του Σωτήρη Σιδέρη

Η ΝΔ διεκδικεί την πλέον πρωτότυπη παγκοσμίως προεκλογική εκστρατεία, να είναι το μοναδικό κόμμα που διεκδικεί να παραμείνει στην εξουσία χωρίς να παρουσιάσει λίγες έστω προγραμματικές λέξεις για το τι μέλλει γενέσθαι σε μια χώρα ρημαγμένη από τα μνημόνια και τους δανειστές.
Σχεδόν καθημερινά κομματικά στελέχη και υποψήφιοι βουλευτές της ΝΔ εμφανίζονται σε τηλεοπτικούς σταθμούς ως μαθητές του δημοτικού σχολείου να διαβάζουν φράσεις από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο επιλεκτικό μάλιστα και να ασκούν κριτική.

Διαβάζουν φράσεις κομμένες και ραμμένες στις ιδεολογικές ανάγκες της ΝΔ και κυρίως της ακροδεξιάς της πτέρυγας για να στιγματίσουν τον πολιτικό τους αντίπαλο: ότι , με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέδιο χρεοκοπίας της χώρας, έχει σχέδιο να κλέψει λίγο πολύ τα χρήματα των μικροκαταθετών και να επιφέρει και άλλα δεινά στη χώρα. Για το δικό τους πρόγραμμα ούτε λέξη.

