του Σπύρου Σουρμελίδη


Στο ΝΑΤΟ φοβούνται τον «αχόρταγο» Τράμπ, αλλά πρέπει να τον φοβάται και η Αθήνα.  Είναι ο Τράμπ που αλλάζει τα συμφωνηθέντα στην ανατολική Μεσόγειο για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων, απουσία κυβέρνησης στο Ισραήλ (και του Νετανιάχου). Η συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου υπο την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, άφηνε εκτός την Τουρκία του Ερντογάν. Ο Ντόναλντ Τράμπ θέλει στο παιχνίδι τον Ερντογάν βγάζοντας εκτός την....Γαλλία του Μακρόν. Και αυτό την ώρα που και η Γερμανία δηλώνει υποχρεωμένη να ανέχεται τον δύσκολο εταίρο που λέγεται Τουρκία. Η δε Ιταλία το «τσακάλι» της διπλωματίας, κοιτάζει και πάλι να αρπάξει ότι περισσεύει και σε βάρος της Ελλάδας.
Για μία ακόμα φορά η Ελλάδα κινδυνεύει πρωτίστως από τους συμμάχους της, από την Δύση, από το ΝΑΤΟ και από την πάντα απούσα  ΕΕ. Ο Ερντογάν το βλέπει και θέλει να το εκμεταλλευτεί.  Μένει να δούμε αν και κατά πόσο το έχουν καταλάβει αυτό και στην Αθήνα και ποιοι ακριβώς.




Η συμφωνία  του Ερντογάν με την υπό αμφισβήτηση κυβέρνηση της διαλυμένης Λιβύης , για ορισμό θαλασσίων οικονομικών συνόρων (AOZ),  δείχνει ότι  ήρθε η ώρα που η Τουρκία θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο μια τεράστια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου η οποία δεν της ανήκει. Πρόκειται για την «εισβολή» της Τουρκίας στην Ανατολή Μεσόγειο, που ξεκίνησε από την Κύπρο.
Πλέον αν και με καθυστέρηση η ελληνική κυβέρνηση καλείται να απαντήσει στα τετελεσμένα που επιδιώκει να δημιουργήσει η Άγκυρα. Είτε με την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, είτε με την  ευθεία πρόκληση για προσφυγή στην Χάγη εδώ και τώρα. Σε κάθε περίπτωση καλείται ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης να πάρει τις αποφάσεις του πριν να είναι αργά. Και αυτό σε συνεννόηση με τον Πρόεδρο  της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο ώστε να προκύψει πραγματική σύμπνοια όλου του πολιτικού κόσμου.  Δεν υπάρχουν περιθώρια για την πάγια πολιτική παθητικότητας και εφησυχασμού της ΝΔ, ότι τα πράγματα θα επιλυθούν στο απώτερο μέλλον. Η ότι οι …σύμμαχοι θα είναι μαζί μας. Οι σύμμαχοι μας λοιπόν είναι σύμμαχοι και με την Τουρκία και από την ώρα που ο Λευκός Οίκος «αναποδογυρίζει» το τραπέζι οι περισσότεροι θα προσαρμοστούν.

