Με μια άκρως αμφιλεγόμενη κίνηση , ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης και άλλοι 68 πολιτικοί στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με επιστολή τους προς τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν, του ζητούν «να πρωτοστατήσει των προσπαθειών, προκειμένου να ζητήσει να ακυρωθεί η απόφαση για την ενεργοποίηση του άρθρου 50, υπό το πρίσμα της πρόσφατης γνώμης του γενικού εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ώστε να ακουστεί η φωνή του λαού, πριν η ολοκλήρωση του Brexit σφραγιστεί χωρίς επιστροφή».
Ουσιαστικά ζητούν να ακυρωθεί το Brexit και να παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο στην ΕΕ αποσιωπώντας πλήρως ότι στην Αγγλία έγινε ένα δημοκρατικό δημοψήφισμα. Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι όλος αυτός ο κουρνιαχτός κατά του Breχit, επιχειρεί να ενοχοποιήσει τα δημοψηφίσματα συνολικά , περιφρονώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες με συνέπεια οι υπερασπιστές της παραμονής της Αγγλίας στην ΕΕ να γίνονται ολόιδιοι με τους αυταρχικούς πολιτικούς και τους αντιδημοκράτες που υποτίθεται θέλουν να υπερασπιστούν.
           

Πρόβλημα δημοκρατίας

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ακόμη και αν δεχθούμε ότι αρκετοί ψηφοφόροι που ψήφισαν υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, το έχουν μετανιώσει κάτι που δεν αποδεικνύεται σε καμία περίπτωση και προφανώς επειδή δεν κάνουν το θόρυβο που κάνουν οι άλλοι, μεταξύ των οποίων και πολλά ισχυρά συμφέροντα. Τέτοια γιγαντιαία εκστρατεία να καταπατηθεί η λαική ετυμηγορία του δημοψηφίσματος του 2016 δεν έχει ξαναγίνει και αυτό προκαλεί πρόσθετα ερωτηματικά για το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη.
Δεν διευκρινίζεται ακριβώς στην επιστολή πως θα ακουστεί η φωνή του λαού για να ακυρωθεί το Brexit.  Αν οι 69 αναφέρονται στο ενδεχόμενο νέων εκλογών και νίκη του Κόρμπιν , είναι πάλι αμφιλεγόμενη η θέση τους. Γιατί άλλο πράγμα το δημοψήφισμα με το ερώτημα ναι ή όχι στην ΕΕ και άλλο πράγμα οι εκλογές. Πέραν αυτών , το Εργατικό Κόμμα δεν είναι απολύτως ενωμένο στο ναι ή το όχι και είναι πιθανό , ακόμη και αν ο Κόρμπιν επιχειρήσει να διατηρήσει την Αγγλία στην ΕΕ μπορεί να έχει την τύχη της Μέι και να διαλυθεί το κόμμα του και το  Ηνωμένο Βασίλειο μαζί. Άλλο πράγμα οι θορυβώδεις επιθυμίες κάποιων και στο Λονδίνο και τις Βρυξέλλες και άλλο η πραγματικότητα.
Γιατί η φωνή του λαού ακούστηκε στο δημοψήφισμα που έγινε με σεβασμό στους κανόνες της δημοκρατίας και ήταν υπέρ της εξόδου της Αγγλίας από την ΕΕ και αυτό το αποσιωπούν οι 69. 
Το αν είναι θετικό ή αρνητικό το Brexit  είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η δημοκρατία.
Προκαλεί εύλογα ερωτηματικά λοιπόν η επίκληση της γνώμης του εισαγγελέα, αλλά και το γενικότερο σκεπτικό όσων υπογράφουν την επιστολή προς  τον Κόρμπιν.

Οι συνέπειες

Γιατί, όταν ζητάς να ακυρωθεί η απόφαση του δημοψηφίσματος  με την επίκληση της γνώμης του εισαγγελέα, τότε γίνεσαι ένα με τον αυταρχισμό που υποτίθεται καταπολεμάς. Την λύση θα την βρουν οι Άγγλοι μέσα από την λειτουργία της δημοκρατίας τους  και τους θεσμούς και όχι οι εισαγγελείς.
Η κίνηση αυτή επίσης, αποτελεί αρνητικότατη παρέμβαση, που  μπορεί να  γίνει σημαία για κάθε φασίστα και ακροδεξιό που θέλει να ποδοπατηθούν η λαική ετυμηγορία και οι δημοκρατικοί κανόνες, εν ονόματι μιας αμφιλεγόμενης ΕΕ που ήδη ευθύνεται για τα προβλήματα που υποτίθεται ότι προκάλεσαν την αποσύνθεση και την άνοδο των αυταρχικών καθεστώτων και τα οποία σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες επικαλούνται με την επιστολή τους.
Η επιστολή των 69 έει ως εξής:

