Ποια ιστορία ακριβώς θέλει να ξαναγράψει ο Γιώργος;

Του Σωτήρη Σιδέρη

Για την οικογένεια Παπανδρέου ο  πολιτικός χρόνος στην Ελλάδα ακινητοποιείται μεταξύ 1961 και  1981. Το 1961 ξεκίνησε τον Ανένδοτο ο Γιώργος Παπανδρέου και το 1981 έγινε  η Αλλαγή, όταν ο ελληνικός λαός στήριξε ένα μεγάλο και ορμητικό  κίνημα, το ΠΑΣΟΚ, που με επικεφαλής τον Ανδρέα Παπανδρέου, υπόσχονταν πολλά για την Ελλάδα και το μέλλον του λαού. Ο χρόνος δεν πηγαίνει μπροστά , αλλά πίσω. Άρα ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να αποδεσμευθεί από την οικογένεια Παπανδρέου. Δηλαδή, οφείλει να κινείται  «από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή», όπως τιτλοφορεί ο εγγονός  Γιώργος Παπανδρέου την έκθεση του ιδρύματος Παπανδρέου φυσικά.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αυτός που δεσμεύονταν από τα μπαλκόνια των προεκλογικών ομιλιών ότι θα βάλει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την δεξιά, ήταν ο ίδιος που θα έφερνε στην Ελλάδα τον σοσιαλισμό, ήταν ο ίδιος που ενσάρκωνε το όραμα της Αλλαγής. Ισως να ήταν ο μεγαλύτερος δημαγωγός της σύγχρονης Ελλάδας. Φυσικά και πρόδωσε τα οράματα του λαού.

