του Σωτήρη Σιδέρη

Τα αποτελέσματα των εκλογών στη Βαυαρία την Κυριακή 14 Οκτωβρίου επιβεβαιώνουν την δυναμική των πολιτικών εξελίξεων σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Ότι τα ισχυρά παραδοσιακά κόμματα, τα συντηρητικά και τα σοσιαλδημοκρατικά καταρρέουν και στον νέο πολιτικό χάρτη που ήδη δημιουργείται ενισχύονται ακροδεξιά κόμματα και δημαγωγικές δυνάμεις, ενώ η Αριστερά αδυνατεί να καλύψει το κενό που αφήνουν τα μεγάλα κόμματα. Σαφώς και προκαλεί τρόμο αυτό το σκηνικό, αλλά αρκετοί στην Ευρώπη το αντιμετωπίζουν με διάθεση στατιστικών αναλύσεων και όχι με  πολιτικούς και ιστορικούς όρους.
Στο σύνολό τους τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είτε συνεργάστηκαν  με τα συντηρητικά, είτε ενσωματώθηκαν στις αντιλαικές πολιτικές και ισοπεδώθηκαν. Η εικόνα αυτή, ζωντανή σε όλη την Ευρώπη, δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητή ούτε στην ΕΕ, ούτε στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ , αντί να αναζητήσει τη νέα του ταυτότητα , βαδίζει στα ίχνη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων , με στόχο την διακυβέρνηση όπως -όπως. Κάνει δηλαδή το ίδιο λάθος, χωρίς να το ομολογεί, ίσως και να μην τον ενδιαφέρει . Όπως όμως κατέδειξαν οι εργασίες της ΚΕ , ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και ισχυρές υγιείς δυνάμεις που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου. Αλλά κάποιοι φαίνεται φορούν  ωτοασπίδες.…

Η πολιτική γεωγραφία

Οι ενδείξεις για τις ευρωεκλογές του προσεχούς Μαϊου είναι ανησυχητικές . Το κρυπτοφασιστικό AfD ενισχύθηκε και στη Βαυαρία όπως και σε όλη τη Γερμανία.  Ταυτόχρονα όμως παρατηρείται στη Γερμανία ουσιαστική αύξηση της φασιστικής βίας κατά των ξένων, γεγονός που όχι μόνο δεν προβλέπεται να ατονήσει, δηλαδή δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο, αλλά σοβαρότατο , πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα.
Παρόλα αυτά, η «κανονική» γερμανική πολιτική σκηνή προσποιείται ότι δεν  βλέπει το πρόβλημα , άρα δεν το αντιμετωπίζει . Η Μέρκελ όπως παραδέχεται σύσσωμος  ο γερμανικός τύπος πιθανόν να περνά τους τελευταίους μήνες στην καγκελαρία, αυτό όμως δεν την αθωώνει για την στάση της και έναντι της ακροδεξιάς και έναντι των άλλων χωρών στην ΕΕ. Η Μέρκελ με τους Βαυαρούς συμμάχους της επέβαλλαν ένα αντικοινωνικό μοντέλο στην ΕΕ και τώρα θερίζουν ό,τι έσπειραν. Όπως και οι άλλες χώρες που αντί να αντισταθούν, συμπορεύθηκαν με το Βερολίνο. Και τώρα που η ακροδεξιά γίνεται ισχυρή δύναμη, προσπαθούν αμήχανοι, ανίκανοι και μετέωροι να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Δηλαδή την δήθεν κανονικότητα της λιτότητας, των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους υπέρ των επιχειρήσεων.
Οι Πράσινοι που είναι οι νικητές των εκλογών στη Βαυαρία δεν έχουν καμία σχέση με το κίνημα που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 90. Σήμερα είναι μια συστημική δύναμη που απορροφά τους κραδασμούς του συστήματος με σχετική επιτυχία, αλλά σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνεται και σε αυτή την περίπτωση η  τάση των ψηφοφόρων σε όλη την Ευρώπη να αναζητούν άλλα σχήματα για να εμπιστευτούν.
 Σε 15 ημέρες θα γίνουν εκλογές στο κρατίδιο της Έσσης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του γερμανικού τύπου, τα κυβερνώντα κόμματα θα ηττηθούν και πάλι  και η θέση της Μέρκελ θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, ενώ προβλέπεται και πάλι η ενίσχυση του AfD.

