H θέση του ΚΚΕ για τους προστατευόμενους μάρτυρες προκαλεί την κοινή λογική, την πολιτική και την αίσθηση δικαιοσύνης που πρέπει να διακατέχει κόμματα και πολίτες. Θέση του Περισσού είναι ότι διαφωνεί με τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων και ότι πρέπει οι μάρτυρες να καταθέτουν με την φυσική τους παρουσία. Η στάση του στο θέμα της εκτροπής της πλειοψηφίας της Προανακριτικής Επιτροπής της βουλής για το σκάνδαλο Νοβάρτις προκαλεί εύλογα ερωτηματικά.
Με απλά λόγια το ΚΚΕ αδιαφορεί για την ύπαρξη του νόμου που ισχύει σε πολλά κράτη του κόσμου και αναγνωρίζεται ως θεσμός και από τον ΟΗΕ. Όλοι αυτοί προφανώς δεν ζουν σε πλάνη, αλλά ξέρουν πολύ καλά, ότι σε έναν επικίνδυνο κόσμο με συμφέροντα και δυνάμεις που προκαλούν δέος και φόβο, κάποιοι που έχουν δύναμη ψυχής να βοηθήσουν τη δικαιοσύνη , πρέπει να προστατεύονται.
Το ΚΚΕ είναι υποκριτικό κόμμα. Σε μια προσπάθεια να δείξει ότι οι απόψεις του υπερβαίνουν το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα προσποιείται την αντισυστημική δύναμη και τελικά , το αποτέλεσμα είναι να ταυτίζεται με τις θέσεις του ΚΙΝΑΛ και της ΝΔ. Με τη θέση του Κεγκέρογλου και του Πλεύρη. Δείχνει ταυτόχρονα να αδιαφορεί και για την ανάγκη να αποκαλυφθούν πτυχές του μεγάλου σκανδάλου της Νοβάρτις. Με το σκεπτικό ότι το σύστημα παράγει σκάνδαλα αντιτίθεται πολλές φορές σε ενέργειες που θα βοηθούσαν στην κάθαρση του δημόσιου βίου. Και το αποτέλεσμα πάντα είναι ίδιο: αντί το ΚΚΕ να είναι δύναμη κάθαρσης και ηθικής υπεροχής, καταντά να γίνεται ένα κουβάρι με δυνάμεις που θα έπρεπε να έχει απέναντί του.
Το ΚΚΕ είναι υποκριτικό κόμμα και για έναν ακόμη λόγο. Είναι το κόμμα που μέχρι πρόσφατα , ίσως να συμβαίνει ακόμη δεν το ξέρει κανείς, δεν ανακοίνωνε όλα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με το σκεπτικό ότι ήθελε ή θέλει ακόμη να προφυλαχθεί και να δράσει σε συνθήκες παρανομίας, αν υπάρξει κάποια εκτροπή , δηλαδή πραξικόπημα που θα το έβαζε στο στόχαστρο του συστήματος. Δηλαδή το ΚΚΕ μπορεί να κινείται στο σκοτάδι αν πρόκειται να υπερασπιστεί τις δυνάμεις του, αλλά οι δύστυχοι προστατευόμενοι μάρτυρες δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα, όταν μάλιστα είναι μόνοι τους απέναντι στα θηρία.
Είναι μια ακόμη ένδειξη είναι πλήρως αποξενωμένο από τις κοινωνικές ανάγκες για δικαιοσύνη , κάθαρση και κανόνες. Μοιάζει μερικές φορές με απολίθωμα του ψυχρού πολέμου που αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, να κατανοήσει κοινωνικές ανάγκες και κυρίως να κατανοήσει ότι εκτός από τον συνδικαλισμό και τις διαδηλώσεις , υπάρχει και η πολιτική και η δικαιοσύνη και η συμμετοχή του στα πραγματικές ανάγκες της πολιτικής. Δηλαδή να κατανοήσει ότι είναι ανάγκη να κοινωνικοποιηθεί και να σταματήσει να αποξενώνεται και με τον τρόπο του, έστω και άθελά του να στηρίζει το σύστημα αντί να το πολεμά.
Πέραν όλων αυτών αίσθηση προκαλεί και η στάση του νομικού κόσμου της χώρας που σιωπά. Μια σιωπή που δεν τιμά τον νομικό μας πολιτισμό, τους εκθέτει και πολλαπλασιάζει την απειλή για την δημοκρατία. Αν σήμερα η πλειοψηφία της Προανακριτικής μπορεί να παραβιάζει νόμους και κανόνες επειδή έτσι θέλει, αύριο θα μπει στα σπίτια όσων διαφωνούν μαζί τους και η εκτροπή δεν θα αργήσει.