Η  «προδοσία» του Ντόναλντ Τράμπ


Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στον εφιάλτη της … «προδοσίας» των συμμάχων, στην «προδοσία της τελευταίας στιγμής» κάτι που έχει πληρώσει στο παρελθόν ειδικά στην Κύπρο αλλά και  σε ότι αφορά την Τουρκία γενικότερα.
Αυτή τη φορά όλα δείχνουν Τράμπ. Ο οποίος την τελευταία ώρα αλλάζει τα δεδομένα και στην Συρία- Μέση Ανατολή όπως και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τα τελευταία δέκα χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις βρήκαν κοινό οικονομικό συμφέρον με τις ΗΠΑ. Είναι ίσως η μόνη φορά που η Ελλάδα είχε κοινά οικονομικά συμφέροντα με τις ΗΠΑ, πέρα από τα γεωπολιτικά (Ψυχρός Πόλεμος , ανήκουμε στη Δύση, ΕΕ κλπ). Οι φυσικοί πόροι στον βυθό της θάλασσας έφεραν κοντά την Ελλάδα και την Κύπρο με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, με την υψηλή εποπτεία και συμφωνία των ΗΠΑ. Είναι άλλωστε αμερικανικές εταιρίες που διεκδικούν την μερίδα του λέοντος από το υποθαλάσσιο ενεργειακό πλούτο. Μετά τον Γ. Παπανδρέου και ο Αλ. Τσίπρας  έτρεξε τις συμφωνίες αυτές, στήριξε μάλιστα την βελτίωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, εγκαταλείποντας και παραδοσιακές απόψεις  της Αριστεράς.
Όμως ο Ντ. Τράμπ σε μια στιγμή που δεν υπάρχει καν κυβέρνηση στο Ισραήλ (και με τον Νετανιάχου να διώκεται για σκάνδαλα διαφθοράς), συναντήθηκε με τον Ερντογάν στον Λευκό Οίκο. Μετά την συνάντηση, ο Ερντογάν εμφανίστηκε ενισχυμένος από κάθε  άποψη. Άλλωστε είχε προηγηθεί το «πράσινο φως» να μπουκάρει στην Συρία , που το έδωσε ο Αμερικανός Προέδρος. Το ίδιο «πράσινο φως» του έδωσε και για την Ανατολική Μεσόγειο, αν και στα βουβά. Ήρθε μια δήλωση του παλαιού διπλωμάτη Νίκολας Μπέρνς να δείξει τι συμβαίνει. Ο κ. Μπέρνς λίγες μέρες μετά την συνάντηση Τράμπ-Ερντογάν δήλωσε: «Ο Τράμπ δεν πρόκειται να στηρίξει την Ελλάδα σε περίπτωση κινδύνου». Το βαθύτερο νόημα ήταν ότι ο Τράμπ αδιαφορεί για τις ενεργειακές συμφωνίες που προηγήθηκαν με Ισραήλ, Κύπρο, Αίγυπτο και Ελλάδα. Φαίνεται ότι έχει κάνει τις δικές του συμφωνίες με τον Ερντογάν.
Καλείται πλέον ο Νίκος Δένδιας και ο πρωθυπουργός να ξαναδιαβάσουν τις δηλώσεις και τις σημειώσεις από τις συζητήσεις με τον Μάικ Πομπέο, για να καταλάβουν αν ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών τους είπε όλη την αλήθεια όταν επισκέφθηκε την Αθήνα  πριν από μερικές βδομάδες.

Ο θυμωμένος Μακρόν και η πονηρή Ρώμη


Η αντιπαράθεση του Ε. Μακρόν με τον Ντ. Τράμπ εντός και εκτός ΝΑΤΟ , αφορά όπως φαίνεται τους ενεργειακούς πόρους. Αν δεν ξεκινά από την μοιρασιά τους.  Η αλλαγή στάσης του Τράμπ στην Συρία, έδειξε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν σέβεται τα «δικαιώματα» της Γαλλίας στην ευρύτερη  περιοχή. Η οποία είχε σημαντική ευθύνη (συμβολή λέει το Παρίσι)  στην προσπάθεια ανατροπής του  Ασαντ, στην ανατροπή του Καντάφι και στην διάλυση της Λιβύης. Η Γαλλία είναι παρούσα στις συμφωνίες αξιοποίησης των ενεργειακών πόρων με την Κύπρο με την Αίγυπτο και με την Ελλάδα (νότια της Κρήτης).
Η σκληρή αντιπαράθεση Μακρόν-Τράμπ αφορά την Τουρκία και όπως όλα δείχνουν και τις συμφωνίες με την Τουρκία. 
Η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στο ΝΑΤΟ, για τον ρόλο του , για την θέση της Τουρκίας σ αυτό ακόμα και τις σχέσεις με τη Ρωσία. Η βεντάλια ανοίγει, αλλά ο πυρήνας του προβλήματος είναι ο ρόλος του καθενός στην Μέση Ανατολή και το μερτικό από την ενέργεια. Η Κύπρος είναι Ευρώπη και η Γαλλία λέει και στην Μέρκελ ότι η μοιρασιά με την Τουρκία είναι πρόβλημα.
Κάποιες συμφωνίες είχε και η ιταλική ΕΝΙ με την Κύπρο. Φάνηκε όμως διστακτική μπροστά στην τουρκική επιθετικότητα. Η ΕΝΙ τελικώς έδειξε ότι θα αποχωρήσει από την Κύπρο, στην συνέχεια όμως ανακοίνωσε πιθανή συνεργασία με την γαλλική TOTAL  στην Κύπρο.
Φαίνεται τώρα ότι η Ρώμη συμπεριφέρεται και πάλι σαν «τσακάλι», όπως χαρακτηριζότανε  η διπλωματία της και ο ιμπεριαλισμός τους τους προηγούμενους  δύο αιώνες.  Κυνηγούσε ότι περίσσευε από τους ισχυρότερους. Εκτός αυτού η Ιταλία είναι ο πρώτος ανταγωνιστής της Ελλάδας στην Μεσόγειο. Δεν θέλουν την ανάπτυξη του Πειραιά, γιατί επιδιώκουν να αναπτυχθεί η δική τους συνεργασία με την Κίνα. Δεν θέλουν η Ελλάδα να έχει βασικό ρόλο στις ενεργειακές συμφωνίες από την θάλασσα. Προτιμούν να τα βρουν με τον Ερντογάν; Θα φανεί σύντομα. Όμως  στη Λιβύη συνεχίζουν να έχουν διαλυστήρια, στηρίζουν την περικυκλωμένη κυβέρνηση της Τρίπολης σε αντίθεση με τους Γάλλους και τους Αιγύπτιους.
Η Ιταλία είναι ένας αβέβαιος συνομιλητής για την Ελλάδα και κατά περίπτωση γίνεται αντίπαλος. 
Πρέπει να δούμε επίσης αν η Ελλάδα και η Κύπρος είναι τα θύματα της αμερικανογαλλικής αντιπαράθεσης με πρωταγωνιστές τον Τράμπ και τον Μακρόν, αλλά και των ενδοευρωπαικών αντιθέσεων.

