του Σωτήρη Σιδέρη

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζει μια αυταπάτη. Νομίζει ότι οι εκλογές του 2019 έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τις εκλογές του 1989 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ βρέθηκαν στη δίνη του σκανδάλου Κοσκωτά και τελικά ηττήθηκαν από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τη ΝΔ μετά από τρείς  εκλογικές αναμετρήσεις. Ο Μητσοτάκης διεκδίκησε  την αυτοδυναμία τότε γιατί  ο Μένιος Κουτσόγιωργας είχε φροντίσει με έναν εκλογικό νόμο –έκτρωμα να κάνει δύσκολη τη ζωή της ΝΔ. Έτσι ο λαός τιμώρησε το ΠΑΣΟΚ και όχι γιατί επικρότησε ποτέ τον Μητσοτάκη.
Αποτελεί κραυγαλέα περίπτωση λανθασμένου μιμητισμού η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις 25 Ιουνίου ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές το Δεκαπενταύγουστο αν δεν πάρει την αυτοδυναμία στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Όπως είπε στο Θέμα FM: «Αν δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση για οποιοδήποτε λόγο, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές στον Δεκαπενταύγουστο με απλή αναλογική. Αυτό σημαίνει ότι τότε η μόνη κυβέρνηση που θα μπορεί να σχηματιστεί είναι μία που εγώ δεν την αντιλαμβάνομαι, εθνικής συνεννόησης. Αν αυτό θέλουν οι Έλληνες τότε δεν πρέπει αν μας δώσουν ισχυρή εντολή. Επειδή αισθάνομαι ότι δεν θέλουν αυτό το ενδεχόμενο», ανέφερε.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει πολλά λάθη σε μια δήλωση. Πρώτο, ότι αισθάνεται ανασφαλής ακόμη και εντός του κόμματός του αν δεν πάρει αυτοδυναμία. Η δήλωση ίσως είναι υποκριτική, απλά για να εκβιάσει το εκλογικό σώμα, μπορεί και να μην είναι. Γιατί  ξέρει ότι μπορεί η ΝΔ να γίνει κυβέρνηση, αλλά σε περίπτωση συνεργασίας με άλλο κόμμα , δεν θα έχει την εξουσία. Κατά συνέπεια, θέλει αυτοδυναμία, όχι μόνο για να έχει κοινοβουλευτική ισχύ, αλλά για να μπορεί να αμυνθεί στις αφόρητες πιέσεις που θα δεχθεί από μεγαλοεπιχειρηματίες και άλλους παράγοντες που θα θέλουν κομμάτι της εξουσίας. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης προδίδει την ανασφάλειά του.
Δεύτερο λάθος που κάνει είναι ότι ο πρόεδρος της ΝΔ νομίζει όπως και ο πατέρας του το 1989, ο λαός επικροτεί τον ίδιο και τη ΝΔ και όχι ότι απλά τιμωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Άποψή μας είναι ότι ο λαός τιμωρεί και δεν επικροτεί αυτό που έρχεται δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τιμωρεί την στροφή μετά το δημοψήφισμα, την δεξιά στροφή , την απώλεια της αριστερής ταυτότητας του Τσίπρα και του κόμματός του. Ακούγεται παράταιρο να εγκαλεί η ΝΔ τον ΣΥΡΙΖΑ για απάτη και αναξιοπιστία. Να απευθύνει αυτές τις κατηγορίες η αριστερή βάση του κόμματος είναι κατανοητό, να το λέει η δεξιά είναι πολιτική απάτη. Αλλά ζούμε την εποχή της ψευδοπολιτικής και όλα είναι επιτρεπτά….
Τρίτο  λάθος είναι ότι η προσφυγή σε νέες εκλογές για να εκβιάσει το εκλογικό σώμα θα γίνει μπούμερανγκ, επειδή θα τις προκαλέσει και όχι επειδή θα προκύψουν εξ ανάγκης. Όχι μόνο γιατί το 2019 δεν είναι 1989, αλλά και γιατί ο κόσμος έχει ήδη κουραστεί από τις εκλογές του Μαίου και της 7ης Ιουλίου, γι αυτό και όλη αυτή η υποτονικότητα. Το να πάει ο λαός στις κάλπες κατακαλόκαιρο θα πλήξει τον Μητσοτάκη και τις φιλοδοξίες του και όχι τα άλλα κόμματα.
Τέταρτο λάθος.  Ποιο θα είναι το αφήγημα του Μητσοτάκη αν γίνουν εκλογές τον Αύγουστο;  Ότι θέλει αυτοδυναμία για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που δεν υπάρχει ;  ότι θέλει την απόλυτη εξουσία γιατί δεν θέλει συνεργασία με άλλα κόμματα που θα θελήσουν ίσως να βάλουν φρένο στον νεοφιλελεύθερο κατήφορο που ονειρεύεται;

