του Σωτήρη Σιδέρη

Βυθισμένος  στην εσωκομματική εσωστρέφεια  και επιδεικνύοντας πρωτοφανή επιμονή σε μια  αδιάφορη για τον λαό ατζέντα, ο Αλέξης Τσίπρας σταδιακά, αλλά με απόλυτη βεβαιότητα μετατρέπεται από ηγέτης παράταξης σε πρόεδρο κόμματος, περιορίζοντας μόνος του την προσωπική του εμβέλεια και επιρροή την στιγμή που η προοδευτική παράταξη αναζητά  όραμα και  αξιόπιστη εκπροσώπηση.
Η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εκρηκτική, στα όρια του διχασμού, παρά την απαίτηση της λαικής βάσης για ενότητα και αντεπίθεση κατά της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδίδει σε επίπεδο καταγγελίας , ωστόσο υστερεί δραματικά στην παραγωγή πολιτικής και θέσεων , γεγονός που προκαλεί ισχυρά ρίχτερ στην ενότητα και την λειτουργία του κόμματος .
Υπόγειες επιθέσεις εναντίον όσων διαφοροποιούνται από επιδιώξεις της προεδρικής ομάδας, επιμονή σε οργανωτικά ζητήματα,  μονομερείς αποφάσεις που κλονίζουν την εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης , δημιουργούν μια νοσηρή ατμόσφαιρα.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ που τον ανέδειξε στην πρωθυπουργία.  Αυτό είναι σαφές πλέον. Τη μία θέτει ζήτημα εγγραφής νέων μελών χωρίς κριτήρια, την άλλη δηλώνει ότι δεν χρειάζεται αλλαγή του ονόματος του κόμματος, την επομένη φορά εισηγείται δημοψήφισμα για το όνομα. Διορίζει απολύτως αμφιλεγόμενα πρόσωπα στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης και μετά επιδιώκει να τα διορίσει ως συνέδρους. Ένα συνέδριο που σέρνεται από αναβολή σε αναβολή και θα γίνει 10 μήνες μετά  τις εκλογές και ακόμη δεν γνωρίζει κανείς πόσους συνέδρους θα έχει πως θα εκλεγούν, πως θα εκλεγούν τα  μέλη των κομματικών οργάνων,  αν θα κατέβουν με λίστες οι τάσεις κ.λ.π.
Από την άλλη πλευρά οι 53+ έχουν κάνει υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, ωστόσο και εκείνοι δεν έχουν αντιπαραθέσει μια αξιοπρόσεκτη πρόταση για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι έχουν απομείνει ηγετικά στελέχη όπως ο  Πάνος Σκουρλέτης ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης , πλήθος μελών της Κεντρικής Επιτροπής που προσπαθούν να διατηρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ζωντανό πολιτικό οργανισμό με αρχές και κανόνες.
Και όχι μόνο αυτά. Πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε κώμα. Η ΝΔ καταιγιστική στην παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση , τα εργασιακά θέματα, ισοπεδώνει δομές του κοινωνικού κράτους, ότι έχει απομείνει τέλος πάντως από αυτό, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιδρά. Καταγγέλλει, σχολιάζει, αλλά δεν έχει παρουσιάσει ούτε μια εναλλακτική πρόταση, προκαλώντας οργή στην κομματική βάση που θέτει πλέον ερωτήματα.
           

Στα χαρακώματα

Από το περιβάλλον του κ. Τσίπρα, ήδη κατονομάζονται πρώην υπουργοί ως υπεύθυνοι,  εκτοξεύονται για την εικόνα αυτή, ταυτόχρονα,  μέσω δημοσιευμάτων εκτοξεύονται δηλητηριώδη σχόλια κατά ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Περίεργες διαρροές για αποφάσεις που ουδέποτε ελήφθησαν πλήττουν τις σχέσεις εμπιστοσύνης και δοκιμάζουν την ενότητα του κόμματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα βήμα πριν την κρίση, βρίσκεται ήδη σε κρίση. Το κλίμα αυτό και η αδυναμία να διατυπώσει στοιχειώδεις πολιτικές θέσεις έναντι της ΝΔ  έχουν προκαλέσει ήδη μικρές εξεγέρσεις στην κομματική βάση. Τοπικές οργανώσεις συζητούν και στέλνουν αρνητικά μηνύματα στην Κουμουνδούρου, για το τι συμβαίνει, για το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις , πως καθορίζεται η πολιτική έναντι της ΝΔ .
Η προεδρική τάση διαδίδει ότι το 32%  των εκλογών του 2019, είναι η βάση για την εκλογική νίκη και εκτιμά ότι με τη δεξιά στροφή και το άνοιγμα του κόμματος θα του δώσει ένα ποσοστό 5-6% που θα είναι ικανό να τον επαναφέρει στην εξουσία. Κομματικές πηγές όμως που γνωρίζουν καλύτερα την αριστερά από τους αμφιλεγόμενους νεοφώτιστους και τους παλιούς αυλικούς,,  απαντούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κερδίσει συντριπτικό ποσοστό από το πρώην ΠΑΣΟΚ και το κέντρο και ότι αν συνεχίσει αυτή την τακτική θα χάσει τόσο σημαντικό ποσοστό από τα αριστερά του που αντί να του αυξήσει το ποσοστό , θα το μειώσει. 
Κομματικές οργανώσεις διαμαρτύρονται για τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις, έμμεσα , αμφισβητείται ο ρόλος του ίδιου του Τσίπρα να καθοδηγήσει ιδεολογικά και πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δυσπιστία , η κρίση ταυτότητας και η αμφισβήτηση διαχέεται πλέον στην κομματική βάση που οδηγείται στο συνέδριο διχασμένη. Από τη μια πλευρά οι νεοεισελθόντες και από την άλλη τα παλαιότερα μέλη του κόμματος.
      