Αγαπητέ Jeremy Corbyn,

Σου γράφουμε ως συνάδελφοι Σοσιαλιστές και Προοδευτικοί και σε παροτρύνουμε να συνεργαστείς μαζί μας για το μέλλον της ηπείρου μας.
Η Αριστερά ανασυγκροτείται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο καθένας από εμάς το παρατηρεί στο πώς αναπτύσσονται τα κινήματα στις χώρες μας. Το δικό σας Εργατικό Κόμμα, με το εύρος του οράματός του, το πάθος της γλώσσας που χρησιμοποιεί και τη δυναμική των μελών του, έχει φέρει έμπνευση και αισιοδοξία σε όλους μας. Αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε δηλαδή, μιας και η μεγάλη εικόνα κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι.

Ο φασισμός ενδυναμώνεται μέσα στην Ευρώπη, ενισχύεται και υποστηρίζεται, έμμεσα και άμεσα από έναν ανανεωμένο αυταρχισμό. Επικρατούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα, ανεξάρτητα από μία μετά-ιδεολογική πολιτική, η οποία έχει ήδη εξαντλήσει τα όριά της. Η αλλαγή του κλίματος μετατρέπεται ουσιαστικά σε κρίση του κλίματος, ενώ εκείνοι που την αρνούνται φαίνεται να ενισχύονται ακόμα περισσότερο.

Όλοι έχουμε βαθιές ανησυχίες σχετικά με τα κυρίαρχα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον τρόπο με τον οποίον έχουν εξελιχθεί κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Η μεταδοτική δίψα για λιτότητα έχει εξαπλωθεί μέσω των ίδιων των «αεραγωγών» της.  Τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των πολυεθνικών έρχονται να υπερισχύσουν των συμφερόντων των πολιτών.

Παρά την αύξηση του πλούτου περισσότερο από ποτέ, οι ανισότητες σε ολόκληρη την ήπειρο έχουν ενθαρρύνει την εκμετάλλευση και την ανασφάλεια. Και παρά την ελευθερία και τις περιπέτειες που άνοιξε η ΕΕ, οι θάνατοι στη Μεσόγειο αποτελούν απόδειξη επαναφοράς νέων και παλαιών τρομακτικών προκαταλήψεων και φόβων.

Ωστόσο, δεν είμαστε έτοιμοι να παραδώσουμε αυτό το τόσο σπουδαίο πρότζεκτ σε εκείνους που θέλουν να το ανατρέψουν. Αν το κάναμε, θα προδίδαμε τους δημιουργούς του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, των οποίων τις αξίες τιμούμε. Όμως, το πιο σημαντικό είναι πως κάτι τέτοιο θα μας άφηνε αποδυναμωμένους, τη στιγμή που θα χρειαζόμασταν περισσότερο από ποτέ δύναμη. Θα μας άφηνε περισσότερο από ποτέ απομονωμένους, όταν στην πραγματικότητα θα χρειαζόμασταν αλληλεγγύη. Δεν υπάρχει απάντηση σε καμία από αυτές τις ερωτήσεις, που να μην είναι διακρατική. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος, ώστε οι απογοητευμένοι συμπολίτες μας να νιώσουν ότι εκπροσωπούνται, παρά μόνο αν η φωνή τους φτάνει σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα.

Σας χρειαζόμαστε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κανείς δεν κατανοεί περισσότερο από τους νομοθέτες, το εργατικό κίνημα και τους ενεργούς πολίτες, τι απαιτείται για να υλοποιηθούν οι φιλοδοξίες και τα όνειρα του κάθε πολίτη. Γι’ αυτό σας χρειαζόμαστε, καθώς εσείς μπορείτε να γίνετε καταλύτης για μία διαφορετική Ευρώπη, προσφέροντας μία νέα και αναγκαία ώθηση για μία πραγματικά προοδευτική αλλαγή.

Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, ακριβώς όπως χρειαζόμασταν ο ένας τον άλλον κατά την ίδρυση της ΕΕ, ώστε να ανταποκριθούμε στις πιο επείγουσες προκλήσεις, που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα: Να αποφύγει τον πόλεμο, να προωθήσει την ισότητα, να συνεργαστεί ενόψει απειλών για τον πλανήτη μας, να εκμεταλλευτεί την αλληλεγγύη, που θα μπορούσε να αυξήσει τις ίδιες της τις δυνατότητες.

Όπως επισημαίνουν τα συνδικάτα σας, είναι συνηθισμένο σε μία διαπραγμάτευση η τελική συμφωνία να επιστρέφει στα μέλη για έγκριση.  Σας παρακαλούμε να ζητήσετε να ακυρωθεί η απόφαση για την ενεργοποίηση του άρθρου 50, υπό το πρίσμα της πρόσφατης γνώμης του γενικού εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ώστε να ακουστεί η φωνή του λαού, πριν η ολοκλήρωση του Brexit σφραγιστεί χωρίς επιστροφή.