Η «φιλανδοποίηση» της Ελλάδας

Η υπογραφή ενός Μνημονίου Συνεργασίας Τουρκίας-Λιβύης για τον ορισμό θαλασσίων ζωνών, δείχνει ότι η Άγκυρα περνάει σε μια καθοριστική φάση της  πολιτικής της. Η συμφωνία καθ αυτή μπορεί και να μην έχει πρακτική σημασία, από την ώρα που η κυβέρνηση της Τρίπολης δεν μπορεί να δεσμεύσει την διαλυμένη χώρα, ενώ η κυβέρνηση της Βεγγάζης (του στρατηγού Χάφταρ) είναι αντιτουρκική και φιλοαιγυπτιακή.  Όμως η Τουρκία με αυτό τον τρόπο διακήρυξε αυτό που ετοιμάζει εδώ και τρία -τέσσερα χρόνια. Από  την αρχή του 2019 είχαμε άλλωστε διαρκείς προκλήσεις και διακηρύξεις. Δεκάδες νησιά είναι τουρκικά λέει διαρκώς ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, και ο υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου, δημοσιεύοντας χάρτες που δείχνουν τη  μισή Συρία, τη βόρεια Ελλάδα, τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, ολόκληρη την Κύπρο και μέρος του βορείου Ιράκ, να ανήκουν στην Τουρκία.

Όπως όλα δείχνουν  με την ανοχή (αν όχι συμφωνία της Ουάσιγκτον) η Τουρκία πέτυχε  να αντιμετωπίζεται διαφορετικά η Κύπρος και διαφορετικά η Ελλάδα, την ώρα που το δόγμα «μη πόλεμος» κυριαρχεί στην Αθήνα. Η Τουρκία με τις ενέργειες της επιδιώκει άμεσα την «φιλανδοποίηση» της Ελλάδας , δηλαδή χώρας που δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στον γείτονα-γίγαντα.

Η αλήθεια από το …Στέητ Ντιπάρτμεντ

Έχει σημασία να προσέξουμε τις  διατυπώσεις του Στέητ  Ντιπάρτμεντ, για την συμφωνία Λιβύης –Τουρκίας. Εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου των Εξωτερικών, που ρωτήθηκε για την συμφωνία (από τον Μ. Ιγνατίου- www. Hellasjournal.com) απάντησε; «Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παίρνουν γενικά θέση στις διαφωνίες για τα θαλάσσια σύνορα άλλων κρατών, καλούμε όλες τις πλευρές να απέχουν από ενέργειες που ενέχουν τον κίνδυνο να αυξήσουν τις εντάσεις στην ανατολική Μεσόγειο σε μια ευαίσθητη χρονικά στιγμή. Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν τον κίνδυνο η σύγκρουση στη Λιβύη να λάβει ευρύτερες περιφερειακές διαστάσεις και την επείγουσα ανάγκη να εργαστούν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη μέσω διαπραγματεύσεων για την επίτευξη μιας λύσης. Ειδικότερα, η ανακοίνωση ενός υπογεγραμμένου μνημονίου κατανόησης για την οριοθέτηση μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης Εθνικής Συμφιλίωσης της Λιβύης (GNA) έχει προκαλέσει εντάσεις στην περιοχή, δεν είναι χρήσιμη και είναι προκλητική».
Στη μέση της απάντησης βρίσκεται η αλήθεια: «οι εξελίξεις δείχνουν τον κίνδυνο η σύγκρουση στη Λιβύη να λάβει ευρύτερες περιφερειακές διαστάσεις και την επείγουσα ανάγκη να εργαστούν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη μέσω διαπραγματεύσεων για την επίτευξη μιας λύσης». Δηλαδή να πάμε σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για το δικό μας «οικόπεδο» το οποίο θέλει να καταπατήσει ο Ερντογάν.

