Μια Ελληνίδα μετανάστρια θα ηγηθεί του ευρωψηφοδελτίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αυστρίας, η Κατερίνα Αναστασίου, η οποία πήγε στην Αυστρία για σπουδές στα 20 χρόνια της, δραστηριοποιήθηκε από το 2015 στο κίνημα για την «Αλλαγή στην Ευρώπη» και σήμερα στα 35της είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου “ΚΚΑ plus – European Left – Ανοιχτή Λίστα”. 
Η υποψηφιότητά της αποφασίστηκε από την ηγεσία του ΚΚΑ στις 9 Φλεβάρη, κι έτσι βρίσκεται στην πρώτη θέση του. Πρόκειται για τη μοναδική επικεφαλής ψηφοδελτίου στην Αυστρία που δεν έχει την αυστριακή υπηκοότητα. Κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία σε μια χώρα όπου κυβερνά επί της ουσίας μια… λάιτ ακροδεξιά και που ο ρατσισμός και η ξενοφοβία έχουν λάβει διαστάσεις.
Μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» η Κατερίνα Αναστασίου είπε πράγματα που δεν είναι ευρέως γνωστά για την Αυστρία και τις διαστάσεις που έχει πάρει ο ρατσισμός στο κέντρο της Ευρώπης εναντίον ...Ευρωπαίων πολιτών!

Κατερίνα Αναστασίου: «Ήρθα στην Αυστρία πριν από 15 χρόνια περίπου, είκοσι χρονών, να σπουδάσω… και έμεινα», είπε η κ. Αναστασίου, για να βρεθεί τελικά επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αυστρίας. Σημείωσε μάλιστα ότι δεν είναι η πρώτη Ελληνίδα που ακολουθεί μία τέτοια διαδρομή προς την κορυφή της πολιτικής σκηνής της χώρας, καθώς είχε προηγηθεί η Μαρία Βασιλάκου των Πρασίνων που σήμερα είναι αντιδήμαρχος της Βιέννης, που επίσης «είχε έρθει για σπουδές και τελικά έμεινε στη Βιέννη … Η διαφορά είναι ότι εγώ δεν έχω αυστριακή υπηκοότητα, είμαι η πρώτη που βάζω υποψηφιότητα σε αυτή την θέση χωρίς να έχω αυστριακό διαβατήριο, κάτι αρκετά ξένο για αυτή την χώρα».
Αναφερόμενη στην επιλογή του ΚΚ Αυστρίας να της προτείνει να ηγηθεί του ψηφοδελτίου των Ευρωεκλογών, ενώ δεν είναι μέλος του, είπε ότι «σίγουρα έχει να κάνει και με το γεγονός ότι είμαι αρκετά δραστήρια για τους μετανάστες. Η δική μου απόφαση να συμμετέχω έχει επίσης να κάνει με το γεγονός ότι η ζωή μας εδώ άλλαξε τελείως τα τελευταία χρόνια … από τον τρόπο που συζητάει ο κόσμος στον δρόμο, που εξελίσσεται η καθημερινότητα, είναι αντιληπτό σε όλους τους μετανάστες ανεξαρτήτως status και εθνικότητας, αισθάνεσαι “σκούρος”, αισθάνεσαι περίεργα. Δεν σου φέρονται καλά στις δημόσιες υπηρεσίες, στις δουλειές ρουτίνας. Έχεις αρκετά προβλήματα καθημερινού ρατσισμού…».

Όπως είπε για την Αυστρία, «πρόκειται σαφώς για μία διαιρεμένη χώρα, που το πολιτικό κλίμα είναι πάρα πολύ πολωμένο. Η κατάσταση ήταν κάπως προβλέψιμη, τα προηγούμενα χρόνια. Η εχθρική στάση προς τους μετανάστες στη χώρα καλλιεργήθηκε συστηματικά. Στην Αυστρία ο ρατσισμός είναι και δομικός, δεν είναι κάτι καινούργιο που ήρθε τώρα, με το FPÖ … το ακροδεξιό FPÖ δεν είναι κάτι καινούργιο, ένα alt-right κόμμα σαν τον Σαλβίνι, αλλά ένα κόμμα που έχει ιστορικές απολήξεις στην περίοδο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και μετά. Επίσης, στην Αυστρία υπήρχε διαφορετική αντιμετώπιση του παρελθόντος, από ότι στην Γερμανία. Βλέπουν τους εαυτούς τους ως θύματα του Β΄ ΠΠ, δεν υπήρξε η αναμέτρηση με την Ιστορία τους, όπως οι Γερμανοί στο εκπαιδευτικό τους σύστημα και γενικότερα. Το στοιχείο της ενοχής δεν υπάρχει».
«Αυτή η κυβέρνηση πλέον στοχοποιεί μετανάστες από όπου κι αν προέρχονται», συνέχισε, «βγήκαν τα νούμερα για τις απελάσεις από την Αυστρία και το 63% αφορά Ευρωπαίους, εκ των οποίων το 48% είναι κάτοικοι της ΕΕ. Είναι κάτι που συμβαίνει και σε άλλες χώρες … γύρω στους 2.500 ανθρώπους απελάθηκαν από την Αυστρία τον τελευταίο χρόνο, που κανονικά είχαν δικαίωμα να μείνουν, γιατί ήταν άστεγοι, έμειναν άνεργοι … είναι κοινωνικά τα κριτήρια με τα οποία φεύγουν. Η κυβέρνηση “πέρασε” και έναν πάρα πολύ “ιδιαίτερο” νόμο, με τον οποίο στην ουσία λέει ότι ‘αν ζεις και εργάζεσαι στην Αυστρία και είσαι Ευρωπαίος, έχεις δικαίωμα σε κοινωνικά επιδόματα (τέκνου κτλ.), αλλά αν η οικογένειά σου δεν ζει στην Αυστρία και ζει π.χ. στην Ελλάδα, τότε το αυστριακό κράτος θα σου πληρώνει όσα θα έπαιρνε η οικογένειά σου στην Ελλάδα, αν ζούσες εκεί».