Ελπίζουμε ότι το Εργατικό Κόμμα θα πρωτοστατήσει σε μία τέτοια πρωτοβουλία και μαζί μας θα ξεκινήσει ένα πρόγραμμα μετασχηματισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Με Αλληλεγγύη,


Udo Bullman Ευρωβουλευτής (ΕΒ), Πρόεδρος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Marc Tarabella, ΕΒ
Boris Zala, ΕΒ
Pier Antonio Panzeri, ΕΒ
Ricardo Serrão Santos, ΕΒ
Elly Schlein, ΕΒ
Δημήτρης Παπαδημούλης, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ
Marita Cremascoli Hellner, ΕΒ
Eugen Freund, ΕΒ
Paul Tang, ΕΒ
Martina Werner, ΕΒ
Peter Kouroumbashev, ΕΒ
Dr Dietmar Köster, ΕΒ
Evelyne Gebhardt, ΕΒ
Petra Kammerevert, ΕΒ
Mercedes Bresso, ΕΒ
Arndt Kohn, ΕΒ
Péter Niedermüller, ΕΒ
Manuel Dos Santos, ΕΒ
Γιώργος Παπανδρέου, Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς
Josefina Sanchez Moriano, ΕΒ
Josef Weidenholzer, ΕΒ
Tibor Szanyi, ΕΒ
Andrejs Mamikins, ΕΒ
Florent Marcellesi, ΕΒ
Vilija Blinkeviciute, ΕΒ
Albin Kurti, Πρόεδρος του κινήματος για την αυτοδιάθεση του Κοσόβου
Michele Emiliano, Πρόεδρος και Κυβερνήτης της Περιοχής Πούλια στην Ιταλία
Ihar Barysau, Πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Λευκορωσίας
Aliaksey Sihayeu, Πρώτος Αντιπρόεδρος του BSDP
Volga Isaikina, Αναπληρωτής Γραμματέας Διεθνών του BSDP
Elke Ferner, Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών-τμήμα γυναικών
Adrian Dohotaru, Ρουμάνος ΕΒ
Cecilia Gondard, Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας
Fitore Pacolli Dalipi, Κοσοβάρος Βουλευτής
Fatmire Mullhaxha Kollcaku, Κοσοβάρος Βουλευτής
Saranda Bogujevci Κοσοβάρος Βουλευτής
Arberie Nagavci, Κοσοβάρος Βουλευτής
Valon Ramadani, Κοσοβάρος Βουλευτής
Sami Kurteshi, Κοσοβάρος Βουλευτής
Shemsi Syla, Κοσοβάρος Βουλευτής
Drita Millaku, Κοσοβάρος Βουλευτής
Ali Lajci, Κοσοβάρος Βουλευτής
Sonja Licht, Ταμείο για την Πολιτική Αριστεία, Βελιγράδι
Milan Nikolic, Κοινωνιολόγος, Βελιγράδι
Matthew Corr, Πρόεδρος της Σοσιαλδημοκρατικής και Εργατικής Νεολαίας, Βόρεια Ιρλανδία
Claudia Walther, αντιπρόσωπος της SPE
Johannes Kup, PES activist
Fredy Fransen, σύμβουλος ασφάλειας, Euratom
Bernd Lang, ΕΒ
Tiemo Woelken, ΕΒ
Rhonda Donaghey, Εργατικές Γυναίκες Ιρλανδίας
Marie Arena, ΕΒ
João Albuquerque, Πρόεδρος Νέων Ευρωπαίων Σοσιαλιστών
Ευκλείδης Τσακαλώτος, Υπουργός Οικονομικών, Ελλάδα
Doriano Dragoni, Επικεφαλής, Παγκόσμιο Προοδευτικό Φόρουμ
Arne Lietz, ΕΒ
Jo Leinen, ΕΒ
Ana Gomes, ΕΒ
Juan Fernando Lopez Aguilar, ΕΒ
Maria Noichl, ΕΒ
Zita Gurmai, Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και Πρόεδρος Γυναικών Κόμματος Ευρωπαίων Σοσιαλιστών
Aleksander Sulejewicz, Αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικών στην σχολή Οικονομικών της Βαρσοβίας
Francisco Assis, ΕΒ
Corinne Narassiguin, Σοσιαλιστικό Κόμμα Γαλλίας
Dan Baron Cohen, θεατρικός συγγραφέας, θεατρικός διευθυντής, πολιτιστικός στοχαστής και εκπαιδευτικός τέχνης
Dirceu Ten Caten, Βουλευτής, Brasil
Frauke Borst, Σύμβουλος στο Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
Mario Bova, Πρώην Ιταλός Πρέσβης στην Ιαπωνία και Γενικός Διευθυντής για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις.