διαχρονικό χλευασμό της ως προς τον σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας, αγνόησε πλήρως την Αθήνα, μίλησε με το Παρίσι και το Βερολίνο , αλλά και την Ρώμη και η ελληνική κυβέρνηση απλά  επιβεβαίωσε τον χαρακτήρα της δεδομένης  και ευπροσάρμοστης εξωτερικής πολιτικής στις ορέξεις των μεγαλύτερων χωρών, αν και οι μικρές ή μεγάλες χώρες στο πεδίο της διπλωματίας δικαιώνονται ή ευτελίζονται.
Ας σημειωθεί ότι η αλβανική κυβέρνηση είχε φέρει πρόσφατα νόμο για τις περιουσίες των Ελλήνων, ο οποίος ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο εν μέσω ελληνικής αποδοκιμασίας . Μάλιστα, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε αποδοκιμάσει την ψήφιση του νόμου και σε επίσημη ανακοίνωσή του τόνιζε ότι, «αναμένουμε  από τις αλβανικές Αρχές να προστατεύσουν αποτελεσματικά το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και στην περιουσία, θέμα που ανήκει στο σκληρό πυρήνα του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Η κατοχύρωσή του θα αποτελέσει την λυδία λίθο, εν όψει της λήψεως αποφάσεων για την κατάρτιση του διαπραγματευτικού πλαισίου (negotiating framework) και τη σύγκληση της πρώτης διακυβερνητικής συνόδου (1st Intergovernmental Conference) για το άνοιγμα ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας».
Γιατί λοιπόν, αφού τα Τίρανα δεν έκαναν τίποτα η κυβέρνηση συναίνεσε; Εξήγηση καμία. Τι θα αλλάξει στην πρώτη διακυβερνητική και γιατί η Ελλάδα θα θέσει εκεί βέτο και δεν το έθεσε τώρα. Εξήγηση καμία.

Οι χαμένες ευκαιρίες

Οι έντονες διεργασίες που συντελούνται εδώ και μήνες στους κόλπους της ΕΕ για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας,  ήταν μια ατζέντα πρώτης γραμμής που η ελληνική εξωτερική πολιτική θα μπορούσε όχι απλά να διεκδικήσει, αλλά να κάνει αισθητό το ειδικό της βάρος. Αντίθετα , ο κ. Βαρβιτσιώτης σε δήλωσή του μετά την συνεδρίαση είπε μεταξύ άλλων τα περί παρακολούθησης της Αλβανίας από την Ελλάδα. Πρόκειται για αστεία πολιτική που διαρκώς μεταθέτει στο μέλλον μια στιβαρή πολιτική για να δικαιολογηθεί η προβλέψιμη υποχώρηση .
Η κυβέρνηση δεν χρησιμοποίησε ούτε την ευνοική συγκυρία που δημιουργήθηκε υπέρ της Ελλάδας στον Έβρο και το Αιγαίο για να πιέσει υπέρ των δίκαιων  ελληνικών θέσεων. Δεν έπραξε απολύτως τίποτα έναντι της Αλβανίας μιας χώρας που όχι απλά καταπατά τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, αλλά και κάθε Αλβανού πολίτη. Οι δημοκρατικές δομές ασθενικές ούτως ή άλλως μετά την πτώση του Χότζα δεν εδραιώθηκαν ποτέ. Σήμερα δεν λειτουργεί απολύτως τίποτα όσον αφορά την δικαιοσύνη, το κοινοβούλιο, την λειτουργία των κομμάτων, τις σχέσεις καλής γειτονίας όπως προβλέπονται στα κριτήρια της Κοπεγχάγης. Και όμως η Ελλάδα δεν υπήρχε πουθενά.
Η κυβέρνηση όμως όπως προαναφέρθηκε παρακολουθούσε προ πολλού την συμπεριφορά της Αλβανίας και εξέδωσε ανακοίνωση για την αρνητική στάση. Οπότε όφειλε στο Συμβούλιο να θέσει βέτο καθώς τα Τίρανα αγνόησαν την ελληνική κυβέρνηση . Ακριβώς όπως την αγνοεί η Τουρκία και καλεί διασκέψεις για το μεταναστευτικό ερήμην της Αθήνας, όπως την αγνοεί η ΕΕ η οποία διαπραγματεύεται ερήμην της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό ερήμην της Αθήνας. Τσαβούσογλου και Μπορέλ διαπραγματεύονται νέους όρους στη συμφωνία του 2016 , ενώ Γαλλία , Γερμανία και Τουρκία συζητούν παρασκηνιακά την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης. 
Η χώρα –συνοριοφύλακας έδειξε το μέγεθος της πολιτικής ανεπάρκειάς της σε ένα ζήτημα μάλιστα , αυτό των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας όπου είχε το απόλυτο πλεονέκτημα.
Το 2005 ο Κώστας Καραμανλής αγνοεί την υποχρέωση της Τουρκίας να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Άγκυρας και να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και συναινεί στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων χωρίς  το παραμικρό αντάλλαγμα.
Το 2008η κυβέρνηση Καραμανλή  ψήφισε υπέρ της ένταξης της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ σε απόλυτη σιωπή. Τον Ιούνιο του 2014  η κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου συναινεί άνευ όρων να δοθεί στην Αλβανία το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας.
Το 2020 η κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει το πράσινο φως στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας διατυπώνοντας αστερίσκους για την μελλοντική συμπεριφορά των Τιράνων όσον αφορά την ελληνική μειονότητα.
Είναι η πατριδοκαπηλεία που διαχρονικά χαρακτηρίζει τη ΝΔ. Είναι μια ιστορία χαμένων ευκαιριών που αν αξιοποιούνταν η χώρα μας θα είχε λύσει πολλά και σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις της με την Τουρκία και την Αλβανία. Και τα οποία προβλήματα αυξάνονται με τον χρόνο αντί να επιλύονται.