Πριν τις εκλογές το ερώτημα ήταν: «Τι μπορεί να κάνει ο Τσίπρας όταν μπει μόνος του στο κλουβί με την τίγρη;». Λίγες μόνο μέρες μετά τις εκλογές βλέπουμε πως ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός θα μπει μόνος του στο κλουβί, αλλά ούτε και η τίγρης βιάζεται να βρεθεί μόνη της με τον Αλέξη Τσίπρα. Αντιθέτως βιάστηκε να παρέμβει ο Μπάρακ Ομπάμα –αν και δεν θα ρίξει αυτός χρήμα στην Ευρώπη- ενώ Γάλλοι, Ιταλοί, ίσως και ορισμένοι ακόμα, βιάζονται να τελειώνουν οι …μονομαχίες. Είναι αλήθεια βεβαίως πως Μέρκελ και Σόιμπλε δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Η έλλειψη ρευστότητας είναι το όπλο που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης.

Αν και γ αυτούς η μάχη πλέον δεν είναι με τον Αλέξη Τσίπρα και την Ελλάδα αλλά με όλες τις δυνάμεις της Δύσης που διαφωνούν μαζί τους με την πολιτική της λιτότητας για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ωρα αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε σε μια άλλη μέρα και βρισκόμαστε σ ένα διαφορετικό πεδίο (γήπεδο) αντιπαράθεσης-διευθετήσεων, απ αυτό στο οποίο ζούσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Κάτι που δεν κατάλαβε ο Σαμαράς. Πριν καν η κυβέρνηση παρουσιάσει τις προγραμματικές της δηλώσεις πέτυχε να προκαλέσει κινητικότητα γύρω από το θέμα του χρέους, της ρευστότητας και της τρόικας. Μπορεί να ήταν έτοιμη η επίθεση ώστε να γονατίσει πριν ακόμα προλάβει να κινηθεί η ελληνική κυβέρνηση. Η παρέμβαση Ομπάμα όμως απέτρεψε και τις πιθανές πράξεις και τις πιθανές σκέψεις.

Ο Ομπάμα 

Η παρέμβαση Ομπάμα -την οποία δεν περίμενε ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός- αποσκοπεί στην αλλαγή οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της ευρωζώνης. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να στηρίζουν με κάθε τρόπο την ρευστότητα στην παγκόσμια αγορά (όπως άλλωστε η Ιαπωνία ή η Ινδία), με αφορμή την Ελλάδα επιδιώκει να πιέσει και την Γερμανία να αλλάξει τακτική. Η παρέμβαση του όμως έδειξε και κάτι ακόμα. Την γεωπολιτική διάσταση.  Ο Ομπάμα επιδιώκει την ενότητα της παλαιάς Δύσης, μπροστά σε αλλαγές τις οποίες επιδιώκει και τις γεωπολιτικές προκλήσεις. Η στάση έναντι της Ρωσίας, οι τζιχαντιστές, η ρευστή κατάσταση στην Αφρική και πάνω απ όλα η συνεχής οικονομική άνοδος της Κίνας, είναι θέματα τα οποία δεν  επιτρέπουν την αποσταθεροποίηση της Ελλάδας και κατ επέκταση της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου. Η παρέμβαση Ομπάμα δεν έγινε τυχαία την Κυριακή το βράδυ. Αν δεν υπήρχε τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου τη Δευτέρα θα έγραφαν απώλειες με πρώτο βεβαίως αυτό της Αθήνας. Η οργή του Ντάισελμπλουμ, είχε βυθίσει στην αβεβαιότητα την ευρωζώνη.  

Η Γαλλία 

Η διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαίων είχε αρχίσει να τρέχει πριν από την κόντρα Βαρουφάκη-Ντάισελμπλουμ. Οι Γάλλοι είχαν ήδη επεξεργαστεί την δική τους πρόταση και για την διευκόλυνση του χρέους, αλλά και για την μετατροπή του Μνημονίου σε “Συμβόλαιο”  και της τρόικας σε Συνεργασία μεταξύ εταίρων. Η Μέρκελ μπορεί να κάλεσε  τον Ολάντ να της εξηγήσει τι ακριβώς γίνεται, αλλά η Γαλλία έχει ένα μεγάλο πρόβλημα που λέγεται Λεπέν, το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε πανευρωπαϊκό πρόβλημα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Γάλλος πρωθυπουργός Βάλς αναφέρθηκε στην απόφαση των Ελλήνων να ψηφίσουν κυβέρνηση της Αριστεράς κάτι που πρέπει να γίνει σεβαστό. Ο κ. Βάλς δεν το είπε να το ακούσουμε εμείς αλλά οι συμπολίτες του, τους οποίους καλεί να μην ψηφίζουν Λεπέν.  Οι επαφές του Αλέξη Τσίπρας και του Γ. Βαρουφάκη, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, με τελευταίο στάδιο το Βερολίνο, όταν θα είμαστε σίγουροι για την νέα συμφωνία. Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει ήδη βήματα προς τον συμβιβασμό, αλλά αυτό είναι είναι το αντάλλαγμα της στήριξης που έχει ήδη δεχθεί.  Ο ελληνικός τρόμος μετατράπηκε  μέσα σε λίγες μέρες σε ελληνικό παράδειγμα. 
Οι επόμενες δύο βδομάδες θα είναι καταιγιστικές από κάθε άποψη.