Σε κρίσιμη καμπή

 Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Οι σχέσεις με την Τουρκία  οδηγούνται σε κρίσιμο σημείο και η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα την επηρεάσουν για τις επόμενες δεκαετίες.
 Υπάρχουν ηγέτες που καθοδηγούν κόμματα , κινήματα και εμπνέουν το λαό και υπάρχουν προβλήματα που υποχρεώνουν τα κόμματα να συγκροτηθούν σε μια ενοποιητική βάση και να διεκδικήσουν την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον ανήκει στην δεύτερη περίπτωση.  Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την διάσπαση του 2015 και την υπογραφή του μνημονίου από ηγέτης παράταξης εξελίχθηκε σε συντηρητικό διαχειριστή και τώρα στην αντιπολίτευση, αντί να οδηγήσει το κόμμα και την παράταξη στην αναζήτηση μιας νέας ταυτότητας , με ένα νέο δόγμα και ισχυρό όραμα, σύρεται πίσω από τα προβλήματα. Τα οποία σε μεγάλο βαθμό προκάλεσε ο ίδιος . Ο πρώην πρωθυπουργός, αντί την επομένη των εκλογών να συνεργαστεί με τα κορυφαία στελέχη και τα κομματικά όργανα για να υπερβεί την κρίση της ήττας και να κάνει μια νέα αρχή, έχει εγκλωβιστεί σε μια κρίση οργανωτισμού και βυθίζει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κρίση προσανατολισμού. Ενίοτε δίνει την εντύπωση δεν θέλει το κόμμα του. Αλλά πλέον φθείρεται ο ίδιος από αυτή την τακτική .
Μετά τις εκλογές δημιουργήθηκε ένα πλήθος οργάνων , όχι γιατί τα είχε ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά γιατί η προεδρική ομάδα ήθελε να αλλάξει τις ισορροπίες και να επιβάλλει ένα νέο κόμμα δεξιόστροφο  και πελατειακό.  Κανένα από τα εκατοντάδες μικροστελέχη του ΠΑΣΟΚ που εντάχθηκαν σε αυτά τα όργανα δεν διακρίθηκε ποτέ και για τίποτα .
Ωστόσο τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά έχουν φθάσει σχεδόν τις 60.000. Έχουν εγγραφεί δηλαδή περίπου 30.000 νέα μέλη και λογικά θα έπρεπε όλοι να είναι ευχαριστημένοι. Φυσικά ο στόχος του ίδιου του Τσίπρα για 180.000 μέλη ήταν ανέφικτος από την αρχή. Ο αριθμός όμως στην πορεία μπορεί να μεγαλώσει αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίσει να δείχνει σημάδια ζωής στην πολιτική αρένα. 
Η τελευταία σχεδόν εκβιαστική κίνηση της ηγετικής ομάδας να προωθήσει την ιδέα ενός δημοψηφίσματος για το όνομα του κόμματος , όσο βρίσκεται στο προσκήνιο διχάζει. Ακυρώνει κάθε σοβαρή συζήτηση για το συνέδριο και εγκλωβίζει και καθηλώνει όλο το κόμμα. Όλα τα του συνεδρίου πρέπει να συζητηθούν νηφάλια και με σεβασμό στο καταστατικό και στα όργανα του κόμματος που ήδη έχουν περιθωριοποιηθεί.
Από την κατάσταση αυτή όλοι πλήττονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέραν της ΝΔ θα βρεθεί αντιμέτωπος σύντομα και με διεργασίες στα αριστερά του καθώς το ΚΚΕ συζητά και αυτό τρόπους διεύρυνσής του. Τίποτα δεν είναι δεδομένο ως προς το πώς θα πάει σε εκλογές η χώρα. Δηλαδή αν πάει σε συνθήκες εθνικής κρίσης, δυσπραγίας των πολλών , ίδρυσης νέων κομμάτων που επίσης θα προσπαθήσουν να του αφαιρέσουν ψηφοφόρους.
Ο πολιτικός χρόνος είναι μικρός για τον ΣΥΡΙΖΑ, αρκετός για την κυβέρνηση γιατί εκείνη  και μόνο θα αποφασίσει το πότε θα γίνουν οι εκλογές , ενώ οι διεργασίες στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ , αν καρποφορήσουν, είναι σίγουρο ότι θα τον αποδυναμώσουν.  Υπό αυτό το πρίσμα η συνεδρίαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου είναι ευκαιρία για επανεκκίνηση διαφορετικά η κρίση θα εδραιωθεί.
Άρα είναι η ώρα της ενότητας, των δύσκολων αποφάσεων, της επιστροφής στην αλληλεγγύη , τους πολιτικούς και ιδεολογικούς αγώνες. Κάθε άλλη επιλογή θα είναι καταστροφική….