Οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό βαλτώνουν μέσα από μια ατέρμονη διαδικασία που κάθε φορά, αντί να λύνει προβλήματα και να δίνει ώθηση στις συνομιλίες, επινοείται  νέα διαδικασία , με λογικό αποτέλεσμα να δημιουργείται η εντύπωση ότι όλες οι πλευρές βρίσκονται στο τραπέζι επειδή λίγο πολύ είναι υποχρεωμένες να το κάνουν και  όχι γιατί έχουν τη βούληση να λύσουν το πρόβλημα.  Οι συνομιλίες ξεκίνησαν με τους δύο ηγέτες των κοινοτήτων, συνεχίστηκε σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών,  εμπειρογνωμόνων , τώρα υπάρχει προοπτική πενταμερούς, άγνωστο με ποια ακριβώς σύνθεση και έχουμε ακόμη δρόμο. 

Μέσα όμως από τα διαδικαστικά ζητήματα , η Τουρκία θέτει συνεχώς νέα θέματα προς διαπραγμάτευση, ενώ η Αθήνα και η Λευκωσία δεν έχουν δημιουργήσει ποτέ την εικόνα ότι πιέζουν την Άγκυρα  και την κυβέρνηση  των κατεχομένων διεκδικώντας οτιδήποτε. 

Τελευταίο κρούσμα επιθετικής διπλωματίας είναι η απαίτηση της Τουρκίας να γίνει δεκτή απαίτησή της, να απολαμβάνουν οι Τούρκοι πολίτες τις βασικές ελευθερίες της ΕΕ , δηλαδή  την ελεύθερη διακίνηση προσώπων, την   ελεύθερη διακίνηση αγαθών, την  ελεύθερη διακίνηση υπηρεσιών και την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Αν αυτή η απαίτηση γίνει δεκτή, είναι αυτονόητο ότι θα μπορούν π.χ. να εγκατασταθούν στην Κύπρο ένα εκατομμύριο Τούρκοι πολίτες , να επενδύουν, να αγοράζουν κλπ χωρίς κανέναν περιορισμό. Είναι όμως προφανές, ότι αν κάτι τέτοιο γίνει δεκτό από τον Αναστασιάδη δεν πρόκειται να περάσει στο δημοψήφισμα και όλα θα τελειώσουν εκεί. 

Έχει όμως σημασία ο τρόπος με τον οποίο κινούνται οι Αγγλοι. Γιατί κατά πληροφορίες, το Λονδίνο δεν έχει πρόβλημα να το δεχθεί γιατί οι Τούρκοι δεν θα εγκαθίστανται στο βρετανικό έδαφος. Εδώ παίρνουν μέτρα κατά της μετανάστευσης θα δεχθούν Τούρκους?. Όμως οι Άγγλοι θέλουν να ισχύσουν οι τέσσερις ελευθερίες , όχι μόνο για τους Τούρκους, αλλά κ αι για τους Αγγλους, για δικούς τους λόγους. Και θα επιδιώξουν να δεχθούν οι Βρυξέλλες ότι το μέτρο αυτό θα εφαρμοστεί κατ΄εξαίρεση και μόνο στην Κύπρο. Δηλαδή δεν θα μπορούν οι Τούρκοι που θα εγκαθίστανται στην Κύπρο να μετακινούνται στη συνέχεια ελεύθερα στην υπόλοιπη ΕΕ. 

Προκαλεί εντύπωση όμως  ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται το εν λόγω ζήτημα η Αθήνα και η Λευκωσία. Μια αναιμική επιστολή του Αναστασιάδη, κάποιες επαφές όπου τίθεται το θέμα και τίποτα παραπάνω , προς το παρόν τουλάχιστον. 

Είναι ακατανόητος ο λόγος για τον οποίο η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν διακόπτουν την συζήτηση . Είναι αδιανόητο ότι δεν απέκλεισαν εξ αρχής, ρητά και κατηγορηματικά οποιαδήποτε συζήτηση, απειλώντας μάλιστα ότι θα διακόψουν τις διαπραγματεύσεις όσο δεν αποσύρεται η εν λόγω απαίτηση της Τουρκίας από το τραπεζι. Είναι εξοργιστική η δήθεν καλόπιστη διαπραγμάτευση . 

Το ίδιο ισχύει και για τις διεργασίες που γίνονται για την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας –ΕΕ, επειδή αυτή συμφέρει οικονομικά τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης , καθώς προβλέπεται ότι θα διπλασιαστούν οι συναλλαγές  από 240 δις που είναι σήμερα. Η Τουρκία έχει ορισμένες υποχρεώσεις όπως το αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ωστόσο για μια ακόμη φορά επικρατεί απόλυτη αδιαφορία για την υποχρέωση της Τουρκίας, ενώ η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί από απόσταση . 

Μέσα σε αυτό το κλίμα ετοιμάζεται η νέα πενταμερής που τοποθετείται το Μάρτιο. Όμως, δεν πρόκειται να σημειωθεί καμία εξέλιξη, γιατί δεν πρόκειται να γίνει τίποτα πριν γίνει το δημοψήφισμα στην Τουρκία  στις 16 Απριλίου, για την αλλαγή του πολιτεύματος που δίνει υπερεξουσίες στον Ερντογάν. Είναι όμως πιθανό, ο Τούρκος πρόεδρος να κάνει κάποιους ελιγμούς για εσωτερικούς λόγους