 Η ΝΔ περιστρέφεται γύρω από χρόνια αιτήματα –προβλήματα της χώρας όπως είναι το πρόβλημα ανάπτυξης, ασφάλειας, ασφαλιστικού, φόρων κλπ χωρίς καμία καινοτόμο ιδέα.  Κατά συνέπεια , ακόμη και η διάθεση του κόσμου να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ έχει μια οροφή, έχει έναν ορίζοντα , όπως οροφή έχει και η ΝΔ.
           

Πολιτική και εκβιασμοί

Κατά συνέπεια είναι αυτονόητο ότι ο Μητσοτάκης επιχειρεί από τώρα να εκβιάσει το εκλογικό σώμα λέγοντάς του ότι θα οδηγήσει τον λαό σε νέες κάλπες αν δεν του δώσει αυτοδυναμία. Αν πάρει την αυτοδυναμία, θα θεωρηθεί επιτυχημένος ο εκβιασμός. Αν όμως δεν πάρει θα αρχίσει η περιπέτεια.  Το δίλημμα ή εγώ ή το χάος δεν έχει αντίκρισμα στην Ελλάδα της κρίσης.
Οι συνεργασίες με το ΚΙΝΑΛ και τον Βελόπουλο αν μπει στη βουλή, θα είναι μονόδρομος για τον Μητσοτάκη και εκεί θα αρχίσουν τα προβλήματα γιατί οι ομάδες πίεσης εντός της κυβέρνησης θα γίνουν εφιάλτης για τον  πρόεδρο της ΝΔ. Ακροδεξιοί, ρατσιστές, επιχειρηματίες, συμφέροντα πάσης φύσεως θα διαγκωνιστούν για να έχουν λόγο . Από τώρα είναι ορατά τα προβλήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν λογικό να αιφνιδιαστεί από το μέγεθος της εκλογικής ήττας του Μαίου. Δεν είναι λογική όμως αυτή η καθίζηση που ακολούθησε. Δεν κατάφερε να ανασυγκροτηθεί, γιατί επέμεινε να οχυρωθεί πίσω από τον Τσίπρα , γεγονός που ήταν εκ των προτέρων αρνητικό, γιατί ο Τσίπρας έχει ευθύνες για την ήττα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών που δεν αποδόθηκαν.
Το αφήγημα για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι θετικό, αλλά κρίθηκε τον Μάιο. Η απουσία στρατηγικής γύρω από μεγάλα ζητήματα που προκαλούν θύελλα στις κοινωνίες όπως η κλιματική αλλαγή, η τεχνητή νοημοσύνη, η απουσία σχεδίου για την επιστροφή των νέων μεταναστών, η αποσαφήνιση του συνταξιοδοτικού –ασφαλιστικού, η φροντίδα του αγροτικού κόσμου, δεν μπήκαν ποτέ στην ατζέντα. Γι αυτό και η καθήλωση στο επικοινωνιακό πλαίσιο που χωρίς το πολιτικό πλαίσιο, δεν προσφέρει τίποτα.
Αυτό που απομένει, είναι να δούμε πρώτα, αν πετύχει ο εκβιασμός του Μητσοτάκη και ποια θα είναι η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η δύναμη των άλλων κομμάτων. Ως προς αυτά, τίποτα δεν είναι σαφές.
Όμως το πιο ασαφές είναι το σχεδόν καθημερινό νεοφιλελεύθερο και συχνά ρατσιστικό παραλήρημα πολλών στελεχών της ΝΔ και η απουσία κοινωνικής στοχοθεσίας. Γι αυτό και η αναμονή αξίζει ….