Οι Βρυξέλλες χωρίς πυξίδα

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ενώ  οι πολιτικές εξελίξεις στη Γερμανία επηρεάζουν  όλη την πολιτική της ΕΕ, ουδείς στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, αλλά και σε άλλες πρωτεύουσες δείχνουν την παραμικρή διάθεση να μιλήσουν για την ανάγκη να διορθωθούν ή και να ανατραπούν οι σημερινές πολιτικές. Αυτό σημαίνει ότι, αν δεν υπάρξουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις, η ΕΕ ως οικοδόμημα θα δεχθεί  τόσο ισχυρούς τριγμούς που θα φαντάζει μη αναστρέψιμος  ο εκφυλισμός της μετά τις ευρωεκλογές.
Η Μέρκελ επιχείρησε να κλέψει την ατζέντα του AfD στο μεταναστευτικό, αλλά οι ψηφοφόροι προτίμησαν το αυθεντικό αντιμεταναστευτικό κόμμα. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Η όξυνση του μεταναστευτικού οδηγεί και προβλήματα δημοκρατίας καθώς τα αντιμεταναστευτικά κόμματα διευρύνουν συνεχώς την ατζέντα τους και τα υπόλοιπα τρέχουν ασθμαίνοντας να τα παρακολουθήσουν αντί να σχεδιάσουν  άλλες πολιτικές. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα προσπάθησαν να κλέψουν την ατζέντα των συντηρητικών κομμάτων και τελικά ενσωματώθηκαν στις ίδιες πολιτικές με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν. Ο λεγόμενος μεγάλος συνασπισμός που κυβερνά τη Γερμανία τα  τελευταία χρόνια είναι η καλύτερη απόδειξη για το πόσο εύκολα διαλύονται τα κόμματα της αριστεράς .

Πρωτοβουλίες από ΣΥΡΙΖΑ

Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να κυβερνά με τους ΑΝΕΛ αντί να διακόψει την συνεργασία και να προκηρύξει εκλογές μόλις η χώρα βγήκε από το μνημόνιο το καλοκαίρι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όμηρος των διαθέσεων του Καμμένου ο οποίος καθημερινά φθείρει την κυβέρνηση και την αριστερά. Δεν είναι αργά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του να αναλάβουν πολιτική πρωτοβουλία για να ξεκαθαρίσουν το τοπίο και να απευθυνθούν στον κόσμο που  ανήκουν. Δηλαδή στους ανθρώπους της εργασίας και του πνεύματος, στη νέα γενιά , στους ανήμπορους και περιθωριοποιημένους από τα μνημόνια , σε όλους όσοι θέλουν ένα καλύτερο αύριο. Αν δεν εγκαταλείψει έγκαιρα αυτή την παράταιρη σύμπραξη με τον Καμμένο οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές. Είναι ουτοπία να θεωρούν κάποιοι στην κυβέρνηση ότι η διάσωση των σημερινών συντάξεων είναι λυτρωτική για το κόμμα τους. Όπως είναι λάθος να πιστεύουν ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ τους.
Η εσωστρέφεια που είναι κυρίαρχη στον ΣΥΡΙΖΑ λόγω προβλημάτων ταυτότητας , λόγω των ΑΝΕΛ , της ρευστότητας στο πολιτικό σκηνικό, των δημοσκοπήσεων και των εξελίξεων στην Ευρώπη, θα είναι καταστροφικές αν δεν αναληφθούν πρωτοβουλίες.  Πόσο μάλλον που αυτή η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη ,  ίσως αποδειχθεί η χειρότερη  και η πλέον ρεβανσιστική των τελευταίων δεκαετιών. Ιστορικές είναι και οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων μέχρι το ΚΚΕ. Το οποίο για μια ακόμη φορά, σε μια ιστορική καμπή βουλιάζει στους μηχανισμούς του.