Η δήλωση Ντόκου

Μέσα σ αυτή την συγκυρία ήρθε η δήλωση  του νεοδιοριζόμενου αναπληρωτή συμβούλου ασφάλειας Αθανάσιου Ντόκου που  προκάλεσε  αντίδραση πρωτίστως μέσα στην ΝΔ.

 «Ακόμη και ιδέες περί συνεκμετάλλευσης (kazan-kazan) μπορούν να συζητηθούν, υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης οριοθέτησης μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο , μέσω προσφυγής σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο» είπε ο κ. Ντόκος στο Αθηναϊκό Πρακτορείο απαντώντας σε ερώτηση  για την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.  Η δήλωση περί προσφυγής σε διαιτητικό όργανο (Χάγη ή άλλο) είναι πάγια θέση της Ελλάδας. Επομένως πρώτα οριοθέτηση και μετά συνεκμετάλλευση είπε ο κ. Ντόκος. Η δήλωση παρ όλα αυτά σηκώνει πολλές ερμηνείες, κυρίως λόγω της συγκυρίας. Επετέθησαν στον κ. Ντόκο δηλαδή στην κυβέρνηση αναλυτές και πολιτικοί της ΝΔ, χωρίς η κυβέρνηση να καλύψει τον κ. Ντόκο , ενώ ούτε ο ίδιος υπερασπίστηκε   τον εαυτό του.
Ο πολιτικός «δάσκαλος» του κ. Ντόκου ,  Κώστας Σημίτης είπε τα πράγματα  πολύ πιο έντονα τον περασμένο Ιούνιο. Υποστηρίζοντας ότι ήρθε  η ώρα του συμβιβασμού με την Τουρκία.
Αν πάντως η κυβέρνηση πιστεύει ότι με προτάσεις  προς την Τουρκία θα βρει λύση, κάνει λάθος.

Απόψεις

Ειδικού Συνεργάτη Η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών ΗΠΑ-Τουρκίας συνοδεύτηκε με εκτενείς συνομιλίες μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών, σχετικά με την Ουκρανία, τη Γάζα, τη Συρία και το Νότιο Καύκασο. Σύμφωνα με τον τουρκικό... πλήρες κείμενο
Άρης Χατζηστεφάνου Το να είσαι υπεύθυνος ειδικού τμήματος του FBI για την πάταξη της αναρχίας στις ΗΠΑ ακούγεται σαν τη μεγαλύτερη αργομισθία στην Ιστορία. Παρ' όλα αυτά, το ομοσπονδιακό γραφείο ερευνών έχει αυξήσει τους... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Πάντα υπήρχαν οι πρόθυμοι στην πολιτική να συμπορευθούν ακόμη και με την πιο σκοτεινή πλευρά της εκκλησίας, όπως πάντα υπήρχαν οι οπαδοί της κοσμικότητας, ανεξάρτητα από κόμματα και ιδεολογικές τάσεις.... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Η καταθλιπτική εικόνα της τεράστιας αίθουσας του Ταε Κβο Ντο όπου διεξάγεται το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει και τον εκφυλισμό του κόμματος αυτού. Άδεια αίθουσα, γεμάτοι διάδρομοι , δρόμοι και παράδρομοι,... πλήρες κείμενο
Του Στράτου ΒαλτινούΟ Αλεξέϊ Ναβάλνι πέθανε σε μια φυλακή της Αρκτικής, θύμα ενός δικτάτορα που δεν ανέχεται την κριτική και την αμφισβήτηση. Τυραννικά καθεστώτα που στηρίζονται από τη Δύση εξοντώνουν χιλιάδες. Είναι ο... πλήρες κείμενο
Του Στράτου Βαλτινού Ο Αλέκος Φλαμπουράρης δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Είναι ο εκσκαφέας του κομματικού υπεδάφους και ιδανικός στη δημιουργία μηχανισμών. Η αποχώρησή του από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από λεκτικό... πλήρες κείμενο