Το καίριο ζήτημα της μισθοδοσίας περίπου 9.000 ιερέων από τον κρατικό  προυπολογισμό που αποτελεί μείζον  θέμα ενόψει των συζητήσεων για την αναθεώρηση του Συντάγματος θέτει με συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «στο κόκκινο», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης.
Είναι η πρώτη τολμηρή φωνή ακόμη και από τον ΣΥΡΙΖΑ που διατυπώνει με ενάργεια έναν ζωτικό προβληματισμό σχετικά με τον διαχωρισμό κράτους –εκκλησίας και όχι τον εξορθολογισμό τους, όπως το έθεσε κομψά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας , αφήνοντας ουσιαστικά να εννοηθεί ότι ήδη βρίσκεται σε συμφωνία με τον Αρχιεπίσκοπο για το εν λόγω θέμα.

Φυσικά διάλογος με την εκκλησία θα γίνει, αλλά ο κ. Τσίπρας ουσιαστικά προκαταλαμβάνει φωνές και θέσεις του κόμματός του επιχειρώντας να αμβλύνει το αίτημα για πλήρη διαχωρισμό.
Ο Νίκος Ξυδάκης έθεσε την ουσία του ζητήματος τονίζοντας ότι οι περίπου 9.000 ιερείς θα πρέπει να σταματήσουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, κάτι που φυσικά η Εκκλησία όχι μόνο αντιπαλεύει αλλά χωρίς να το ομολογεί το θεωρεί κόκκινη γραμμή. Αυτό γιατί , αν η μισθοδοσία διακοπεί(έναντι αποζημίωσης ) και οι ιερείς πληρώνονται από τους πιστούς, όπως γίνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τότε η ισχύς της Εκκλησίας θα δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα , καθώς  η πίστη θα υποχωρήσει . Αντίθετα η πρόσδεση στο κράτος αποτελεί το εχέγγυο για την διατήρηση της ισχύος και των μηχανισμών επιρροής της . Αυτή είναι η ανομολόγητη πραγματικότητα που η εκκλησία αρνείται να θέσει σε διάλογο επιμένοντας  στην πολιτική διαπραγμάτευση όπως κάνει δεκαετίες τώρα . Και ο κ. Μητσοτάκης της προσφέρει ένα ακόμη στήριγμα καθώς ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ άλλαξε τις θέσεις του προσβλέποντας σε ψήφους
Με την κατάργηση της μισθοδοσίας, σύμφωνα με τον κ. Ξυδάκη , η εκκλησία θα έχει μία πνευματική αυτοτέλεια, αντί να είναι ενθυλακωμένη στην κρατική δομή, κάτι που βάζει σε πειρασμό ιεράρχες να συμπεριφέρονται ως  πολιτικοί άρχοντες.
   
Σχετικά με το άρθρο 86 του Συντάγματος που αφορά την ευθύνη υπουργών «θα πρέπει να γίνει η πιο τολμηρή και εφαρμόσιμη αναθεώρηση», είπε ο κ. Ξυδάκης, θα πρέπει «να ισχύει ό,τι για τους υπόλοιπους πολίτες, ή τουλάχιστον να μην υπάρχει παραγραφή σε αυτό το χρόνο όπως τώρα».
 
«Υπάρχουν όμως πολλά θέματα που χρειάζονται σοβαρότερη σκέψη και μία τόλμη. Στη δέσμη προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ που αναγνώστηκαν στην Πολιτική Γραμματεία», συνέχισε, όπως «οι σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας, είναι ένα σοβαρό θέμα, που θα πρέπει να προχωρήσουμε, με σεβασμό στην Εκκλησία αλλά και σεβασμό στην Δημοκρατία, το πολίτευμα».
 
«Σημασία έχει να φτάσουμε σε ένα σημείο που θα γίνει κατανοητό σε όλο τον πληθυσμό ότι είναι διακριτοί οι ρόλοι ... δεν μπορεί να έχει η Ιεραρχία λόγο στην εκπαίδευση και στα σχολικά βιβλία, στο τι θα διδάσκονται οι Ελληνόπαιδες. Είναι θέμα της εκάστοτε κυβέρνησης,  που έχει την πολιτική νομιμοποίηση και την λαϊκή εντολή», τόνισε ο κ. Ξυδάκης, ενώ αντίστοιχα «η Πολιτεία δεν μπορεί να έχει λόγο στο τι θα πιστεύει κάποιος, στις πεποιθήσεις του, τις απόψεις του».
 
Εκτίμησε επίσης ότι ο σαφής διαχωρισμός αυτών των ρόλων «θα προστατεύσει την Εκκλησία, θα της δώσει την ευκαιρία να αφιερωθεί απερίσπαστη στο πνευματικό έργο της, που είναι και η καταστατική της διακήρυξη».

 
Αποζημίωση έναντι διαμφισβητούμενων περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας

 
 Όπως σημείωσε ο κ. Ξυδάκης, «Το ακανθώδες ζήτημα»,  στο οποίο «χρειάζεται βοήθεια η Εκκλησία, είναι η μισθοδοσία. Είναι κάτι λιγότερο από 200 εκατ. ευρώ και σε αυτό η Πολιτεία θα μπορούσε να συνδράμει με μία εφάπαξ αποζημίωση έναντι των πολλών διαμφισβητούμενων περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας, που έχουν καταπατηθεί, απαλλοτριωθεί αναγκαστικά ... θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε ευρωπαϊκά παραδείγματα, π.χ. της Γερμανίας, που στηρίζει και την ρωμαιοκαθολική και την ευαγγελική εκκλησία με μία αποζημίωση έναντι διαμφισβητούμενων περιουσιών», όπως είπε, ενώ θύμισε ότι «στη Γερμανία ισχύει και θρησκευτικός φόρος, όποιος είναι πιστός το δηλώνει στη φορολογική του δήλωση και πληρώνει κάτι για την εκκλησία στην οποία ανήκει».
 
Σχολιάζοντας το επιχείρημα κάποιων περί επιστροφής της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο κ. Ξυδάκης σημείωσε ότι υπάρχει και υπήρχε και στο παρελθόν, αλλά «δεν είναι ακριβείς οι εμβαδομετρήσεις, δεν είναι ξεκαθαρισμένοι οι τίτλοι ... γι' αυτό θα μπορούσε η Πολιτεία να δίνει μία ετήσια αποζημίωση έναντι, ώστε να μην εγείρονται αξιώσεις και να διευκολύνεται και η Εκκλησία».
 
Αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη να σταματήσουν να είναι «δημόσιοι υπάλληλοι» οι ιερείς, θυμίζοντας ότι «ο νόμος του 1952 προβλέπει 6.000 κληρικούς. Δεν είναι τόσοι, είναι 8.500-9.000 ή και παραπάνω. Το βάρος αυτό έτσι κι αλλιώς η Πολιτεία το αναλαμβάνει, θα μπορούσε με άλλο τρόπο, χωρίς να είναι απευθείας, χωρίς να έχουν αυτή την ιδιότητα οι κληρικοί και να έχει και μία αυτοτέλεια. Είναι μία σκέψη, για να μπορέσει ομαλά, σταθερά και με αμοιβαιότητα να προχωρήσει αυτή η διάκριση των ρόλων».