 Τον Ανδρέα Παπανδρέου διαδέχθηκε στην εξουσία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και τον Μητσοτάκη ξανά ο Ανδρέας. Τον Γιώργο Παπανδρέου τον διαδέχθηκε ο επίσης δεξιός ή και ακροδεξιός για πολλούς Αντώνης Σαμαράς. Τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου επανέρχεται ελπίζοντας ίσως να διαδεχθεί τον Σαμαρά ή να ενταχθεί σε συμμαχική κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ για να τιμωρήσει τον Σαμαρά και να ξαναφέρει τον σοσιαλισμό που άφησε στα μισά διετία της πρωθυπουργίας του.
Ετσι άρχισε πάλι τα συνθήματα για τον σοσιαλισμό. Και για να αποκτήσει πάλι επαφή με τον λαό, περιοδεύει ως θεατράνθρωπος με  την έκθεση  «από τον ανένδοτο στην αλλαγή». Ο  πολιτικός χρόνος στην Ελλάδα κινείται με βάση τις επιθυμίες και τα σχέδια της οικογένειας Παπανδρέου.   Για τον δικό του πολιτικό χρόνο μιλάει κάπως δειλά, σαν να ντρέπεται να τον συγκρίνει με τον χρόνο του παππού και του πατέρα του, αλλά αυτός είναι ένας μελετημένος ελιγμός. Σιγά που θα σταματήσει ο Γιώργος να δηλώνει ότι έσωσε την Ελλάδα. Σιγά που κάποια στιγμή δεν θα πεί ότι η Ελλάδα του χρωστάει χάρη. 
Ο ελληνικός λαός δεν έχει άλλη επιλογή. Θα πρέπει να μάθει να ζεί με τον ρυθμό της οικογένειας Παπανδρέου. Δεν πρέπει να κάνει σχέδια για το μέλλον. Πρέπει να μείνει προσκολλημένος στο παρελθόν. Όχι οποιοδήποτε παρελθόν όμως. Όχι στο παρελθόν π.χ. του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, του ΕΑΜ, του Πολυτεχνείου . Ο ελληνικός λαός οφείλει για πάντα να κινείται και να ζει μεταξύ Ανένδοτου και Αλλαγής. Άλλες επιλογές απαγορεύονται.
Και αν ο Γιώργος Παπανδρέου του επιτρέψει μια άλλη επιλογή, αυτή πρέπει να είναι ο ίδιος ή ο γιός του ή η κόρη του. Πρέπει να είναι μόνο η οικογένεια. Παρεκτροπές απαγορεύονται ή έστω δεν εγκρίνονται.
Οι  σωτήρες του τόπου, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν αποτυγχάνουν ποτέ. Μικρές παρενθέσεις όπως η πρωθυπουργία του υπάρχουν, αλλά αυτές δεν είναι το τέλος. Ετσι, πάντα αναζητούν την ευκαιρία για να ανακοινώσουν μια νέα αρχή. Λένε ότι ο τόπος πρέπει να κάνει μια νέα αρχή, αλλά εννοούν τον εαυτό τους. Σιγά που σκοτίζονται για τον τόπο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους Καραμανλήδες. Νέα αρχή το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για να ξεπλύνει τον προδικτατορικό Καραμανλή, νέα αρχή περιμένει ο ανεψιός του, ο «κουρασμένος».
Τώρα όμως έχει ήδη πάρει μπροστά ο Γιώργος και ο λαός οφείλει να τον ακολουθήσει, περίπου, όπως τα πρόβατα τον τσοπάνη. «Αναζητάμε μια νέα αρχή»  είπε ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας πριν από λίγες ημέρες στα εγκαίνια της έκθεσης   που μεταφέρθηκε από το Ζάππειο στο Ηράκλειο.
Ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι «διψάμε για αναγέννηση του κινήματός μας, που θα συμβάλλει καταλυτικά στην αναγέννηση της χώρας και πρόσθεσε: «Θα υπηρετήσω αυτή την προσδοκία, όσο πιο σωστά και όσο πιο ενωτικά μπορώ έχοντας συναίσθηση της ευθύνης που μου αναλογεί» .
Απτόητος από τον χλευασμό που έχει εισπράξει από τον ελληνικό λαό ο Γιώργος Παπανδρέου επιμένει. Θέλει να ξαναγράψει την ιστορία. Όχι της χώρας. Την δική του. Και τι δεν είπε στο Ηράκλειο. «Τί θα έκαναν το 2010 αυτοί που σήμερα πνίγονται σε μια κουταλιά νερό; Ούτε μια ώρα δεν θα άντεχαν», είπε αναφερόμενος προφανώς στον Σαμαρά.  Και συνέχισε απαντώντας ο ίδιος στο ερώτημα που έθεσε: «Δεν μας δάνειζαν ούτε κάλπικη λίρα χωρίς ληστρικά επιτόκια» δήλωσε  και πρόσθεσε ότι «τώρα αντιλαμβάνονται τί σήμαινε να παλεύουμε για τα αυτονόητα απέναντι σε μια συντηρητική Ευρώπη που ήθελε να μας τιμωρήσει. Ίσως αντιλαμβάνονταν που θα ήταν η Ελλάδα μετά από μια χρεοκοπία. Αυτοί που έσκιζαν το μνημόνιο στα λόγια, έμειναν σε αυτά».
Ποιος χρεοκόπησε τη χώρα? Άγνωστο. Ποιος έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Δεν έχει ιδέα . Ποιος πέρασε από τη βουλή την δανειακή σύμβαση με 151 ψήφους και όχι με 180 παραβιάζοντας το Σύνταγμα; Που να ξέρει ο Γιώργος για αυτές τις αντιδημοκρατικές εκτροπές. Δεν ξέρει γιατί η οικογένεια είναι η ίδια η Δημοκρατία και δεν ασχολείται με λεπτομέρειες.
 Φυσικά και θυμήθηκε το δημοψήφισμα. Το οποίο περιέφερε στα υπουργικά συμβούλια χωρίς να γνωρίζει ποιο θα ήταν το ερώτημα , όπως προκύπτει από τις ομιλίες του την περίοδο εκείνη. Μια από τις γνωστές φούσκες της οικογένειας Παπανδρέου, καθώς προετοίμαζε την έξοδό του από την κυβέρνηση. Ότι δηλαδή ήθελε να κάνει δημοψήφισμα, αλλά δεν τον άφησαν, ώστε να το χρησιμοποιήσει για την υστεροφημία του και την επιστροφή του.  Είπε στο Ηράκλειο ότι  «με εθνική συναίνεση το 2011 και με το δημοψήφισμα που είχα προτείνει θα είχαμε περάσει σήμερα τον κάβο». Για να συνεχίσει την παράδοση της οικογενειοκρατίας πρέπει να πεί ψέματα. Και τα λέει ανερυθρίαστα.
Ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε να διοργανωθεί διεθνές συνέδριο για τη διαχείριση του εθνικού χρέους εδώ στην Ελλάδα και τα συμπεράσματα του θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τα κόμματα. Ποιος τον εμποδίζει να οργανώσει ένα συνέδριο? Ας το οργανώσει. Δηλαδή η Μέρκελ θα αποφασίσει για την στάση της στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους επειδή θα γίνει ένα συνέδριο στην Ελλάδα;  Και γιατί δεν  οργάνωνε  το συνέδριο όταν υποτίθεται διαπραγματεύονταν με τις ξένες κυβερνήσεις και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους. Απάντηση δεν υπάρχει. Έχει χαθεί η μπάλα...
Το σχέδιο όμως  είναι σαφές «ό δρόμος των αξιών μας, ο δρόμος των αρχών μας, μας καλεί και πάλι. Στο κάλεσμα αυτό, ξανά μαζί, πάμε». Είπε κλείνοντας την ομιλία του».
Ξανά μαζί;. Όχι. Και μάλιστα ξεκινάμε τον δικό μας ανένδοτο για να φέρουμε στην χώρα την αλλαγή, που δεν έφερε ούτε ο Ανένδοτος του παππού του, ούτε η Αλλαγή του πατέρα του. Και επειδή όπως φαίνεται αναζητά νέες ιδέες για το νέο ξεκίνημα , ιδού η συνεισφορά μας: Ανένδοτος –Αλλαγή-Χρεοκοπία