Κανείς δεν λέει στον ελληνικό λαό ποιο είναι το πρόγραμμα της ΝΔ, δικαιώνοντας όσους υποστηρίζουν ότι πρόγραμμά της, είναι το πρόγραμμα της Τρόικας. Η ΝΔ υπό τον κ. Σαμαρά, μετατράπηκε σε κόμμα –παράρτημα της Τρόικας , μετατράπηκε σε παθητικό αποδέκτη των πολιτικών που εκπορεύονται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες , χωρίς καμία αντίσταση. Κατά τα άλλα τα περί πατρίδας και πατριωτισμού είναι γραφικά συνθήματα της παρακμής τους. Το να εμφανίσει τις επόμενες ημέρες η ΝΔ κάποιες θέσεις σε κάποια θέματα , απλά θα επιβεβαιώσει το πρόβλημα. Τα προγράμματα, ειδικά των κομμάτων εξουσίας δεν εκφωνούνται απλά. Πρώτα γίνεται επεξεργασία, συμμετέχουν ειδικές ομάδες με εξειδικευμένες γνώσεις στην σύνταξή τους, συνεδριάζουν τα όργανα, γίνονται συνέδρια. Η ΝΔ ως οργανωμένο κόμμα δεν υπάρχει…
Εδώ και χρόνια πολιτικοί παράγοντες, ξένοι και εγχώριοι οικονομολόγοι και πνευματικοί άνθρωποι τονίζουν ότι η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη από ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Για τον κ. Σαμαρά τέτοιο θέμα ή τέτοιο πρόγραμμα δεν υφίσταται. Για τον απερχόμενο πρωθυπουργό προτεραιότητα είναι η συσσώρευση ψεμάτων με μια επιθετική μαύρη προπαγάνδα που στο τέλος θα πλήξει τον ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τον πρωθυπουργό θέλει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης. Αντιδρά όλη η ευρωζώνη , αλλά ο κ. Σαμαράς συνεχίζει γιατί πιστεύει ότι δεν απευθύνεται σε νοήμονες ανθρώπους, αλλά σε μια αγέλη ψηφοφόρων, τραγικό λάθος που έκαναν πολλοί στο παρελθόν , όπως και το ΠΑΣΟΚ και διαλύθηκαν.
Η ανάπτυξη κλάδων της οικονομίας, της παιδείας, του συστήματος υγείας, η καινοτομία, η αγροτική οικονομία που είναι απολύτως αναγκαία για την ανάπτυξη της χώρας δεν είναι καν στις προτεραιότητες του πρωθυπουργού. Ο κ. Σαμαράς εμφανίζεται να έχει ως πρόγραμμα τις πολιτικές της Τρόικας που γέμισαν τη χώρα με ερείπια. Που και αυτές οι πολιτικές έχουν φθάσει στα όριά τους και το μόνο που φαντάζει πλέον ως λογική συζήτηση είναι η ρύθμιση του χρέους. Οι αποταμιεύσεις στέρευσαν, η φορολογία έχει ξεπεράσει και τα ανώτατα όριά της, η απουσία μιάς σύγχρονης πολιτικής στις επιστήμες είναι κραυγαλέα, τα πανεπιστήμια αργοπεθαίνουν, η χώρα είναι στην εντατική, αλλά ο πρωθυπουργός έχει άλλες προτεραιότητες προσωπικής επιβίωσης που δεν αφορούν τον λαό φυσικά.
Η κραυγαλέα πολιτική ανεπάρκεια του πρωθυπουργού είναι εμφανής στον πολιτικό του λόγο , ένα απεχθές μείγμα παλαιοκομματισμού και κουτσαβακισμού. Είναι εμφανής και στα πρόσθετα προβλήματα που αφήνει πίσω του. Ο κ. Σαμαράς δεν αύξησε μόνο την φτώχεια και τα προβλήματα του λαού. Υποβάθμισε την δημοκρατία συνειδητά γιατί μετέτρεψε τις προσωπικές του αδυναμίες σε πολιτικά προβλήματα του κόμματός του και της χώρας. Αρνείται τον διάλογο μέσα και έξω από την βουλή. Υποβάθμισε μέχρι εξαφανίσεως τους κομματικούς θεσμούς , αλλά και τα κυβερνητικά όργανα, που μετατράπηκαν σε παθητικούς αποδέκτες των αποφάσεων που λαμβάνονταν αλλού , μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου, Βερολίνου  και Βρυξελλών. Με το μηδενικό διεθνές εκτόπισμα ο κ. Σαμαράς δεν διανοήθηκε να διαπραγματευθεί ποτέ. Ένας πολιτικός χωρίς  αυτοπεποίθηση, χωρίς γνώσεις, με εμφανείς τις αδυναμίες διαχείρισης και καθοδήγησης της κυβέρνησής του, θα αφήσει πίσω του πολλά εθνικά προβλήματα και ένα δικό του προσωπικό.
Ότι ήταν ο πρωθυπουργός που έλεγε πάντα «ναι» σε ξένα και εγχώρια συμφέροντα, ότι δεν είχε ποτέ εθνική ατζέντα, ότι τον χρησιμοποίησαν και στο τέλος τον εγκατέλειψαν επιδεικτικά, καθώς δεν υπάρχει ούτε ένας ξένος ηγέτες , όχι να τον στηρίξει, να προφέρει έστω το όνομά του, ότι ήταν ένας μεγάλος αρνητικός κομπάρσος  σε μια περίοδο που η Ελλάδα είχε ανάγκη από έναν ηγέτη-πρωταγωνιστή και στο εσωτερικό της χώρας και στο διεθνές πεδίο.
Αυτό που απομένει να δούμε είναι πως θα διαχειριστεί το τελευταίο διάστημα πριν το τέλος της θητείας του. Η ΝΔ ως κόμμα εξουσίας έβρισκε πάντα τρόπο να μένει σε τροχιά κυβέρνησης ακόμη και μετά από μεγάλες ήττες. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο κ. Σαμαράς δεν οδηγεί τη ΝΔ σε μια ακόμη ήττα. Αλλά σε μια καταβύθιση της δεξιάς σε άγνωστα εδάφη, χωρίς συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς προγραμματικό πλαίσιο, χωρίς ηγετικά στελέχη που θα την οδηγήσουν στο μέλλον, χωρίς κομματικά όργανα . Η ΝΔ είναι σήμερα εικόνα του κ. Σαμαρά.  Ένα κόμμα χωρίς ιδέες, με έλλειμα δημοκρατίας, ένα κράμα δεξιάς και ακροδεξιάς , με ελάχιστους δεσμούς με την κοινωνία που θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ υπό τον όρο ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα αντέξει ένα εύλογο χρονικό διάστημα και θα έχει αποτελέσματα.