Η κ. Αναστασίου υπογράμμισε επίσης κάτι που «δεν είναι επίσης γνωστό … στην Αυστρία ζουν 700.000 Ευρωπαίοι πολίτες, με ευρωπαϊκό διαβατήριο. Στην Βιέννη είναι το 22% της πόλης. Αυτοί οι άνθρωποι στις Ευρωεκλογές έχουν δικαίωμα ψήφου, είναι η μοναδική κάλπη στην οποία μπορούν να εκφραστούν και να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους».
Αναφερόμενη στις αντιδράσεις που υπήρξαν όταν η κυβέρνηση θεσμοθέτησε δυνατότητα 12ωρης εργασίας και 60ώρου εβδομαδιαίως, η κ. Αναστασίου είπε ότι παρότι «στην Αυστρία υπάρχει άλλη κουλτούρα διαμαρτυρίας από ό,τι στην Ελλάδα … όταν πέρναγαν το 12ωρο, μαζεύτηκαν 100.000 άνθρωποι στο δρόμο, τρομερός αριθμός για την Αυστρία. Και παρόλα αυτά, “δεν άνοιξε ρουθούνι”, δεν νοιάστηκε κανείς… Τώρα αρχίζει ο κόσμος και ξυπνάει, υπήρξαν για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολύ καιρό προειδοποιητικές απεργίες, από κοινωνικούς λειτουργούς, ανθρώπους που δουλεύουν στα σχολεία, κτλ. Παρόλα αυτά, δεν τους ενδιαφέρει τίποτε».

Παράλληλα, όπως προσέθεσε, «υπάρχει και μία θεσμική επίθεση, κατευθείαν στο αυστριακό Σύνταγμα, από αυτή την κυβέρνηση. Δεν αφορά μόνο την νομοθεσία στο Κοινοβούλιο, αλλά το πώς αντιμετωπίζουν γενικά την πολιτική. Ο υπουργός Εσωτερικών πριν δύο εβδομάδες δήλωσε ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να ακολουθεί την πολιτική, όχι η πολιτική την Δικαιοσύνη. Και είναι υπουργός Εσωτερικών, όχι αντιπολιτευόμενος ή χωρίς θεσμικό ρόλο. Για αυτή την χώρα, είναι συγκλονιστικό. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιδρούν, αλλά είναι όλα λίγο περιορισμένα».
Όσον αφορά τις προσπάθειες να συγκροτηθεί ένα προοδευτικό μέτωπο απέναντι στην συγκυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος-Κόμματος Ελευθερίας είναι «ως και μηδαμινές», συνέχισε η κ. Αναστασίου, σημειώνοντας ότι «το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPÖ) φέρει πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη για αυτό που συμβαίνει εδώ αυτή την στιγμή. Καταμεσής της κρίσης, υπήρξαν αμετανόητοι υπερασπιστές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού. Πολλοί από τους νόμους που φέρνει τώρα η “μαυρομπλέ” κυβέρνηση, ξεκίνησαν από πριν. Ακόμη και για τον νόμο που αφορά τους Ευρωπαίους πολίτες, το SPÖ είχε κάνει κάτι παρόμοιο, διαφορετικά: έδινε σε εργοδότες μπόνους 50% των εργοδοτικών εισφορών, αν αποδεδειγμένα προσελάμβαναν Αυστριακό έναντι κάποιου Ευρωπαίου. Επίσης, μιμήθηκε σε πάρα πολλές περιπτώσεις την αντιμεταναστευτική ρητορική των δεξιών και ακροδεξιών».

Οι Πράσινοι είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, έμειναν εκτός Βουλής μετά από 30 χρόνια, διασπάστηκαν, αυτή την στιγμή δεν μπορούν να συνεννοηθούν … αυτό έχει να κάνει και με την πολιτική που ακολουθούν. Ήταν πάντα πολύ προσεκτικοί να αποφεύγουν την κριτική του συστήματος», κατέληξε